Της αναταραχής που ξεκίνησε με την ονομασία «Αραβική Άνοιξη» με τις ευλογίες ή και με την άμεση παρέμβαση της Δύσης και οδήγησε στην ανατροπή αυταρχικών καθεστώτων, όπως εκείνα της Τυνησίας, της Λιβύης, της Αιγύπτου και έριξε στη δίνη του εμφυλίου πολέμου τη Συρία. Δεν αποκλείεται αυτή η αναταραχή να έπαιξε το ρόλο της για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, καθώς λογικά ούτε οι ΗΠΑ (κυρίως αυτές λαμβάνουν υπόψιν τον παράγοντα της γαιοστρατηγικής), αλλά ούτε και τα κέντρα των αποφάσεων στην Ευρωζώνη, ήθελαν τη δημιουργία μία ακόμη μαύρης τρύπας στην ευρύτερη περιοχή.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι όντως και μέχρι ποίου βαθμού ο γαιοστρατηγικός παράγοντας έπαιξε ρόλο στις αποφάσεις για τη στήριξη της Ελλάδας ώστε να παραμείνει στην Ευρωζώνη και να αποφευχθούν οι πολιτικές - πέρα από τις οικονομικές – περιπέτειες μίας εξόδου της. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του σημερινού πονήματος. Το θέμα είναι πως διάβολο σκέφθηκαν οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιες υπηρεσίες των μεγάλων χωρών της Δύσης για να τοποθετηθούν ευνοϊκα, τουλάχιστον αρχικά, απέναντι στη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», που οι εξελίξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι κάθε άλλο παρά την εμπέδωση της δημοκρατίας προοιωνίζεται.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα καθεστώτα που γκρεμίστηκαν ή απειλούνται να γκρεμιστούν, ήταν απαράδεκτα αυταρχικά. Ηταν όμως και κοσμικά, ακόμη και εκείνο του Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ και με αυτή την έννοια αποτελούσαν μία κατ' αρχήν ασπίδα απέναντι στον ισλαμικό φανταμενταλισμό που αποτελεί ανάθεμα για τη Δύση αφού υποθάλπει και καταφεύγει στην τρομοκρατία, όπως πολύ συχνά αποδεικνύεται. Και ταυτόχρονα, με εκείνα τα καθεστώτα υπήρχε μία ισορροπία που κατά κάποιο τρόπο δημιουργούσε ένα πλαίσιο ασφάλειας τους Ισραήλ, για την οποία κόπτεται κατ' αρχήν η Ουάσινγκτον και από κοντά το ΝΑΤΟ και άλλες δυτικές πρωτεύουσες.
Πως λοιπόν δεν σκέφθηκαν οι γίγαντες της πολιτικής και της ανάλυσης ότι ανοίγοντας τον «ασκό του Αιόλου» θα έδιναν χρυσές ευκαιρίες διείσδυσης απ' άκρου εις άκρον των αραβικών χωρών στους ακραίους φανταμενταλιστές, όταν μάλιστα ήταν γνωστό ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Δύσης αδυνατούσαν να έχουν πληροφόρηση από το βαθύ Ισλάμ; Τώρα οι γάλλοι τρέχουν με τους ισλαμιστές του Μάλι, οι αμερικανοί τρέμουν μήπως τα όπλα που διοχετεύονται στους αντιπάλους του Άσαντ καταλήγουν στους ακραίους ισλαμιστές, οι χριστιανοί της Συρίας βρίσκονται στο στόχαστρό τους και το ΝΑΤΟ ανησυχεί γιατί υποτίθεται ότι χρησιμοποιούνται χημικά στον συριακό εμφύλιο. Ταυτόχρονα, ο αναβρασμός στην Αίγυπτο κλιμακώνεται το Ισραήλ ανησυχεί, ενώ αδιευκρίνιστοι είναι οι στόχοι της Τουρκίας.
Με λίγα λόγια, η αναταραχή στον αραβικό κόσμο θα συνεχιστεί για μεγάλο διάστημα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που και πως θα καταλήξει. Στο μεταξύ, μετά το μακελειό στη Βοστώνη, χθες μόλις έσκασε μπόμπα μπροστά στη γαλλική πρεσβεία στη Λιβύη, συνελήφθησαν αλκαϊντιστές στον Καναδά και το ίδιο έγινε και στην ισπανία...
Άγγελος Στάγκος