Ερχόμαστε λοιπόν στις ελληνικές ευθύνες και ειδικά των ξενοδόχων που ανησυχούν , αλλά δεν φροντίζουν για να γίνει πιο ελκυστικό το προϊόν που πουλάνε, αρχίζοντας από το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργούν τα ξενοδοχεία τους. Σε ολόκληρο τον κόσμο -τουλάχιστον σε αυτόν που ανήκουμε, δηλαδή στην Ευρώπη και την Δύση- τα ξενοδοχειακά επιμελητήρια πιέζουν και συνεργάζονται ώστε οι πόλεις τους να προσελκύουν τουρίστες και να είναι φιλικές προς αυτούς.

Με αυτή την έννοια, ας μας πουν αν έχουν κάνει παραστάσεις στον Δήμο Αθηναίων, στη νομαρχία, στην αστυνομία και στην κυβέρνηση για την ασχήμια της πόλης την βρωμιά των πεζοδρομίων της, την γεμάτη ρύπους ατμόσφαιρα, τον θόρυβο, το κυκλοφοριακό πρόβλημα, την απαράδεκτη συμπεριφορά των ταξιτζήδων, την εικόνα των λαθρομεταναστών στα φανάρια και των ζητιάνων, που οι περισσότεροι είναι αλλοδαποί, ή της εγκληματικότητας που έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα μετά τον περασμένο Δεκέμβριο. Για την ακρίβεια δεν συζητάμε γιατί και τα ξενοδοχεία συμβάλλουν όσο μπορούν, ώστε οι τιμές για τον ξένο τουρίστα να κυμαίνονται από μη ανταγωνιστικές ως απαγορευτικές.

Η μοναδική αθηναϊκή «ατραξιόν» είναι επομένως η Ακρόπολη, αλλά και αυτήν φροντίζουν να την κρατούν συχνά κλειστή, αφ΄ ενός διάφορες συντεχνίες με περίεργα«κεκτημένα», η με δίκαια καιάδικα αιτήματα και αφ΄ ετέρου οι παραλείψεις του κράτους. Αφήστε δε εκείνο το απερίγραπτο παζάρι των βιβλίων που στήνουν ένα μήνα τον χρόνο στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου οι βιβλιοπώλες ένα μήνα κάθε χρόνο. Συνδεδεμένα με την Ακρόπολη είναι φυσικά και τα αρχαιολογικά μουσεία μας που χρειάζονται όμως ενίσχυση, όχι αναγκαστικά οικονομική. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο για παράδειγμα, θα μπορούσε να ενταχθεί το Πολυτεχνείο, να ενοποιηθεί και να αναπλαστεί ο ενιαίος εξωτερικός χώρος. Αλλά εκεί αντιδρούν, λέει, οι πρυτανικές αρχές και οι καθηγητές της Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου, γιατί δεν θέλουν να φύγουν από τον ιστό της πόλης…

Θα μπορούσαν πιθανότατα να γίνουν και πράγματα σε αυτή την απαράμιλλη παραλία της Αττικής, από τον Πειραιά μέχρι το Σούνιο, την οποία η κυβέρνηση και τα συμφέροντα προσπαθούν όσο μπορούν να την υποβαθμίσουν. Αλλά σίγουρα ζητάμε πολλά από τους ξενοδόχους και γενικά από όλους εκείνους που ασχολούνται, ψωμίζονται ή τρώνε παντεσπάνι από την τουριστική βιομηχανία. Εδώ οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν πιο είναι το συμφέρον τους στη διάρκεια του χρόνου και αδιαφορούν αν άλλοι διαμορφώνουν έξω από την πόρτα τους μία πραγματικότητα που υποβαθμίζει τις επιχειρήσεις τους και θα ασχοληθούν με την αισθητική ανάπλαση της παραλιακής;

Φυσικά, η συμπεριφορά των ξενοδόχων και η αδιαφορία τους για το άμεσο φυσικό και τεχνητό περιβάλλον είναι ανάλογη σε όλη την Ελλάδα, με κάποιες εξαιρέσεις ίσως. Πρόκειται για πρόβλημα κουλτούρας και εφησυχασμού, επειδή είμασταν τυχεροί καιζούμε σε μία περιοχή που οι αρχαίοι έλληνες φρόντισαν να αφήσουν πολιτισμό και ίχνη για ναμασοτρώμε και εμείς, επειδή υπάρχει ο ήλιος και η θάλασσα. Μόνο και αυτά δεν είναι αρκετά σε εποχές κρίσης και μεγάλου και συνεχούς ανταγωνισμού.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]