Πολλοί από τους βουλευτές έθεσαν το θέμα σε ηθική βάση. Ότι δηλαδή είναι ανήθικο να νομιμοποιεί τον τζόγο μία κυβέρνηση για να εξασφαλίσει κάποια κονδύλια. Οι πληροφορίες λένε μάλιστα ότι ακόμα και αν αγνοήσει τον ΚΤΕ η κυβέρνηση και προωθήσει το νομοσχέδιο στην Ολομέλεια θα είναι πολλοί οι κυβερνητικοί βουλευτές που θα το καταψηφίσουν για διάφορους λόγους, ένας από τους οποίους είναι ότι θέλουν τον τζόγο υπό τον έλεγχο του ΟΠΑΠ και τον ΟΠΑΠ υπό τον έλεγχο του κράτους. Πάντως, η ηθική διάσταση στην οποία βάσισαν την άρνησή τους να δεχθούν το νομοσχέδιο η Βάσω Παπανδρέου, ο Γ. Αμοιρίδης και άλλοι βουλευτές, είναι φαρισαϊκή.
Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία είναι βουτηγμένη στο τζόγο, στο ποδόσφαιρο και σε άλλα ομαδικά αθλήματα γίνεται της μουρλής από στημένα παιχνίδια για χάρη του νόμιμου «στοιχήματος» και είναι ανήθικο να βγάλει κάποια λεφτά το κράτος από την αδειοδότηση, δηλαδή τη νομιμοποίηση, μορφών του παράνομου; Μήπως δεν ξέρουν καλά την ελληνική κοινωνία οι βουλευτές που επικαλούνται σε αυτή την περίπτωση την ηθική για να αρνηθούν την ψήφο τους; Γιατί αν τίθεται θέμα ηθικής θα πρέπει να διαλυθεί ο ΟΠΑΠ και να απαγορευτεί η λειτουργία των καζίνων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια (για να πηγαίνουν οι έλληνες να παίζουν τζόγο, στα Σκόπια, την Βουλγαρία και την Αλβανία).
Μία πραγματική διάσταση του προβλήματος αποκάλυψε ο Γ. Φλωρίδης, ο οποίος είπε στον Γ. Παπακωνσταντίνου ότι πρέπει να αντιληφθεί ότι οι βουλευτές του κόμματος αποτελούν σημαντικό κομμάτι της διαβούλευσης και δεν θα πρέπει να τους αγνοεί. Και πραγματικά φαίνεται ότι υπάρχει θέμα εκεί, πέρα από την προσωπική αντιπαλότητα που δείχνει να έχει η Βάσω Παπανδρέου με τον συγκεκριμένο υπουργό. Είναι πολλοί από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κατηγορούν τον Γ. Παπακωνσταντίνου για καισαρισμό. Ότι φέρνει δηλαδή νομοσχέδια χωρίς να έχει προηγηθεί ζύμωση για να τα επιβάλει με το στανιό. Τέτοια ζητήματα είχαν δημιουργηθεί και στο παρελθόν.
Όποια πάντως και να είναι η αιτία, ο Γ. Παπανδρέου έχει ένα σοβαρό πρόβλημα να λύσει. Όλα δείχνουν ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου είναι πλέον «καμμένος» για την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και το γεγονός αυτό τον κάνει ευάλωτο και απέναντι στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όταν ο υπουργός Οικονομικών, που είναι εξαιρετικά βασικός ειδικά σε αυτή την συγκυρία, δεν μπορεί να πείσει και να περάσει νομοσχέδια από τους δικούς του, ή γίνεται συνεχώς στόχος επιθέσεων από αυτούς, τότε πως θα πείσει τους αντίπαλους;
Το πιθανότερο είναι ότι προς το παρόν και μέχρι να περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για την οικονομία, τα πρόσθετα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να αντιμετωπισθούν το έλλειμμα του 2010 και η υστέρηση των εσόδων και οι αποκρατικοποιήσεις, ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να κρατήσει τον Γ. Παπακωνσταντίνου στη θέση του, εκτός και αν εκείνος τα βροντήξει. Οπότε θα πρέπει να βρεθεί αντικαταστάτης και τουλάχιστον στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει και περίσσευμα προσώπων που να έχουν τις προδιαγραφές που απαιτούνται στους κρίσιμους καιρούς που ζούμε γι΄ αυτή τη θέση. Όχι ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου είναι τίποτα το εξαιρετικό, κυρίως στον τομέα του μάνατζμεντ του υπουργείου του. Το αντίθετο μάλιστα. Άλλά έχει έναν τρόπο επικοινωνίας αποδεκτό από τους εταίρους μας και την Τρόϊκα.
Μετά θα δούμε…εκτός και αν η εσωτερική αντιπολίτευση στο πρόσωπο του υπουργού Οικονομκών χρησιμοποιηθεί ακόμη και για προσφυγή στις κάλπες. Είναι και αυτό ένα σενάριο που παίζει, αλλά ενδεχομένως και πολύ επικίνδυνο για τη χώρα, ιδιαίτερα αν δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ή ίσως και κυβέρνηση πολύ αδύναμης πλειοψηφίας. Καλύτερα να μη μιλήσουμε για αυτοδύναμη κυβέρνηση κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας!
Άγγελος Στάγκος