Ωστόσο, σε αυτή τη χώρα της βαθιάς παρακμής, υπάρχουν οάσεις. Υπάρχουν δηλαδή χώροι που λειτουργούν υποδειγματικά προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στον γενικό πληθυσμό. Τέτοιες οάσεις είναι τα δύο νοσοκομεία παίδων, το «Αγία Σοφία» που ιδρύθηκε το 1896 και το «Παναγιώτης και Αγλαϊα Κυριακού» που ιδρύθηκε το 1936. Οι Ελληνες πρέπει όχι μόνο να εμπιστεύονται αυτά τα δύο θαυμάσια ιδρύματα, αλλά και να είναι υπερήφανοι γι' αυτά και για τους απαράμιλλους επαγγελματίες που εργάζονται εκεί, σε συνθήκες μόνιμης έντασης και όχι πάντα τις καλύτερες.

Στο πλαίσιο των πατρικών υποχρεώσεων και της πατρικής φροντίδας, αναγκάστηκα να επισκεφτώ πριν μερικές ημέρες το
«Παναγιώτης και Αγλαϊα Κυριακού» και για άλλη μία φορά διαπίστωσα ότι όταν επικρατεί ο επαγγελματισμός και δημιουργηθεί (αλλά και διαφυλαχθεί) μία παράδοση, εμείς οι Ελληνες, ακόμη και οι κακορίζικοι «Ελληνάρες», δεν υστερούμε σε τίποτα. Το παιδί μου έσπασε το χέρι του και για τέταρτη ή πέμπτη φορά (έχω και άλλο, μεγαλύτερο παιδί) κατέφυγα στη φροντίδα των νοσοκομείων των παίδων, ανάλογα με ποιο από τα δύο εφημερεύει.

Ποτέ δεν πρόβαλα τη δημοσιογραφική ιδιότητά μου και ποτέ δεν χρησιμοποίησα κάποιο μέσο για να έχω ειδική μεταχείριση. Πάντα όμως έφευγα με ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και ανακούφισης γιατί ήταν φανερό ότι έγινε το καλύτερο δυνατό κατά περίπτωση. Το όποιο πρόβλημα, που ευτυχώς ποτέ δεν ήταν μεγάλο, αντιμετωπιζόταν με σοβαρότητα, χωρίς πολλά-πολλά και προ παντός δίχως φιοριτούρες. Το σημαντικότερο, γινόταν προσπάθεια για την κάλυψη όλων των πιθανών επιπλοκών.

Στα νοσοκομεία των παίδων δεν υπάρχει ξενοδοχειακή πολυτέλεια. Υπάρχει όμως ο κανόνας (είναι γραμμένος και στους τοίχους) ότι «όλα τα παιδιά είναι ίσα». Τα Ελληνάκια (στα οποία περιλαμβάνονται και τα τσιγγανάκια) αναμειγνύονται με τα παιδιά των μεταναστών και δεν υπάρχει καμία διάκριση στην αντιμετώπισή τους. Και για έναν παράξενο λόγο δεν επικρατεί η γνωστή υστερία που συνήθως χαρακτηρίζει του Ελληνες γονείς. Ισως γιατί αντιλαμβάνονται ότι το παιδί τους θα έχει την καλύτερη φροντίδα από τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, δίχως επιπολαιότητες και χωρίς «φακελάκια» εξ όσων ήταν δυνατόν να αντιληφθώ.

Αχρείαστα να είναι, αλλά όσοι προστρέχουν στα νοσοκομεία των παίδων να είναι σίγουροι ότι βρίσκονται σε καλά χέρια.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]