Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι εξαιρετικά δύσκολο ακόμη καιγια όσους παρακαλουθούν επαγγελματικά τις εξελίξεις να καταλάβουν ποιες είναι οι άμεσες προοπτικές για την Ελλάδα.Από τη μια πλευρά οι δανειστές δηλώνουν ότι θέλουν να βοηθήσουν, από την άλλη εγείρουν παράλογες αξιώσεις,αλλά και δεν συμφωνούν για τη συνταγή, ενώ τα σενάρια πέφτουν βροχή στο τραπέζι και αλλάζουν ανά ώρα κλιμακώνοντας την αβεβαιότητα και την αγωνία μας. Το μόνο παρήγορο, αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε παρήγορο, είναι ότι η κρίση εξαπλώνεται και πέρα από τη χώρα μας, οπότε η ανάγκη για μία συνολική λύση γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Η κυβέρνηση δείχνει να το αντιλαμβάνεται αυτό και κάνει σχετικά διαβήματα στην Κομισιόν και στους εταίρους, συμπλέοντας κατά κάποιο τρόπο με το ΔΝΤ και την Ουάσινγκτον. Επισημαίνει παράλληλα ότι η χώρα μας κάνει το καθήκον της. Ειδικά ο Ευ. Βενιζέλος έχει πάρει αμπάριζα και προσπαθεί να δημιουργήσει ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να υποβαθμίζει τη σημασία μιας ενδεχόμενης "επιλεκτικής χρειοκοπίας", ή και την παροχή εμπράγματων εγγυήσεων στους δανειστές, όπως οι Φινλανδοί, που επιμένουν να θέτουν το ζήτημα. Τα πράγματα δεν θα είναι φυσικά απλά, ούτε στην περίπτωση "επιλεκτικής χρεοκοπίας", ό,τι και  να σημαίνει ο όρος, ούτε αν αναγκασθούμε να δώσουμε εμπράγματες εγγυήσεις για να πάρουμε το νέο δάνειο, αλλά τέλος πάντων...

Εκείνο όμως που προέχει είναι να γίνονται τα λόγια πράξη και να εφαρμόζονται οι δεσμεύσεις που έχουν νομοθετηθεί. Ο χρόνος τρέχει, δεν περιμένει και αυτά που πρέπει να γίνουν στη χώρα μας δεν μπορούν να αποφευχθούν, όποιες και να είναι οι λύσεις που θα δοθούν διεθνώς.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]