Στο εξωτερικό όλος ο κόσμος περιμένει να δει τι θα γίνει με τη Συρία, μετά τον ελιγμό του Ομπάμα που τώρα θέλει και τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου βέβαια σε καμιά 20ρια μέρες έχουμε και τις γερμανικές εκλογές όπου το ζήτημα της Ελλάδας έχει αναγορευτεί σε μείζον στοιχείο της αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων.
Στο εσωτερικό, ο Σαμαράς άρχισε να παίζει το χαρτί της αντίστασης απέναντι στην Τρόϊκα, ενισχυμένος από τα αποτελέσματα της οικονομίας, κυρίως λόγω τουρισμού, αλλά και λόγω της δυσθυμίας των μεσαίων στρωμάτων που βαρυγκομούν ανοιχτά πια εξαιτίας των φόρων, ενώ ο Τσίπρας εξαπολύει επιθέσεις και βλέπει εκλογές, γνωρίζοντας ότι η κυβέρνηση αντέξει μέχρι τον επόμενο χρόνο, ίσως χάσει την ευκαιρία να ανέλθει στην εξουσία.
Παράλληλα με όλα αυτά, η κυβέρνηση διοχετεύει σκέψεις για τριπλές εκλογές τον Μάιο του 2014 σε πρώτη φάση και επαναληπτικές βουλευτικές αμέσως μετά με στόχο την αυτοδυναμία με ταυτόχρονη σύνθλιψη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ενώ ο Βενιζέλος που καταλαβαίνει που το πάει κάνει μία προσπάθεια αναβίωσης της Κεντροαριστεράς φέρνοντας μαζί σε επαφή και αναζήτηση κοινής λύσης όλα τα «κεφάλια» της παράταξης, όχι όμως και τον Κουβέλη που εξακολουθεί να ακολουθεί ασυνάρτητη γραμμή.
Αναμφίβολα, οι τακτικές και οι στρατηγικές πού σχεδιάζουν οι «παίκτες» του εσωτερικού εξαρτώνται στην υλοποίησή τους από τις εξελίξεις στην οικονομία, σε συνδυασμό με τη στάση και τις διευκολύνσεις που ελπίζεται ότι θα κάνουν μετά τις γερμανικές εκλογές το Βερολίνο και οι υπόλοιποι εταίροι, με τη βεβαιότητα ότι το περιβόητο «κούρεμα» του χρέους αποκλείεται ως σενάριο. Και τότε θα δούμε και ποια θα είναι η στάση του ΔΝΤ, που υποστηρίζει αυτό το σενάριο... Παίζεται ακόμη και το αν θα χρειαστεί νέο δάνειο και αντίστοιχο μνημόνιο η Ελλάδα, με τον Τσίπρα να προσπαθεί να εκφοβίσει τους δανειστές λέγοντας ο ανεκδιήγητος ότι παίρνουν «ρίσκο» βάζοντας και άλλα λεφτά στη χώρα μας και την κυβέρνηση να θέλει να το αποφύγει για να μπορεί ο Σαμαράς να δηλώνει ότι έβγαλε την οικονομία από το τούνελ.
Με λίγα λόγια, έχουν αρχίσει να φαίνονται οι προθέσεις κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων και υπάρχουν σχεδιασμοί. Τα πάντα όμως παραμένουν ρευστά και οι προβλέψεις είναι δύσκολες. Εκείνο που μπορούμε να πούμε, έτσι γενικά, είναι ότι ο Τσίπρας θέλει εκλογές τώρα, ο Σαμαράς τον Μάιο και ο Βενιζέλος όσο το δυνατόν αργότερα. Προς το παρόν αυτά...