Ο Γ. Παπανδρέου τόνισε την Παρασκευή ότι η διαφθορά είναι η μητέρα κάθε δυσπραγίας στη χώρα και επομένως αυτή πρέπει να χτυπηθεί αλύπητα για να βελτιωθεί η κατάσταση κα όχι να παρθούν μέτρα σαν αυτά που λαμβάνει η Ιρλανδία, που συνιστούν οι διάφοροι. Κατά τον ίδιο, τα εξήγησε όλα αυτά στους συναδέλφους τους, οι οποίοι και τα κατάλαβαν, αν και από τις δηλώσεις τους δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο κάτι τέτοιο. Εμοιαζαν να έχουν μεν αντιληφθεί τι τους είπε ο δικός μας, αλλά παράλληλα περίμεναν και την λήψη συγκεκριμένων μέτρων. Με λίγα λόγια, σαν να υπήρξε κάποιο χάσμα επικοινωνίας που άφησε τους περισσότερους, αν όχι τους πάντες, μπερδεμένους.

Η χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στο Ζάππειο ήταν κατά κάποιο τρόπο συνέχεια της Παρασκευής. Εξόρκισε και πάλι τις ιδιαιτερότητες - δεινά της ελληνικής πραγματικότητας, προσθέτοντας το επίσης γνωστό «αν δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμε» και ταυτόχρονα ορκίστηκε ότι θα τα κτυπήσει αλύπητα. Αυτή τη φορά ανέφερε και κάποια συγκεκριμένα μέτρα, όπως η φορολόγηση των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων με ένταξή τους σε κλίμακες ανάλογες των άλλων εισοδημάτων, μείωση κάποιων επιδομάτων -προφανώς των υψηλόμισθων- κατά 10%, μείωση επιτροπών, σμίκρυνση διοικητικών συμβουλίων, μείωση των ταξιδιών, μείωση των αποζημιώσεων των υπουργών και άλλα τέτοια.

Ολα όσα είπε ο Γ. Παπανδρέου την Παρασκευή στις Βρυξέλλες και χθες στην Αθήνα, είναι σωστά. Είναι επίσης απόλυτα κατανοητό ότι ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα σε πάγωμα ή μειώσεις μισθών. Και ακόμη, κανείς δεν γνωρίζει μέχρι ποιο βαθμό η ελληνική κοινωνία μπορεί να ανεχθεί υποβάθμιση του έστω και του επίπλαστου επιπέδου ζωής της, που το συντηρεί με δάνεια. Από την άλλη πλευρά όμως θα φανεί στην πράξη αν και σε ποιο βαθμό θα μπορέσει η κυβέρνησή του να πατάξει τη διαφθορά, την φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την γραφειοκρατία, το πελατειακό σύστημα και όλα τα υπόλοιπα κακά της μοίρας μας, ώστε να φέρει τα δημοσιονομικά στα ίσα τους και να αναθερμάνει την οικονομία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες-δεινά αποτελούν μέρος της νοοτροπίας που διέπει σήμερα την ελληνική κοινωνία...

Στην καλύτερη περίπτωση, δηλαδή αν δεχθούμε ότι η προσπάθεια που θα καταβάλει η κυβέρνηση θα αποδώσει καρπούς, θα χρειαστεί κάποιο χρόνο, ίσως και κάμποσο. Το πρώτο ερώτημα λοιπόν είναι αν υπάρχει αυτός ο χρόνος. Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αν οι αγορές και οι τράπεζες του εξωτερικού από τις οποίες έχουμε δανειστεί, πείθονται από τον πρωθυπουργό. Γιατί αυτή τη στιγμή αυτές είναι που μετράνε και όχι εμείς. Αρα, η πράξη και η ζωή θα δείξουν αν ο δρόμος που επέλεξε ο Γ. Παπανδρέου για να αντιμετωπίσει την βαθύτατη κρίση - παρακμή της Ελλάδας, είναι ο ενδεδειγμένος. Γιατί όπως είπαμε, τα μέτρα είναι σωστά, είναι όμως και αρκετά; Αν δεν είναι, χαθήκαμε περιμένοντας να αποδώσουν κάποτε στο μέλλον!

Αγγελος Στάγκος
[email protected]