Χθες και προχθές δεν συνέβη δα και τίποτα τρομερά αρνητικό. Υπήρξαν κάποια δημοσιεύματα που βασίστηκαν σε ανώνυμες κυβερνητικές πηγές, ή και σε φήμες και υποτίθεται ότι αυτά έστειλαν τα “spreads” στο Θεό. Από την άλλη πλευρά, υπήρξαν γεγονότα, όπως η εμπιστοσύνη που έδειξε και πάλι στην ελληνική οικονομία και στο Πρόγραμμα Σταθερότητας ο Τρισέ, ή η ανακοίνωση ότι μειώθηκε κατά 40% το έλλειμμα στο πρώτο τρίμηνο σε σχέση με πέρυσι, που δεν επηρέασαν ούτε τα “spreads”, αλλά ούτε και το Χρηματιστήριο, που βροντήχθηκε. άρα είναι πιθανό να συμβαίνει κάτι άλλο.
Όπως φαίνεται από δημοσιεύματα, από δηλώσεις αναλυτών, ακόμα και αξιωματούχων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η συντριπτική πλειοψηφία έχει αποφασίσει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεφύγει από το πηγάδι στο οποίο έχει πέσει δίχως βοήθεια. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται πλέον και Έλληνες ειδικοί, που μέχρι πριν από λίγες ημέρες έδειχναν σχετικά αισιόδοξοι. Και μάλιστα αρκετοί από όλους αυτούς πιστεύουν ότι όσο πιο γρήγορα δηλώσουμε ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στα τόσο υψηλά επιτόκια δανεισμού, τόσο το καλύτερο, γιατί αλλιώς θα σερνόμαστε, δίχως να μπορούμε να ορθοποδήσουμε. Όμως δεν είναι εύκολη ιστορία. Όταν μάλιστα οι εταίροι έχουν φροντίσει να κάνουν τα πράγματα πολύ δύσκολα.
Αν προσφύγουμε στην Ευρώπη για βοήθεια, θα πρέπει προηγουμένως να είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα έχει εξασφαλιστεί η ομοφωνία των εταίρων της Ευρωζώνης. Ότι δηλαδή θα δεχθούν ότι βρισκόμαστε μισό βήμα πριν την χρεοκοπία, που υποτίθεται ότι δεν την θέλουν και τα επιτόκια είναι απαγορευτικά. Εκτός και αν έχουμε βγει στη γύρα και δεν βρήκαμε δανειστές. Για να μην πεταχθεί καμιά Γερμανία ή Ολλανδία και πουν ότι βρίσκουν «νορμάλ» για την κατάσταση μας να δανειζόμαστε με 7% και πλέον, οπότε θα μας ξαναστείλουν πίσω στις αδηφάγες αγορές. Το δεύτερο που θα πρέπει να εξασφαλιστεί εκ των προτέρων είναι ότι θα υπάρξουν εταίροι πρόθυμοι να μας δανείσουν (γιατί σύμφωνα με τη συμφωνία των Βρυξελλών δεν είναι υποχρεωμένοι) και μάλιστα με λογικά επιτόκια . Γιατί αν είναι να μας δανείσουν με επιτόκια αγοράς, θα πρόκειται για δώρο…άδωρο.
Στις ασάφειες της συμφωνίας θα πρέπει να προσθέσουμε και τους όρους που θα βάλουν προκειμένου να μα δανείσουν, αλλά μπορούμε να θεωρούμε βέβαιο ότι θα είναι αντίστοιχοι του ΔΝΤ. Του ΔΝΤ που θα συμμετέχει στο πακέτο, με χαμηλότερα επιτόκιο, αλλά ακόμη δεν έχει διευκρινισθεί ποιος ακριβώς θα είναι ο ρόλος του. Η άλλη λύση είναι η προσφυγή στο ΔΝΤ απ΄ ευθείας, χωρίς τη συμμετοχή των εταίρων. Οι πληροφορίες λένε ότι δεν θα ζητήσει πρόσθετα μέτρα για το 2010, αλλά θα ζητήσει για το 2011, το 2012 και το 2013. Και με το ΔΝΤ δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, υπάρχει μόνον υπακοή στην εντολή. Αφήστε που στην εντελώς ακραία περίπτωση το ποσό που θα διαθέσει για την Ελλάδα θα είναι μέχρι 20 δισεκατομμύρια και όχι παραπάνω. Κανονικά θα είναι λιγότερα, σύμφωνα με το μερίδιο συμμετοχής της Ελλάδας στο συγκεκριμένο «μαγαζί».
Με λίγα λόγια, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!