Για πολλούς και διάφορους λόγους, τους οποίους έχουμε πει και αναλύσει δεκάδες φορές, η Ελλάδα ζει με δανεικά. Εφτασε όμως η στιγμή που δεν μας δανείζουν, ή μας δανείζουν με τόσο υψηλά επιτόκια (χθες τα spreads έφτασαν τις 350 περίπου μονάδες) που κανονικά είναι απαγορευτικό να τα πάρουμε γιατί χειροτερεύουμε ακόμη περισσότερο την κατάσταση στο μέλλον.
Επιπλέον για πολλούς και διάφορους λόγους επίσης, έχουμε γίνει «του κλώτσου και του μπάτσου» ανά την υφήλιο και κανείς δεν βγαίνει να πει μία καλή λέξη για μας. Αν τέλος, δεν βρούμε να δανειστούμε, έστω και με τα απαγορευτικά επιτόκια, το κράτος θα κηρύξει στάση πληρωμών και δεν θα μπορεί να πληρώσει ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις. Και σε αυτή την περίπτωση θα αναγκαστούμε να καταφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εφόσον η Ευρωζώνη δεν προσφερθεί να μας δανείσει, με όρους ΔΝΤ.
Αυτή είναι η κατάσταση, αυτή είναι η πραγματικότητα και οφείλουν να την αντιληφθούν οι πάντες. Από τον Γιώργο Παπανδρέου μέχρι τον συνδικαλιστή της ΑΔΕΔΥ και από Χρήστο Παπουτσή ως τον συνδικαλιστή της ΓΣΕΕ. Οσο για τους Αντώνη Σαμαρά, Πάνο Παναγιωτόπουλο και τους δικούς τους, αυτοί δεν δικαιούνται να μιλάνε γιατί οι ευθύνες της παράταξής τους είναι πελώριες για το σημερινό χάλι. Χωρίς να ξεχνάμε και τις παλιότερες ευθύνες του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80 κυρίως. Μένει το ΚΚΕ, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την τραγική κατάσταση, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, ασκώντας δήθεν επαναστατική πολιτική του 1917, συνεχίζοντας να διαστρεβλώνει με κάθε τρόπο την πραγματικότητα. Το ΚΚΕ κατ΄ αρχή και από κοντά ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ζημιώνουν τη χώρα στηρίζοντας διεκδικήσεις και προνόμια που δεν στέκουν ούτε σε σοσιαλιστικές κοινωνίες. Ακόμη χειρότερα, πρεσβεύουν την πλήρη ισοπέδωση προς τα κάτω και την αναξιοκρατία.
Οι πρακτικές των κομμάτων της Αριστεράς και των συνδικαλιστών όλων των χρωμάτων δεν έχουν σχέση ούτε με την πρόοδο, ούτε με την προστασία του πολίτη από το κοινωνικό κράτος. Ούτε βέβαια με την έγνοια για τον άνεργο πολίτη. Ασφαλώς και πρέπει να υπάρχει το κοινωνικό κράτος, αλλά όχι κοινωνικό κράτος δίχως λογική, ανίκανο και διεφθαρμένο. Η κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει όχι μόνο δεν είναι προοδευτική, αλλά δεν θέλει και την πρόοδο. Δεν αντιλαμβάνεται ότι πρόοδος σημαίνει η δημιουργία κράτους που να υπηρετεί αποτελεσματικά τον πολίτη και όχι η διατήρηση της σημερινής κατάστασης, όπως θέλουν οι συνδικαλιστές, και η λεγόμενη Αριστερά. Εχει μείνει τόσο πίσω που δεν μπορεί να καταλάβει ότι σήμερα διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξή της καθώς όλο και μεγαλύτερος αριθμός των μελών της βρίσκεται εκτός εργασίας. Και είναι προτιμότερο να έχουν περισσότεροι εργασία με λιγότερα χρήματα, παρά λιγότεροι με περισσότερα.
Με λίγα λόγια, αυτοί που κήρυξαν τη χθεσινή απεργία, είτε δεν αντιλαμβάνονται, είτε κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ότι απειλούμαστε με αναγκαστική και διαρκή απεργία πείνας. Το κράτος έχει ουσιαστικά πτωχεύσει, τζάμπα βοήθεια δεν πρόκειται να μας δοθεί και μόνη ( έστω και αμυδρή) ελπίδα είναι να σκύψουμε το κεφάλι και να ξαναφτιάξουμε το παρόν μας, μπας και αποκτήσουμε μέλλον. Εκεί που έχουμε φτάσει δεν υπάρχουν αριστερές ή δεξιές λύσεις. Ο δρόμος είναι αυτός που καθορίζουν η λογική, η δικαιοσύνη και ο ρεαλισμός. Τελεία και παύλα.