ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ο φόβος της εγκληματικότητας και της βίας κυριεύει τη χώρα

08:28 - 30 Μαρ 2010
Άγγελος Στάγκος

Γράφει ο Άγγελος Στάγκος

Είναι γνωστή η δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη ότι «η Αθήνα έγινε Καμπούλ». Την έκανε όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση και του είχε ασκηθεί κριτική. Μπορεί η κριτική να ήταν σωστή, με την έννοια ότι η Αθήνα δεν έγινε ούτε Καμπούλ, ούτε Βαγδάτη, πρωτεύουσες δύο χωρών που μαστίζονται από βία η οποία ξεκινάει από πολιτικά, θρησκευτικά, ακόμη και φυλετικά αίτια, ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται υπό κατοχή. Ωστόσο, υπάρχουν και εδώ ανάλογα στοιχεία, αλλά το βέβαιο είναι ότι ολόκληρη η Ελλάδα αρχίζει και θυμίζει χώρα της Λατινικής Αμερικής, όπου ενδημεί η εγκληματικότητα σε ακραίες μορφές. Που σημαίνει ότι η καθημερινή εγκληματικότητα και η βία που επικρατεί, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις της χώρας, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έχει χαρακτηριστικά (σε πιο μικρή ένταση βέβαια) τόσο από της Καμπούλ, ή της Βαγδάτης, όσο και από της Μπογκοτά, ή του Ρίο Ιανέϊρο. Δυστυχώς…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αύξηση της κάθε μορφής εγκληματικότητας στη χώρα μας είναι αλματώδης, σχεδόν θεαματική και αυτό το λένε πια οι επίσημες στατιστικές της Αστυνομίας. Τα αίτια είναι πολλά και ξεκινούν από την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών, περνούν από τα πρότυπα του εύκολου και άκοπου πλουτισμού που επικρατούσε μέχρι τώρα, οφείλονται στην άνετη κυκλοφορία όπλων κάθε διαμετρήματος και κάθε είδους, οφείλονται στην χαρακτηριστική ανεπάρκεια της Ελληνικής Αστυνομίας και στην αδυναμία προσαρμογής της στις νέες συνθήκες, και τώρα  κορυφώνονται με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Κυρίως όμως, η καλπάζουσα εγκληματικότητα στην Ελλάδα είναι σύμπτωμα της ταχύτατης παρακμής της χώρας.  Που κινδυνεύει επίσης να εθιστεί στα φαινόμενα της ασύδοτης βίας που εκδηλώνονται μαζικά στα γήπεδα, στα σχολεία, στο δρόμο.

Στην Ευρώπη τουλάχιστον, αλλά πιθανότατα και σε όλο τον κόσμο, εκτός του Πακιστάν, του Ιράκ και του Αφγανιστάν όπου επικρατεί εκρηκτική κατάσταση,  δεν υπάρχει χώρα όπου κάθε μέρα σημειώνονται ένα ή και περισσότερα τρομοκρατικά κτυπήματα. Κτυπήματα, όπως εκρηκτικοί μηχανισμοί και βόμβες που σκάνε, εμπρησμοί, επιθέσεις σε αστυνομικούς και άλλους, ή και ληστείες. Είναι πρωτοφανής η συχνότητα τέτοιων  περιστατικών και ήταν στατιστικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα υπήρχαν θύματα, όπως η άτυχη οικογένεια των Αφγανών. Παράλληλα κλιμακώνεται όχι απλά το μικροέγκλημα, αλλά ακόμη περισσότερο το βίαιο έγκλημα. Προκαλεί  δε δέος και κατάπληξη η τόλμη, η αποφασιστικότητα και η αναλγησία των εγκληματιών που δεν διστάζουν να δράσουν οποιαδήποτε στιγμή του 24ώρου και σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειας. Φυσικά, η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη είναι ο περιοχές όπου παρατηρούνται τα περισσότερα κρούσματα.

Ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός πολιτών έχει προσωπική εμπειρία από την αύξηση της εγκληματικότητας και της βίας. Άλλοι είναι οι ίδιοι θύματα και άλλοι μάρτυρες σκηνών βίας και εγκληματικών πράξεων κάθε μορφής. Ακόμη περισσότεροι νοιώθουν πλέον το φόβο να τους κυριεύει, καθώς ζουν σε περιοχές και γειτονιές από λίγο έως και εντελώς ανασφαλείς, που ακούν σχετικές διηγήσεις και φήμες, που βλέπουν τις ακριβείς ή δραματοποιημένες ειδήσεις στην τηλεόραση. Ο φόβος έχει κυριεύσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού και αυτό δεν είναι καθόλου καλός οιωνός. Οι επιπτώσεις στη ζωή μας τείνουν να είναι βαριές και οι φοβικές στρεβλώσεις στην ανατροφή των παιδιών μας σοβαρότατες. Καλές είναι οι κοινωνικές αναλύσεις και οι αριστερές ευαισθησίες, αλλά το κράτος έχει υποχρέωση να περιφρουρεί και να προστατεύει την ζωή (και τον τρόπο ζωής) και την περιουσία των πολιτών του, συμπεριλαμβανομένων των φιλήσυχων μεταναστών.

Που σημαίνει ότι η βελτίωση των προληπτικών και κατασταλτικών επιδόσεων της ΕΛ.ΑΣ. είναι απαραίτητη. Ας είναι σίγουρος ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης ότι και το δικό πολιτικό μέλλον από αυτή την βελτίωση θα κριθεί.

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.