Το μόνο που θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος είναι ότι συστήνει τη δημιουργία 2-3 μηχανισμών ελέγχου διαφθοράς εφοριακών υπαλλήλων και μαζί με αυτούς που υπάρχουν ήδη, χωρίς βέβαια να επιτελούν κανένα αξιοσημείωτο έργο, ξεπερνούν τους πέντε, οπότε υπάρχει βάσιμος φόβος ότι θα μπερδεύουν τους ... γλουτούς τους ψάχνοντας, ή δήθεν ψάχνοντας, για επίορκους. Θα μπερδεύονται μεταξύ τους και ακόμη περισσότερο, θα βρίσκουν προσχήματα, για να μη κάνουν τίποτα.
Καλά κάνει δηλαδή το ΔΝΤ και ζητάει να καταργηθεί ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων, να απλουστευθούν το φορολογικό σύστημα και οι διαδικασίες του και γενικά να περιοριστούν στο ελάχιστο οι επαφές εφοριακών και φορολογουμένων, με στόχο να περιοριστούν αντίστοιχα οι εκβιασμοί και οι συναλλαγές. Αλλά τόσο οι του ΔΝΤ, όσο και οι άλλοι της Τρόικας πρέπει να καταλάβουν, αν δεν το έχουν καταλάβει, ότι εδώ είναι Βαλκάνια και ειδικά Ελλάδα. Που σημαίνει ότι η συναλλαγή και η διαφθορά έχουν μπει δυστυχώς στο DNA της χώρας και των πολιτών της. Επομένως θα χρειαστεί πολύ μεγάλη και μακροχρόνια προσπάθεια, πάντα με πίεση, για να εξαλειφθεί το φαινόμενο.
Κατ' αρχήν εδώ τον πρώτο ρόλο τον παίζουν οι συγγενικές σχέσεις και μετά οι σχέσεις εντοπιότητας και καταγωγής, στη συνέχεια οι φιλικές και από κοντά οι συντεχνιακές. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες σχέσεις αλληλοϋποστήριξης και αλληλοκάλυψης, αλλά θα πήγαινε μακριά η βαλίτζα. Δεύτερο, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μυστικά και όλα μαθαίνονται και ταυτόχρονα διαστρεβλώνονται, οπότε είναι σχεδόν αδύνατον να υπάρχουν υπηρεσίες πραγματικού εσωτερικού ελέγχου. Στη χώρα της συνομωσιολογίας είναι σχεδόν αδύνατες οι μυστικές δράσεις. Τρίτο, έχουμε γίνει μανούλες στην παράβαση και παραβίαση των νόμων και ένα πολύ μεγάλο μέρος της διαφθοράς οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολίτες ζητούν κάλυψη παρανομιών από τους δημόσιους υπαλλήλους και γι΄ αυτό τους λαδώνουν. Τέταρτο, υπάρχουν κυκλώματα, από τους Ρομά μέχρι τη νύχτα, που λειτουργούν εντελώς παράνομα και φυσικά φοροδιαφεύγουν. Πέμπτο, οι ίδιοι οι υπάλληλοι δεν έχουν συναίσθηση τι σημαίνει νόμος και γιατί πρέπει να εφαρμόζεται. Έκτο, είναι εδραιωμένη πλήρως η αντίληψη ότι το κράτος υπάρχει για να λεηλατείται, ότι αυτό έχει υποχρέωση να προσφέρει υπηρεσίες και να πληρώνει, αλλά οι πολίτες δεν έχουν υποχρεώσεις απέναντί του. Έβδομο, είναι πράγματι αντικειμενικά δύσκολο να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή σε μία χώρα με τόσο υψηλό ποσοστό αυτοαπασχολούμενων και μικρομάγαζων. Όγδοο και πολύ σοβαρό, το πρόβλημα της δικαιοσύνης είναι τεράστιο και πολύ δύσκολο να διορθωθεί. Ένατο, δέκατο, ενδέκατο...
Με λίγα λόγια, η μάχη κατά της φοροδιαφυγής θα είναι πολύ μακρά και πολύ δύσκολη, αν ποτέ δοθεί στη χώρα μας, παρ΄ όλο ο πραγματικός εχθρός του φορολογούμενου που πληρώνει τους φόρους του και εκείνου που περιμένει καλύτερες υπηρεσίες από το κράτος, είναι ο φοροφυγάς της διπλανής πόρτας και όχι η Μέρκελ, ή το ΔΝΤ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μάχη δεν πρέπει να δοθεί. Πρέπει να δοθεί και να αρχίσει αμέσως, αλλά καλό είναι να ξέρουν το ΔΝΤ και η Τρόικα ότι θα πρέπει να ασκούν μεγάλη και ισχυρή πίεση, κρατώντας ταυτόχρονα μικρό καλάθι προσδοκιών. Γιατί το θηρίο είναι ανήμερο και το αποτέλεσμα δεν είναι προδικασμένο...
Άγγελος Στάγκος