Αυτή είναι λοιπόν η μια πλευρά των δυσκολιών που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση, προκειμένου να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις απαιτήσεις των καιρών, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από την κατάσταση της οικονομίας, από τις πιέσεις των Βρυξελλών και των αγορών, αλλά και από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία σε όλους σχεδόν τους τομείς, είτε το αντιλαμβάνεται, είτε όχι. Η άλλη πλευρά βέβαια είναι οι συνδικαλιστές και οι αντιλήψεις που πρεσβεύουν και που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στο μαυσωλείο που λέγεται Ελλάς και ας αλλάζουν τα πάντα στο περιβάλλον. Σύμφωνα με τη συντριπτική πλειοψηφία των συνδικαλιστών, αλλά και εκείνων που εκπροσωπούν, η χώρα αρμενίζει μια χαρά και το πρόβλημα είναι ο γιαλός που είναι στραβός κα πρέπει να ισιώσει. Οσο για λεφτά, αυτά υπάρχουν, αρκεί να παραμείνουμε η τελευταία σοβιετική δημοκρατία στην Ευρώπη!
 
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να περνάει μέσα από κομματικές και συντεχνιακές συμπληγάδες σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, η απλά για να αποφύγουμε την άμεση χρεοκοπία. Αλλά και η ίδια χρειάζεται να ξεφύγει, πρώτον από τον φόβο του λεγόμενου πολιτικού κόστους και δεύτερον, από εκείνες τις άτιμες τις προεκλογικές δεσμεύσεις, τις οποίες συνεχώς επικαλούνται τα στελέχη της. Στο κάτω - κάτω της γραφής, ο λαός την ψήφισε και για πολλούς άλλους λόγους και όχι αποκλειστικά για το πρόγραμμά της και μία «έκτακτη κατάσταση» δικαιολογεί αναβολές ή αποστασιοποιήσεις από τις προεκλογικές υποσχέσεις. Αφήστε που μπορεί και να μην ήταν όλα σωστά σε αυτό το πρόγραμμα. Πρόγραμμα είναι, όχι οι «δέκα εντολές» του Θεού... Εδώ χανόμαστε και εμείς φοβόμαστε μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου.

Σε αυτό πλαίσιο, το σημαντικό είναι να ξέρουν τι λένε και τι κάνουν τα στελέχη της κυβέρνησης και προπαντός να μην πηγαίνουν μπρος και πίσω. Γιατί μόνο αν δείξουν αποφασιστικότητα, σταθερότητα και αυτοπεποίθηση θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη της κοινής γνώμης. Και μάλιστα τώρα, όχι αργότερα.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]