Το τρίτο κρατούμενο είναι ότι τα μήντια, ή έστω πολλά από αυτά, κάνουν ό,τι μπορούν για να απαξιώσουν την πολιτική και τους πολιτικούς (και παράλληλα να στηρίξουν τον κ. Καραμανλή και την κυβέρνησή του), ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν με γνώμονα να μην υπάρξει καθαρή εικόνα στο πολιτικό σκηνικό μετά τις ευρωεκλογές, για να κυριαρχούν τα ίδια. Το τέταρτο κρατούμενο είναι η γενικευμένη αδιαφορία που έχει καταλάβει την ελληνική κοινωνία και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό.
 
Όλα τα παραπάνω μαζί δημιουργούν την εικόνα που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις (όχι ότι όλες είναι αντικειμενικές και δεν παίζονται παιχνίδια μέσω αυτών) και εξηγούν την αποχή που υποτίθεται ότι θα είναι μεγάλη, αν και πρέπει να επισημανθεί ότι η γιορτή του Αγίου Πνεύματος είναι αργία για τις δημόσιες υπηρεσίες και τα σχολεία, αλλά από την άλλη πλευρά οι εξετάσεις δεν θα έχουν τελειώσει ως την 7η Ιουνίου.

Επιπλέον, οι ευρωεκλογές δεν ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, αν και τούτη τη φορά είναι σημαντικές γιατί ενδεχομένως από το αποτέλεσμα θα κριθεί κατά πόσον η κυβέρνηση απολαμβάνει ή όχι της εμπιστοσύνης του λαού και επομένως ποιες εξελίξεις θα δρομολογηθούν. Τέλος, η 7η Ιουνίου αποτελεί και ένα ορόσημο, καθώς την επόμενη μέρα ίσως ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση των αδιεξόδων της οικονομίας, εκτός και αν η κυβέρνηση περιμένει μέχρι το Φθινόπωρο για να τα πάρει ή ίδια ή διάδοχός της.
 
Όπως έχουν αντιληφθεί οι πάντες, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος στις ευρωεκλογές, θεωρώντας ότι σίγουρα θα είναι πρώτο κόμμα και ελπίζοντας ότι η νίκη του θα είναι μεγάλη. Η κυβέρνηση όμως ακολουθεί μία αντιφατική πρακτική. Από τη μία δεν θέλει να θεωρηθεί ότι οι ευρωεκλογές κρίνουν την υπόστασή της και την διατήρηση της εξουσίας, και από την άλλη, ο κ. Καραμανλής έχει πάρει πάνω του όλο το βάρος, επιδεικνύει μία ενεργητικότητα που δεν μας έχει συνηθίσει βγάζοντας λόγους σε όλη την Ελλάδα, αναφέρεται μόνο (όπως και το σποτ με τα παπαγαλάκια) στα εσωτερικά και καθόλου στην Ευρώπη και γενικά συμπεριφέρεται σα να δίνει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα.

Και πιθανόν να δίνει γιατί η έκταση της ήττας -αν βέβαια ηττηθεί η Ν.Δ., όπως λένε τα προγνωστικά- θα αποφασίσει και το δικό του μέλλον, όχι γιατί θα κινδυνεύσει να εκθρονιστεί, αλλά γιατί ο ίδιος μπορεί να θελήσει να αποχωρήσει. Εξίσου σημαντικό όμως μπορεί να αποδειχθεί και το πιθανό ενδεχόμενο μίας νίκης του ΠΑΣΟΚ, μικρότερης του 2-2,5% και σε πολύ χαμηλά επίπεδα για τα δύο κόμματα εξουσίας.

Κάτι τέτοιο θα απομακρύνει την προοπτική της αυτοδυναμίας στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και δεν αποκλείεται να στρώσει τον δρόμο για την δημιουργία ενός τρίτου πόλου, που δεν θα προέρχεται από τις υφιστάμενες πολιτικές δυνάμεις. Ενός τρίτου πόλου που τουλάχιστον στην αρχή θα μπορεί να αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα για την άνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ., σε συνεργασία με τον ίδιο του φυσικά. Και πάντα θα υπάρχει και η ακραία περίπτωση να λειτουργήσει από την πρώτη στιγμή ως «τσουνάμι», αν ο ηγέτης είναι ελκυστικός.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]