Τέλος πάντων, ας πούμε ότι αυτοί που υπόσχονται την κάθαρση και οι άλλοι που την θέλουν, το εννοούν. Ετσι όπως εξελίχθηκε η θλιβερή ιστορία της λίστας Λαγκάρντ την ευνοούν και είναι σαφές ότι αποτελεί μία νέα αφετηρία με βατήρες που δίδουν νέα ορμή. Θα αποδειχθεί η ενοχή εκείνου ή εκείνων που αλλοίωσαν τη λίστα και θα τιμωρηθούν, θα βρουν το μπελά τους οι άλλοι που δεν φρόντισαν να την αξιοποιήσουν και στη συνέχεια θα γίνουν φύλλο και φτερό οι πολιτικοί του παρελθόντος και του παρόντος που βαρύνονται με υποψίες και ενδείξεις ότι έβαλαν το χέρι στο μέλι, ή ότι ευθύνονται για ζημίες ή απώλειες του κράτους. Αυτά, όσον αφορά την πολιτική τάξη, όπου έχει ήδη γίνει μία αρχή, για να είμαστε δίκαιοι. Τσοχατζόπουλος κλπ.
Αρχή όμως έχει γίνει, εδώ που τα λέμε, και με την λεγόμενη επιχειρηματική τάξη. Είναι αρκετοί πλέον οι επιχειρηματίες που βλέπουν τον ήλιο πίσω από της φυλακής τα κάγκελα, οι συλλήψεις συνεχίζονται και θα ενταθούν, αν τηρηθούν οι υποσχέσεις. Γιατί εδώ που τα λέμε και επειδή ο λεγόμενος ιδιωτικός τομέας έχει λίγο "θεοποιηθεί" τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο της άσκησης κριτικής του πραγματικά άχρηστου και όντως αδηφάγου δημόσιου τομέα, η ελληνική επιχειρηματική τάξη έχει μεν άξιους και σωστούς επιχειρηματίες, άλλα και μία μεγάλη μερίδα της ήταν επιχειρηματίες-πειρατές και αετονύχηδες που λειτουργούσαν με ασυδοσία, πλήρη περιφρόνηση νόμων και κανόνων, μπόλικη φιγούρα και πολλά αεριτζίδικα λεφτά. Ιδιαίτερα την εποχή που έβρεχε λεφτά δανεικά σε όλη τη χώρα, αν και το φαινόμενο δεν είναι νέο. Πάντα υπήρχε στην Ελλάδα μία τέτοια κατηγορία επιχειρηματιών...
Και επειδή η ελληνική κοινωνία δεν είναι ούτε άσπιλη, ούτε αμόλυντη, διαπιστώνεται από τότε που ξεκίνησε η αφόρητη πίεση της Τρόϊκας να μπει μία σχετική τάξη, μπας και ο πολτός πάρει σχήμα, ότι ήταν πολλές δεκάδες χιλιάδες οι πολίτες που τρωγόπιναν σε βάρος του κράτους και των υπολοίπων. Δεν μιλάμε για τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή ή την φοροκλοπή, που αποτελούν από πάρα πολλά χρόνια εθνικό σπορ, αλλά για εκείνους που επαιρναν συντάξεις διαφόρων ειδών χωρίς να τις δικαιούνται, που πληρώνονταν δίχως να υπάρχουν, η που έτρωγαν περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου που δεν τους ανήκαν. Με τις διασταυρώσεις και τις απογραφές που επέβαλε η Τρόϊκα έχουν περικοπεί αρκετά από αυτά, αλλά μένουν να γίνουν και άλλα. Πρώτον γιατί η κρατική μηχανή παραμένει ανίκανη και διεφθαρμένη και δεύτερον γιατί το μυαλό του έλληνα γίνεται θηλυκό και γεννά ιδέες προκειμένου να λεηλατήσει το κράτος.
Με λίγα λόγια, έχουν γίνει βήματα κάθαρσης, αρκετά στο μικρό διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τότε που ξέσπασε η κρίση, αλλά μένει να γίνουν ακόμη πολλά. Η κυβέρνηση διαλαλεί ότι είναι αποφασισμένη να τα κάνει αυτά τα βήματα. Πρέπει όμως να αποδείξει στην πράξη την βούλησή της και βέβαια ότι μπορεί να τα κάνει. Όχι μόνο από πλευράς ικανότητας, αλλά και επειδή τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που δεν θέλουν την κάθαρση είναι πολλά. Και επειδή χρειάζεται μία στοιχειωδώς αποτελεσματική κρατική μηχανή, που δεν την έχει, αλλά και τη συνδρομή της δικαστικής εξουσίας, που είναι αμφίβολη γιατί είναι σε κόντρα με την εκτελεστική εξουσία. Εκτός και αν θελήσει να βγάλει το άχτι της για να αποδείξει τη δύναμή της. Καμμία αντίρρηση, αρκεί να το κάνει με δικαιοσύνη, με κοινή λογική και με σεβασμό στους νόμους.
Αν μη τι άλλο, για να δούμε στο τέλος αν εκείνοι που στο παρελθόν υποστήριζαν ότι "την Ελλάδα αν την αποστειρώσεις θα πεθάνει", είχαν δίκιο ή άδικο!
Άγγελος Στάγκος