Παρουσιάζοντας στη Βουλή την ενδιάμεση έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για τη νομισματική πολιτική του 2009, παρουσίασε ταυτόχρονα και τη γυμνή αλήθεια δίχως μισόλογα. Είπε δηλαδή ότι οι δαπάνες πρέπει να περιορισθούν με διαρθρωτικά μέτρα κατά 20 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι η φοροδιαφυγή πρέπει να παταχθεί, ότι τα βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας είναι το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και το εξίσου πελώριο και συνεχές έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, τα φοβερά χρέη του δημοσίου και του εξωτερικού. Πρόσθεσε ότι το Ασφαλιστικό πάει για κατάρρευση αν δεν αναμορφωθεί ριζικά και το χειρότερο, ότι ενεδρεύει ο κίνδυνος να υποβαθμιστεί η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και να μη μπορούμε ούτε να δανειστούμε.

Δεν ξέρω πόσοι από την κυβέρνηση, από τα υπόλοιπα κόμματα και από τον κόσμο κατάλαβαν πόσο δραματική είναι η κατάσταση, αλλά φοβάμαι ότι δεν είναι πολλοί. Ακόμη λιγότεροι ίσως είναι αποφασισμένοι να πάρουν τα απαιτούμενα μέτρα, να τα ανεχθούν, ή έστω να συμβάλουν για τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος. Επομένως οι προοπτικές επιτρέπουν ελάχιστη αισιοδοξία και αυτό το συμπέρασμα δεν είναι προϊόν πεσιμσμού. Αυτό λέει η επαφή με την πραγματικότητα που πρέπει να έχει κάθε λογικός άνθρωπος.

Αλλά πώς να είναι κανείς, έστω και ελάχιστα αισιόδοξος όταν μιλάμε για δισεκατομμύρια από το ΕΣΠΑ που θα πέσουν υποτίθεται στην αγορά, χωρίς να έχουμε ώριμα μεγάλα έργα ( απόδειξη και αυτό της απίστευτης ανικανότητας της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή) για να απορροφήσουμε τα κοινοτικά κονδύλια και δίχως να γνωρίζουμε αν διαθέτουμε και τα λεφτά για να συμβάλουμε το δικό μας μερίδιο. Και να σκεφτείτε ότι το 2013 τελειώνει το πανηγύρι και ό,τι πήραμε, πήραμε!

Πραγματικά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ευελπιστεί κανείς ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να βγούμε από το σκοτεινό αδιέξοδο, αν δεν γυρίσουν τα πάνω κάτω, καθώς κανείς σχεδόν δεν δείχνει διάθεση για αλλαγής και προπαντός για αλλαγή νοοτροπίας.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]