Όπως θύμισε προχθές από «ΤΑ ΝΕΑ» ο Παύλος Τσίμας και στις 26 Δεκεμβρίου 2009 ο Πάσχος Μανδραβέλης από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε προειδοποιήσει από το βήμα της Βουλής στις 18 Δεκεμβρίου, 2008, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό ότι «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση Κ. Καραμανλή) που στηρίχτηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της , την απογραφή, την αναθεώρηση του ΑΕΠ, τη γρήγορη έξοδο από την επιτήρηση, εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συμπαράσταση για να μην τηρήσει τις δεσμεύσεις. Απλώς τους κορόιδεψε. Η Ελλάδα, πιστεύουν, ότι καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό ταμείο για δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Επιτροπής».
Φυσικά, ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο πρωταθλητής της αποτυχίας Γ. Αλογοσκούφης, που ένα μήνα αργότερα θα αποκεφαλιζόταν με συνοπτικές διαδικασίες, χαρακτήρισε κινδυνολόγο τον Κ. Σημίτη, ζητώντας του ταυτόχρονα να μετανοήσει για τις… αμαρτίες του. Όσο για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την συγκεκριμένη προειδοποίηση και συνέχισε απτόητη το διαλυτικό της έργο με τα γνωστά αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως και στο ΠΑΣΟΚ έγραψαν κανονικά τον Κ. Σημίτη και τις προειδοποιήσεις του, όπως φάνηκε καθαρά από τα λεγόμενά τους όταν ήταν στην αντιπολίτευση, από το προεκλογικό τους πρόγραμμα και κυρίως από τη συμπεριφορά τους τώρα, ως κυβέρνηση.
Αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο Κ. Σημίτης ήξερε τι έλεγε. Είναι γνωστός ως φανατικός ευρωπαϊστής και έχει διασυνδέσεις στις Βρυξέλλες, αλλά και στη Γερμανία. Επομένως γνώριζε πολύ καλά ότι μας την είχαν «στημένη». Αυτό όμως έπρεπε να το λάβουν υπόψη οι Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου και οι υπόλοιποι και όχι να περιφέρονται ανά τους αιθέρες και τις πρωτεύουσες, πιπιλώντας συνεχώς τα περί προσφυγής στο ΔΝΤ γιατί έτσι διευκόλυναν όσους ήθελαν από το 2008 και θέλουν και τώρα να μας στείλουν εκεί. Με το «λέγε, λέγε» έβαλαν την ιδέα της παραπομπής μας ακόμη και σ’ εκείνους που δεν τολμούσαν να σκεφθούν ότι μία χώρα της Ευρωζώνης θα μπορούσε να σταλεί στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Αυτό δείχνει έλλειψη πολιτικής αντίληψης, αλλά δεν δικαιολογείται ακόμη και μία πιθανή δικαιολογία ότι δεν αξιολόγησαν σωστά την προειδοποίηση Σημίτη. Εκτός και αν τα αγνόησαν ακριβώς επειδή τα είπε τότε ο πρώην πρωθυπουργός!
Σε κάθε περίπτωση, εμείς οι πολίτες έχουμε χάσει τον μπούσουλα. Εκεί που λέμε «δόξα τω Θεώ», πάμε στο «Βοήθα Παναγιά μου», καθώς μας έχουν μπερδέψει τελείως με τις συνεχείς, αέναες και αντιφατικές δηλώσεις. Και όχι τόσο οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών (που αν τις μελετήσει κανείς ίσως να μην είναι και πολύ αντιφατικές), αλλά κυρίως οι δικοί μας. Προχθές η «Wall Street Journal» συνέστησε στον Γ. Παπανδρέου να μην μιλάει τόσο πολύ και παντού γιατί προκαλεί κομφούζιο, στο οποίο χάνεται μέσα ο ίδιος και η κυβέρνησή του. Ο υπογράφων θα πρόσθετε ότι είναι η ώρα να προσγειωθεί και στη Αθήνα γιατί ο λαός τον ψήφισε για πρωθυπουργό και όχι για αεροταξιδευτή που μαζεύει μίλια από τις αεροπορικές εταιρίες. Αν μη τι άλλο, έχει να φροντίσει για τη εφαρμογή των μέτρων, την αντιμετώπιση των αντιδράσεων και για να μάθει στους υπουργούς του να βγαίνουν από το καβούκι τους και να ρωτούν για να μαθαίνουν. Πολλοί από αυτούς είναι α-πολιτικοί, δεν ξέρουν την πιάτσα, αλλά ούτε το βαθύ κράτος και τις διαδικασίες του.
Τώρα πάντως το κυρίαρχο σενάριο είναι να μας αναλάβουν από κοινού το ΔΝΤ και κάποιοι από την Ευρωζώνη μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θα είναι ένα είδος ημιπροσφυγής με την παρότρυνση και τη συναίνεση των εταίρων και των Βρυξελλών, αλλά πάντως με όρους ΔΝΤ. Το θέμα είναι ότι από το ΔΝΤ θα πάρουμε καμιά 15αριά δισεκατομμύρια ευρώ και μάλιστα με δόσεις, εφόσον υπακούμε στους όρους του. Εμείς όμως χρειαζόμαστε τόσα μόνο για να πληρώσουμε προηγούμενα τοκοχρεωλύσια και μερικά ακόμη για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Αργότερα, θα χρειαστούμε και άλλα. Αρα τώρα βρισκόμαστε στο «Βοήθα Παναγιά μου». Προτιμότερες οι αγορές, έστω και με ψηλότερα επιτόκια, υπό την προϋπόθεση της αυστηρής εφαρμογής των μέτρων. Να τους φωτίσει ο Θεός να το επιδιώξουν και να το πετύχουν.