Ο Λοβέρδος επισημοποίησε τη ΡιΚΣΣυ του με το ΠΑΣΟΚ, αλλά οι πρώτες ενδείξεις δεν είναι τόσο ενθαρρυντικές για τις προοπτικές του. Στη ΔΗ.ΜΑΡ υπάρχει η τάση από εκείνους που δεν ακολουθούν τη γραμμή με κάθε ευκαιρία να δημιουργήσουν και αυτοί μία τάση. Κανείς δεν βάζει στοίχημα ότι η ενότητα των Ανεξάρτητων Ελλήνων" και ακόμη περισσότερο, η ηγεσία του Π. Καμμένου είναι εξασφαλισμένες. Η πορεία και κυρίως η συμπεριφορά των στελεχών της "Χρυσής Αυγής" προκαλεί αυξανόμενες αντιδράσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Η κυβέρνηση κλυδωνίζεται πάλι λόγω φορολογικού και βλέπει το μέλλον της αβέβαιο.
Δεν ξέρουμε που, πως και πότε θα καταλήξουν όλα αυτά, αλλά κάποιες προβλέψεις με λογική μπορούν να γίνουν. Οπως ότι μέχρις ότου ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α φτάσει στην εξουσία, αν φτάσει, η συμβίωση της πλειοψηφίας με τη μειοψηφία του "Αριστερού Ρεύματος" θα είναι δυνατή, αλλά στην εξουσία θα ανακύψουν προβλήματα, καθώς το οικονομικό επιτελείο του κόμματος (Δραγασάκης, Σταθάκης) δείχνουν να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, ο Τσίπρας βαθμιαία και προσεκτικά κάνει τη στροφή του, αλλά ο Λαφαζάνης και οι δικοί του παραμένουν καρφωμένοι στις ακραίες θέσεις τους απέναντι στο ευρώ και την Ευρωζώνη. Γι' αυτό και τάχθηκαν υπέρ της συνεργασίας με ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αν το μέλλον δεν φαίνεται καθόλου ρόδινο για το ΠΑΣΟΚ, για τον Λοβέρδο και τη ΡιΚΚΣυ φαίνεται ιδιαίτερα σκούρο. Ο ίδιος δεν προκαλεί καμία ιδιαίτερη έλξη στην κοινή γνώμη, τα στελέχη που τον πλαισίωσαν δεν κάνουν προς το παρόν κλικ, ως παντελώς άγνωστα και οι εκτιμήσεις του για το μέλλον της κυβέρνησης και της Ν.Δ. μέλει να δικαιωθούν, ιδιαίτερα εκείνη κατά την οποίαν είναι δυνατόν να προκύψει νέα κυβέρνηση από την ίδια Βουλή, δίχως να γίνουν εκλογές. Για τους υπόλοιπους τα πράγματα είναι λίγο – πολύ γνωστά. Ο Ευ. Βενιζέλος θα δίνει συνεχώς έναν αγώνα προσωπικής επιβίωσης που δεν ξέρουμε αν θα του βγει, αφού δεν ξέρουμε αν θα επιζήσει το ΠΑΣΟΚ. Η ΔΗ.ΜΑΡ. θα συνεχίσει να ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού και ο Π. Καμμένος χάνει συνεχώς έδαφος ως πολιτική προσωπικότητα και επανέρχεται στα κυβικά του, παρά τους λαϊκισμούς στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο στους οποίους καταφεύγει, αφού δεν μπορεί να ασκήσει άλλη πολιτική. Ο παράγοντας "Χρυσή Αυγή" είναι πολύ επικίνδυνος, καθώς τα στελέχη του προκαλούν συνεχώς και οι αντιδράσεις κάποιων αντίστοιχων της Αριστεράς είναι ανάλογες, αν κρίνουμε από τις βομβιστικές επιθέσεις σε γραφεία του συγκεκριμένου κόμματος.
Τέλος, ο Α. Σαμαράς αντιλαμβάνεται τώρα πόσο δύσκολη είναι η διακυβέρνηση μίας χώρας, που εξ ορισμού σχεδόν είναι "μη κυβερνήσιμη" και τώρα έχει μπει σε μία κρίση πολιτική, οικονομική και κοινωνική, από την οποία για να βγει θα πρέπει να έλθουν κυριολεκτικά τα πάνω – κάτω και αυτό έχει πολύ πόνο, ιδρώτα και δάκρυα και πολλοί λίγοι είναι εκείνοι που προθυμοποιούνται να παλέψουν γι' αυτό. Μεταξύ μας, αν αυτή η κυβέρνηση επιβιώσει πέρα από τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο, θα πρόκειται για θαύμα.
Άγγελος Στάγκος