Δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή τι θα πετύχει η κυβέρνηση και αν θα πάρει κάποιες ανάσες επιβίωσης η αγορά μέσα στους επόμενους 3-4 μήνες. Εκείνο όμως που μαθαίνουμε και βλέπουμε είναι διάφορες ξένες επιχειρήσεις (αλυσίδες και όχι μόνο)  να αποσύρονται από την Ελλάδα, άλλες να βρίσκονται στα πρόθυρα της πτώχευσης και πολλές (ελληνικές και ξένες) να συζητούν την μεταφορά της έδρας τους σε άλλες χώρες. Χώρια από τις πολύ μικρές που έχουν ήδη βάλει ή θα βάλουν λουκέτο και τις άλλες που περικόπτουν με κάθε τρόπο τις δαπάνες τους. Με αποτέλεσμα όλων αυτών να βιώνουμε την ύφεση, να φτάνει η ανεργία στο 12% με προοπτική να πάει ακόμη ψηλότερα.

Ακριβώς, αυτή η ανεργία είναι που τρομάζει. Γιατί στην ανεργία οι αριθμοί και τα ποσοστά αποκτούν ψυχή και γίνονται άνθρωποι, οικογένειες, παιδιά με αδιέξοδα, χωρίς ελπίδες, με τεράστια προβλήματα και με δράματα. Η μεγάλη μείωση των εισοδημάτων είναι σημαντική συνέπεια, αλλά η ανεργία είναι η κορύφωση του κακού που μας έχει βρει ως χώρα και ως κοινωνία. Και αυτό είναι πρωτίστως που πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους κυβέρνηση, κόμματα, συνδικάτα, επιχειρηματίες  και μήντια.

Στην ανεργία δοκιμάζεται πραγματικά η ανθεκτικότητα του κοινωνικού ιστού και αυτή είναι και θα είναι για αρκετό διάστημα το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Ήδη τα παιδιά με γνώσεις και προσόντα, ο ανθός δηλαδή της χώρας, ψάχνουν το μέλλον τους έξω από εδώ. Δηλαδή, μεταναστεύουν στην  Ευρώπη (μικρό το κακό, αν υποτεθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μέλλον εμβάθυνσης), στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, παρόλο που και το διεθνές περιβάλλον δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκό, αλλά πάντως καλύτερο από το ελληνικό.

Έχει αποδειχθεί φυσικά  ότι η απορρόφηση της ανεργίας με συνεχείς προσλήψεις στο δημόσιο δεν αποτελεί λύση. Η υπερφόρτωση το δημοσίου άλλωστε είναι ένας από τους λόγους που ξωκείλαμε δημοσιονομικά. Άρα πρέπει να γίνουν κινήσεις δημιουργικές και παραγωγικές, να συνδεθεί η παιδεία με τις ανάγκες, να ανοίξουν επαγγέλματα, να τονωθεί η ευρηματικότητα, να απελευθερωθούμε από αγκυλώσεις, να περιοριστεί η γραφειοκρατία. Δεν είναι εύκολα αυτά. Χρειάζονται αποφασιστικότητα, προσπάθεια και σίγουρα χρόνο, που όμως δεν υπάρχει πολύς. Πρέπει όμως να γίνουν για να αυξηθεί η απασχόληση. Ας αρχίσουμε αγοράζοντας προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα και ας κάνουμε τουρισμό στη χώρα μας, αλλά και οι επιχειρηματίες ας ανταποκριθούν με καλύτερες τιμές και καλύτερη ποιότητα. Αλλιώς η ανεργία θα συνταράξει συθέμελα την κοινωνία μας.