Αυτά είναι ελληνικά πράγματα και όπως είναι γνωστό, πρώτα «βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι». Η κυβέρνηση δεν είναι αυτή που ονειρευόμασταν, ή καλύτερα προσδοκούσαμε, αλλά η κριτική μπορεί να περιμένει μέχρι να ξεκινήσει το έργο της. Κανονικά πρέπει να ευχόμαστε να πετύχει γιατί αν δεν πετύχει θα μας πάρει όλους ο διάολος. Και πάντως, επειδή άρχισαν ήδη να λέγονται και να κυκλοφορούν διάφορες αθλιότητες, θα πρέπει να γίνει μία ιδιαίτερη αναφορά στον Βασίλη Ράπανο που ανέλαβε το πάρα πολύ ζόρικο πόστο του υπουργού Οικονομικών.
Ο Βασίλης Ράπανος ανήκει στην πολύ μικρή μειοψηφία των στελεχών που η συμπεριφορά του και ο τρόπος ζωής, σε συνδυασμό με την αξία του αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Δημοκρατικός άνθρωπος μέχρι το μεδούλι, όχι στα λόγια, αλλά στις πράξεις και στην καθημερινότητά του. Παλληκάρι που το λέει η καρδιά του, ήταν από τους λίγους έλληνες (παρά τα θρυλούμενα περί συνολικής αντίθεσης) που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη χούντα και γι' αυτό φυλακίστηκε. Άξιος επιστημονικά, πρόσφερε πάντα τον εαυτό του για την προκοπή της χώρας και έδωσε τον καλύτερο εαυτό του από διάφορες θέσεις. Είναι σταθερός στην άποψή του ότι η ευρωπαϊκή προοπτική είναι ο μόνος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Είναι άτομο ακέραιο, με πολιτικό αισθητήριο και δεν υποκύπτει σε πιέσεις. Τελευταία ήταν πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, αλλά δεν είναι τραπεζίτης.
Ακούγεται ότι τον Β. Ράπανο τον επέλεξε ο Σαμαράς, παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμία σχέση με τη Νέα Δημοκρατία και οι Βενιζέλος και Κουβέλης τον δέχτηκαν. Κανείς δεν έχει να του προσάψει οτιδήποτε και άλλωστε έχει συμμετάσχει σε όλη την προπέτεια της χώρας στην Ευρωζώνη. Δέχτηκε να μπει στην κυβέρνηση, παρ' όλο που είχε προβλήματά με την υγεία του, επειδή το θεώρησε καθήκον του σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Ο Σαμαράς και οι άλλοι είχαν υποχρέωση να τον πλαισιώσουν και να τον στηρίξουν με μία καλύτερη ομάδα από αυτήν που τελικά τοποθέτησαν τόσο στο υπουργείο Οικονομικών, όσο και στα συναφή με την οικονομία υπουργεία. Δεν το έκαναν. Όμως είναι κατάπτυστος όποιος αμφισβητεί το ηθικό ανάστημα του Ράπανου και την αξιοσύνη του. Περί αυτού δεν σηκώνει κουβέντα.
Άγγελος Στάγκος