Το γεγονός της ασυμφωνίας με τον κ. Γ. Παπανδρέου και η άρνησή του να συμμετάσχει στις εκλογές ως υποψήφιος στην Α΄ Αθήνας ή στην Α΄ Πειραιώς, όπως του ζήτησε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προκάλεσε ταραχή, ακόμη και οργή σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι ανήκουν στους λεγόμενους εκσυγχρονιστές.

Το ερώτημα που πλανάται είναι αν ο κ. Γ. Παπανδρέου επέλεξε να γίνει κατά μία έννοια «πατροκτόνος», φαινόμενο που συχνά απαντάται στον πολιτικό κόσμο, ή αν επρόκειτο για έναν κακό και πολύ καθυστερημένο χειρισμό που κατέληξε στο γνωστό ατυχές αποτέλεσμα. Από την άλλη πλευρά, ο κ. Κ. Σημίτης δεν είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο και έχει και αυτός τις ιδιοτροπίες του, αλλά και πάλι ο χειρισμός του θέματος από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είναι διαφορετικός και περισσότερο προσεκτικός.

Ωστόσο, θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι υπάρχει η επίσης η αίσθηση ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν ήθελε στην πραγματικότητα να κατεβεί σε αυτές τις εκλογές και επέλεξε αυτόν τον τρόπο ως τον πιο ανώδυνο για την παράταξη και τον ίδιο. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν την ώρα που το ΠΑΣΟΚ πάει για νίκη έβγαινε και έλεγε ότι αυτός δεν θα πάρει μέρος στις εκλογές. Διάχυτη θα ήταν η υποψία σε αυτή την περίπτωση ότι ήθελε να υπονομεύσει τον κ. Γ. Παπανδρέου.

Eνα δεύτερο, διπλό ερώτημα είναι γιατί ο κ. Γ. Παπανδρέου προτίμησε την ασυμφωνία με τον πρώην πρωθυπουργό, ή γιατί ο κ. Κ. Σημίτης να μην ήθελε να βρίσκεται στην επόμενη Βουλή. Απάντηση με βεβαιότητα δεν υπάρχει και μόνον εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Ενδεχομένως ο κ. Γ. Παπανδρέου να αποφάσισε ότι θα έπρεπε να απαλλαγεί από τον κ. Κ. Σημίτη για να εδραιώσει το κύρος του ως αποφασιστικού αρχηγού που δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση και δεν κάνει συμβιβασμό μέσα στο κόμμα του. Ενδεχομένως πάλι να μην το ήθελε γιατί φοβόταν μήπως του δημιουργήσει μπελάδες αν φτάσει στην αυτοδυναμία με ισχνή πλειοψηφία.

Οσο για την υπόθεση ότι ήθελε να κρατήσει την πρώτη θέση στο Επικρατείας για τον κ. Λ. Παπαδήμο, αυτό δεν ισχύει, γιατί πρώτον, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν έρχεται πριν τελειώσει τη θητεία του τον Μάϊο ή τον Ιούνιο και δεύτερον δεν θα είχε πρόβλημα να ήταν στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου, πίσω από τον κ. Σημίτη. Πάντως, θεωρητικά, μόνον αν κατέβαινε ο κ. Λ. Παπαδήμος με το Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να επουλωθεί «το τραύμα» Σημίτη.

Από την πλευρά τώρα του κ. Κ. Σημίτη, δεν αποκλείεται να έχει κουραστεί και να θέλει να απομακρυνθεί από την πολιτική, καθώς κάποτε, σε ανύποπτο χρόνο, είχε πει ότι στα 68 του θα αποχωρούσε από πρωθυπουργός, όπως και έγινε. Όπως δεν αποκλείεται να έχει κάτι άλλο στο νου του και να προτιμά να μείνει εκτός Βουλής, ως «χρυσή εφεδρεία» ίσως. Ποιος ξέρει, γιατί εδώ που τα λέμε πρόκειται για αρκετά περίεργο άνθρωπο...
 
Το επόμενο σχετικό ερώτημα είναι αν η απομάκρυνση του κ. Κ. Σημίτη θα στοιχίσει στο ΠΑΣΟΚ. Αρχικά φάνηκε ότι θα του στοιχίσει κρίνοντας από την ταραχή και το μούδιασμα που προκάλεσε η είδηση σε οπαδούς και στελέχη. Το βράδυ όμως της Παρασκευής και από τον τρόπο που το «έπαιξαν» τα δελτία των τηλεοπτικών σταθμών έγινε σαφές ότι το πρόβλημα θα παρέμενε σε ελεγχόμενα όρια.

Τα μήντια και οι δημοσιογράφοι προτίμησαν να διατηρήσουν καλές σχέσεις με τον σημερινό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και όπως όλα δείχνουν αυριανό πρωθυπουργό, παρά με τον «τελειωμένο» κ. Κ. Σημίτη. Με λίγα λόγια, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έπεσε στα μαλακά. Θα υπάρξουν φυσικά κάποιοι που συνεχίζουν να απειλούν ότι δεν θα ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ λόγω του περιστατικού, αλλά είναι μάλλον λίγοι και δεν αναμένεται να επηρεάσουν σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών.

Στο μεταξύ ο Γιώργος Παπανδρέου τα πήγε αρκετά καλά στη Θεσσαλονίκη το Σαββατοκύριακο και είναι σαφές ότι νοιώθει σιγουριά, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι εδραιώνεται η εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει τις εκλογές και με αυτοδυναμία που μπορεί να αποδειχθεί και άνετη. Πιθανότερη πια είναι η έκπληξη της μεγάλης νίκης του ΠΑΣΟΚ (ή της συντριπτικής ήττας της Νέας Δημοκρατίας) παρά η αναστροφή του κλίματος. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να πέρασε το ση