Κάτι τέτοια τριβελίζουν το μυαλό του πρωθυπουργού, σύμφωνα με τα μήντια και εδώ που τα λέμε, δύσκολα μπορεί να αγνοηθεί το ένστικτο της επιβίωσης ενός πολιτικού, γιατί αυτό είναι που προκαλεί τις παραπάνω σκέψεις. Ωστόσο, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα στη χώρα, κανονικά λίγο πρέπει να ενδιαφέρει η επιβίωση του κ. Καραμανλή και της κυβέρνησής του. Δεν παρέλαβε τέτοια Ελλάδα από τον κ. Σημίτη το 2004. Παρέλαβε μία χώρα με πολλές αδυναμίες, αλλά πολύ καλύτερη, κατά γενική ομολογία. Και αντί να συνεχίσει το έργο που βρήκε ώστε να βελτιώσει την κατάσταση, κατέφυγε στην «επανίδρυση το κράτους», δηλαδή στην άλωσή του από την παρέα του και τους κομματικούς, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε στο σημερινό χάλι.
Είναι γενικά παραδεκτό,δυστυχώς και αποδεκτό, ότι στην Ελλάδα σήμερα δεν επικρατεί η νομιμότητα, αλλά η γενικευμένη παρανομία, δεν ενδιαφέρει η πολιτική, αλλά η παραπολιτική, δεν κυριαρχεί η οικονομία, αλλά η παραοικονομία, δεν υπάρχει σύστημα παιδείας, αλλά παραπαιδείας, δεν επικρατεί η λογική, αλλά ο παραλογισμός. Με λίγα λόγια πρόκειται για χώρα του «παρα...» που έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Ενδεχομένως μάλιστα να βρισκόμαστε σε πλήρες αδιέξοδο από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε αν δεν αλλάξουμε τρόπο λειτουργίας και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.
Δεν είναι εύκολο γιατί στραβά αρμενίζαμε, ειδικά τα τελευταία πέντε-έξηχρόνια, χωρίς όμως να το γνωρίζουμε ή να το παραδεχόμαστε, γιατί στην κατάσταση αυτή στηρίζεται ένα τεράστιο πλέγμα μικροσυμφερόντων, γιατί δεν υπάρχει ηγεσία με γνώση και αποφασιστικότητα, δεν υπάρχει αστική τάξη με την πραγματική έννοια του όρου και όχι με προδιαγραφές... Μυκόνου, γιατί λείπει παντελώς η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης και γιατί για να ξεφύγουμε από την παρακμή χρειάζεται πολύς μόχθος, πολύς ιδρώτας και πολλά δάκρυα.
Το σίγουρο είναι ότι ο σημερινός πρωθυπουργός και η σημερινή κυβέρνηση δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Δε είναι σε θέση να καθοδηγήσουν τη χώρα, όταν μάλιστα ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό για το κατάντημά της.Αγνωστο αν θα πετύχει ο κ. Γ. Παπανδρέου. Θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά δεν δοκιμάστηκε ακόμη και όλα θα κριθούν από την επίγνωση της κατάστασης που έχει, από το αν θα μπορέσει να παρουσιάσει και να πείσει για την πραγματικότητα και από τους συνεργάτες που θα επιλέξει, όχι απλά τους στενούς, αλλά για το σύνολο του κρατικού μηχανισμού. Κάθε μέρα όμως που περνά χωρίς αλλαγή της κυβέρνησης, τα πράγματα θα γίνονται δυσκολότερα. Και αν και όταν υπάρξει αλλαγή και δεν είναι πάρα πολύ αργά, η προσπάθεια θα πρέπει να αρχίσει από την οικονομία και την παιδεία ταυτόχρονα, χωρίς να ασχολούμαστε συνεχώς και ακατάπαυστα με το παρελθόν.
Αγγελος Στάγκος
[email protected]