Από την άλλη πλευρά έχουμε τα φθαρμένα και αναξιόπιστα πρόσωπα των κομμάτων που υπερρασπίζονται την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και που όσο βγαίνουν στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, τόσο λειτουργούν σαν ανθρωποδιώκτες. Σε αυτό το σπορ υπερέχει καταφανώς βέβαια η Νέα Δημοκρατία με τις απίστευτες κολοτούμπες του Α. Σαμαρά, αλλά και με τους απερίγραπτους Ορφανούς, Λυκουρέτζους, Παυλόπουλους, Παπαθανασίου και άλλους, οι οποίοι είναι φανερά βουτηγμένοι στον πολιτικαντισμό και δεν ξέρουν ούτε τι υπερασπίζονται, ούτε γιατί.

Κάπου στο στερέωμα έχει εμφανισθεί ένας διάττων αστέρας (το αστέρας με άφθονα ερωτηματικά) που ονομάζεται Καμμένος και ο οποίος έχει κάνει καρριέρα στην πολιτική με τραμπούκικο ύφος και άφθονο λαϊκισμό. Αυτός έστησε το μαγαζί του πάνω σε θεμέλια ασυνάρτητου αντιμνημονιασμού, καθώς ο ίδιος και οι συν αυτώ δεν ήταν σε θέση να κάνουν κάτι καλύτερο. Απόδειξη το πρόγραμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» κατά το οποίο η καταγγελία των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων θα γίνει «μόνον εφόσον περιέλθει ο έλεγχος της ΤτΕ στο ελληνικό δημόσιο»..., «ενώ θα έχει ήδη τεθεί το ζήτημα των Γερμανικών Αποζημιώσεων στα αρμόδια Διεθνή Δικαστήρια και τη Διεθνή Κοινότητα»..., «θα έχει προηγηθεί η Ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ, η εξασφάλιση της βραχυπρόθεσμης ρευστότητας και εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης του Ελληνικού Δημοσίου» και «μετά την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου του Δημοσίου Χρέους». Δηλαδή ποτέ. Αλλά τι περιμένεις από άνθρωπο που επιχείρησε να βγάλει ψεύτη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας...

Κοντά στους παραπάνω έχουμε την ΔΗ.ΜΑΡ με την επαμφοτερίζουσα στάση, με τα μέσα και τα έξω, την επαναδιαπραγμάτευση, αλλά μέσα στην Ευρωζώνη, με τον ευρωπαϊσμό και την καταψήφιση των εφαρμοστικών νόμων και την ενθάρρυνση τότε του Α. Σαμαρά να μην υπογράψει ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις αν εκλεγεί. Με τα «ναι με αλλά», τα «ίσως», τα «εφόσον» και τα «ήξεις, αφήξεις...» μαζί με ένα κόμμα για να το τοποθετεί όπου θέλει κατά περίπτωση.

Στο πολιτικό στερέωμα υπάρχει και ένας Μάνος με ένα ΕΓΩ από εδώ μέχρι την Καπερναούμ, που νόμιζε ότι έχει ρεύμα επειδή οι γνωστοί του στην Κηφισιά, την Εκάλη, το Ψυχικό και το Πανόραμα στη Θεσσαλονίκη διαλαλούσαν ότι θα τον ψηφίσουν. Στο άκρο το ΚΚΕ που με την επιμονή στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση την κυριαρχία στο λαό και την μοπνομερή διαγραφή του χρέους κινδυνεύει να δεί τα ποσοστά του να πέφτουν στο μισό. Όσο για το φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής», τι να πούμε, πέρα από το «ο Θεός να μας φυλάει» ή ότι «ο Ιησούς χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά».

Ο Κωνσταντόνος Καραμανλής είχε πει κάποτε ότι η Ελλάδα είναι «ένα απέραντο φρενοκομείο». Μπορεί να είχε δίκιο, αλλά μπορεί να μην πρόκειται περί φρενοκομείου, αλλά περί τσίρκου με πολύ φανατικούς θεατές και ακόμη φανατικότερους οπαδούς.

Άγγελος Στάγκος
[email protected]