Συνεπώς το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι αδύνατο να διατηρηθεί και προκειμένου να κινδυνεύσει ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρουν ένα τρόπο να μας στηρίξουν, ασχέτως του τι λένε τώρα για να μη πάρουμε θάρρος και δεν φύγουμε ποτέ από τα πολλά λόγια για να πάμε στα έργα.
Φυσικά, δεν θα είναι εύκολη υπόθεση για τις κυβερνήσεις των ισχυρών εταίρων να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη των χωρών τους γιατί πρέπει να στηρίξουν τους αδύναμους της Ευρωζώνης και ειδικά την Ελλάδα που έχει εξοργίσει τους πάντες με την αναξιοπιστία της. Το πρόβλημα θα το έχει κυρίως η κα Μέρκελ και η γερμανική κυβέρνηση, καθώς οι γερμανοί θεωρούν ότι είναι συνεχώς οι βασικοί αιμοδότες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που όμως από την άλλη πλευρά τα παίρνουν πίσω, αφού είναι και οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Με λίγα λόγια, ναι μεν δίνουν, αλλά με αυτό τον τρόπο ενισχύουν την αγοραστική δυνατότητα των υπολοίπων για να εισάγουν γερμανικά προϊόντα και να αναθέτουν δουλειές σε γερμανικές εταιρίες.
Εκείνο όμως που βλέπουν τώρα οι γερμανοί και τους κάνει ακόμη περισσότερο θηρία στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ότι ξαφνικά και μετά την άνοδο του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του στην εξουσία έχασαν τα στηρίγματά τους. Αντιλαμβάνονται ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Α. Σαμαράς είναι προσανατολισμένοι στις ΗΠΑ, μαθαίνουν ότι η Goldman Sacks έχει αποκτήσει ειδική πρόσβαση στην ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα μέσω Μαξίμου και του πολύ στενού πρωθυπουργικού κύκλου, βλέπουν τις αναζητήσεις για στήριξη στην Κίνα, διαβάζουν ότι το θέμα της Siemens ξανανοίγει, ενώ οι ίδιοι θέλουν να μπει ένα τέλος σε αυτή την ιστορία, αφού παντού αλλού έχει κλείσει και τρελαίνονται. Τρελαίνονται μάλιστα περισσότερο γιατί ξέρουν ότι αυτοί δίνουν τα λεφτά που παίρνει η Ελλάδα για τις επιδοτήσεις και τα έργα και ότι οι ίδιοι καλούνται να την στηρίξουν για να μη γίνει ζημιά στο ευρώ.
Δεν ξέρω αν όλα τα παραπάνω είναι έτσι ακριβώς. Αλλά πραγματικά υπάρχει μία αίσθηση ότι η χώρα για κάποιους λόγους έχει πάψει να προσβλέπει στο Βερολίνο και το Παρίσι και έχει στέψει το ικευτικό βλέμμα της προς την Ουάσινγκτον. Αν κάποιος όμως πρόκειται να μας βοηθήσει για να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο, αυτή δεν θα είναι η Ουάσινγκτον. Και με αυτή την έννοια είναι λάθος να στρέφουμε την πλάτη στο Βερολίνο και το Παρίσι. Αν η Ελλάδα έχει ακόμη κάποιο μέλλον, αυτό είναι συνδεδεμένο με την Ευρώπη και κυρίως με τον γαλλογερμανικό άξονα. Εκτός και αν ξαφνικά παίρνουμε τοις μετρητοίς τις μπαρούφες του ΚΚΕ και κάποιων κυρίαρχων συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.
Αγγελος Στάγκος