Σαν να μην φτάνουν αυτά, ο «Φίτς», ένας από τους διεθνείς οργανισμούς της πιστοληπτικής ικανότητας μας υποβάθμισε και τώρα είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης που βρισκόμαστε στη «Β' κατηγορία» και φυσικά το «σπρεντ» ξανάρχισε να ανεβαίνει, που σημαίνει ότι αυξάνουν τα επιτόκια δανεισμού της χώρας. Ταυτόχρονα, ακούγονται φωνές από την φοβερή και τρομερή «Μπούντεσμπανκ» που θέλουν να μας ρίξουν στα σκυλιά και φαίνεται ότι αυτές οι φωνές επεκτείνονται και μέσα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το μόνο παρηγορητικό είναι ότι η τριάδα Γιούνκερ, Αλμούνια και Τρισέ, βγήκαν να μας στηρίξουν κάπως, έστω και με το ζόρι, αν και ο τελευταίος είπε ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιρλανδίας.

Ολα αυτά σημαίνουν ότι αρκετοί είναι εκείνοι που θέλουν να μας δουν να πέφτουμε στα βράχια, δηλαδή στη χρεοκοπία, πολλοί είναι εκείνοι που είτε δεν πείθονται, είτε δυσπιστούν για τις καλές μας προθέσεις, ότι δηλαδή θα πάρουμε μέτρα και απομένουν πολύ λίγοι αυτοί που κάνουν ακόμη υπομονή σφίγγοντας τα δόντια. Αλλά και αυτοί το κάνουν προωθώντας παράλληλα τους αυστηρότερους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ώστε η κυβέρνηση να πάρει τα μέτρα που της υποδεικνύουν και που είναι πραγματικά σκληρά. Αν δεν παρθούν τα μέτρα, όλοι θα ενωθούν σαν μία γροθιά και θα είναι σκληροί και ανελέητοι. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό.

Προς το παρόν η κυβέρνηση παίζει άμυνα, προσπαθεί να κερδίσει κάποιο χρόνο και μένει να δούμε αν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης. Στα λόγια το δείχνει, αλλά στα έργα δεν έχει προχωρήσει καθόλου και η ρητορική της αρχίζει να θυμίζει τον γίγαντα Αβραμόπουλο. Πολλές κουβέντες, διάλογος για τα πάντα, αναφορές στα μεγάλα προβλήματα και από ουσία βρισκόμαστε στο... «θα». Μόνο που οι άλλοι δεν θα περιμένουν για πολύ ακόμη, ο ξένος τύπος μας πυροβολεί ομαδόν και κατά βούληση και οι αγορές έχουν τη δική τους λογική.

Από την άλλη πλευρά, ποια κυβέρνηση θα εφαρμόσει τα μέτρα που υποδεικνύει η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, τώρα που και ο Σαμαράς ξέφυγε από την προεκλογική γραμμή Καραμανλή και εμφανίζεται φιλολαϊκός; Και ποια κοινωνία θα τα δεχθεί αφού δεν δείχνει διατεθειμένη να κάνει ρούπι από τα κάθε λογής «κεκτημένα»; Αλλά και πάλι, που θα βρεθούν τα λεφτά, αν μας κοπεί η πίστωση;

Αγγελος Στάγκος
[email protected]