ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Στην Παιδεία οι συνδικαλιστές μάχονται υπέρ της ισοπέδωσης προς τα κάτω

10:46 - 15 Απρ 2010
Άγγελος Στάγκος

Γράφει ο Άγγελος Στάγκος

Οι αντιδράσεις των συνδικαλιστών (και της πελατείας τους προφανώς) στις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου της Παιδείας εξηγούν σε σημαντικό βαθμό πως και γιατί βρισκόμαστε στο σημερινό χάλι. Όχι μόνον ειδικά στην Παιδεία, αλλά αν τις επεκτείνετε νοερά (τις αντιδράσεις πάντα), σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα του δημοσίου. Γιατί στο μόνο που συμφώνησαν και βρήκαν θετικό στο πολυνομοσχέδιο οι συνδικαλισταράδες είναι η κατάργηση της βάσης του 10, που ακυρώνει κάθε έννοια αξιολόγησης και αξιοκρατίας, αφαιρεί το μίνιμουμ κριτήριο που απαιτείται για φοίτηση σε ΤΕΙ ή ΑΕΙ και εξυπηρετεί την ανευθυνότητα και την ανικανότητα ενός μεγάλου ποσοστού καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης που συμβάλουν ώστε να βγαίνουν φουρνιές αγραμμάτων από τα λύκεια της χώρας. Γιατί ποιος θα τους ζητήσει ευθύνες αφού θα μπορούν να μπαίνουν στις ανώτατες σχολές τενεκέδες του 5 και του 6;

Οι συνδικαλιστές λοιπόν κατέστησαν σαφές ότι διαφωνούν με την αξιολόγηση, που θέλει να επιβάλει σωστά το νομοσχέδιο (αρκεί να μην παίζει σημαντικό ρόλο στην αξιολόγηση η γνώμη των μαθητών γιατί πάλι θα φτάσουμε στην  στρέβλωση και στη συναλλαγή ), διαφωνούν με τα δύο χρόνια της δοκιμασίας, διαφωνούν με την επιλογή μέσω ΑΣΕΠ, διαφωνούν με το συμμάζεμα των αποσπάσεων, της λούφας, των αντικαταστάσεων, των ωρομισθίων και γενικά διαφωνούν με κάθε απόπειρα εξορθολογισμού, μείωσης των αδικαιολογήτων δαπανών και της βελτίωσης της Παιδείας.

Δεν τους ενδιαφέρει αν η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο αριθμό εκπαιδευτικών και μία από τις υψηλότερες σχέσεις διδασκόντων προς διδασκομένους, ότι διδάσκονται άχρηστα μαθήματα, ή ότι τα προγράμματα των μαθημάτων έχουν καταρτισθεί με σχεδόν αποκλειστικό στόχο να δημιουργούν θέσεις εργασίας και όχι την ουσιαστική μεταφορά γνώσεων που απαιτούν οι καιροί. Ούτε τους ενδιαφέρει ότι πάρα πολλοί από τους διδάσκοντες τα παιδιά μας είναι αγράμματοι, αστοιχείωτοι και αδιαφορούν πλήρως. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι σε πολλά σχολεία της χώρας καθηγητές παροτρύνουν τους μαθητές να κάνουν καταλήψεις ( γύρω στο Νοέμβριο και μέχρι τα Χριστούγεννα) με αιτήματα του τύπου «να γίνουν τετράγωνες οι τυρόπιττες»). Δίχως φυσικά να ξεχνάμε και τις ευθύνες των κομμάτων της Αριστεράς…

Με λίγα λόγια, το μοναδικό για το οποίο ενδιαφέρονται τα συνδικαλιστικά όργανα των καθηγητών είναι να υπάρχουν άφθονες, πολύ περισσότερες από όσες χρειάζονται, θέσεις εργασίας, ασυδοσία, ελάχιστη απασχόληση και ρουσφετολογία. Δεν τους ενδιαφέρει η επαγγελματική επάρκεια και γι  αυτό αντιδρούν λυσσαλέα στην αξιολόγηση  και την αξιοκρατία. Δεν τους ενδιαφέρει καν, για να μην υπάρχουν κίνητρα, το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί πρωτοδιορίζονται με σχετικά καλές αποδοχές, αλλά μετά η μισθολογική τους ανέλιξη είναι αργή και τελικά το ταβάνι είναι χαμηλό σε σχέση με τα χρόνια της υπηρεσίας τους. Προτιμούν όμως την ισοπέδωση για λόγους συνδικαλιστικούς και δεν θέλουν άνοιγμα της ψαλίδας, με μείωση του αρχικού μισθού και βελτίωση του μισθού των ύστερων χρόνων υπηρεσίας, ή του διευθυντού του σχολείου.

Κάπως έτσι συμπεριφέρονται οι συνδικαλιστές σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του στενότερου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Επειδή όμως στην Παιδεία μιλούν περί λειτουργήματος το όποιο ασκούν, ας αφήσουν τα μεγάλα λόγια και ας φροντίσουν να βελτιώσουν τον επαγγελματισμό τους. Αν το κάνουν, μας φτάνει…

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.