Ακόμη περισσότερο, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, με τη βοήθεια διαφόρων κομμάτων, πιστεύουν ότι για την ασθένεια φταίνε οι γιατροί! Με λίγα λόγια πιστεύουν ότι μια χαρά υγιής ήταν ο μεγάλος ασθενής πριν τον αναλάβουν οι γιατροί και επομένως καλό θα ήταν να τον αφήσουν να τον αφήσουν ήσυχο για να ξαναβρεί την υγειά του.
Ας αφήσουμε όμως τα άλλα και ας επικεντρωθούμε στην Εκπαίδευση, όχι στην Παιδεία που τα συστατικά της είναι πολλά, διάφορα και πέρα από την ύλη που διδάσκεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στην Εκπαίδευση που έχει τα μαύρα της τα χάλια και δεν φταίει κανένας γιατρός και καμία “ξενόφερτη” θεραπευτική αγωγή. Η Εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι αναντίρρητα και αποκλειστικά δικό μας δημιούργημα. Κανείς και ποτέ δεν έφερε απέξω τη μόδα των καταλήψεων στα δημόσια γυμνάσια και λύκεια, κανείς δεν επέβαλε το κατά μέσο όρο εντελώς μέτριο επίπεδο των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης, κανείς δεν διδαξε σε σχολές τους εξωτερικού τη συμπεριφορά και τη στάση της ΟΛΜΕ, πουθενά αλλού δεν συνηθίζεται να μπαίνουν οι καθηγητές στην τάξη και να προσπαθούν να παρασύρουν ανοιχτά τα παιδιά υπέρ των δικών τους πολιτικών απόψεων (ναι, είναι πολλές, πάρα πολλές, οι περιπτώσεις καθηγητών που κάνουν πολιτικά κηρύγματα στην τάξη, ακόμη και υπέρ της “Χρυσής Αυγής) και πουθενά αλλού οι συνδικαλιστές και οι οπαδοί τους δεν βάζουν μπροστά τους μαθητές τους για να κερδίσουν μάχες, συνδικαλιστικές ή πολιτικές.
Αυτά συμβαίνουν μόνο στην ελληνική μέση εκπαίδευση και αυτή είναι σε αδρές γραμμές η κατάσταση που επικρατεί μέσα στα σχολεία. Μαζί φυσικά με την παραπαιδεία, τους βανδαλισμούς, την ασυδοσία στο όνομα της δημοκρατίας, τα παρωχημένα προγράμματα, την επιρροή της Εκκλησίας και άλλα πολλά. Με αποτέλεσμα το 93-95% των ελληνοπαίδων που πάνε στα δημόσια να φτάνουν στην αφετηρία της ενήλικης ζωής τους με σαφές μειονέκτημα απέναντι στο 5-7% των συνομηλίκων τους που πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία. Το χειρότερο, ελάχιστοι γονείς και ακόμη λιγότερα παιδιά απαιτούν οργανωμένα να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση. Δεν ορθώνουν δηλαδή με σχετικά οργανωμένο τρόπο το ανάστημά τους απέναντι στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στα μαθητικά συμβούλια, στην ΟΛΜΕ και στους καθηγητές, στα μήντια.
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στα ανώτατα ιδρύματα. Ηταν εμφανείς εδώ και χρόνια οι ευθύνες των κυβερνήσεων, των κομμάτων, των νεολαιών και των οργανωμένων μειοψηφιών, αλλά τελευταία αποκαλύφτηκαν σε όλο τους το μεγαλείο οι ευθύνες των των πανεπιστημιακών, των πρυτανικών αρχών και των άλλων κυκλωμάτων που απολάμβαναν τα οφέλη ενός απερίγραπτου καθεστώτος που οδηγούσε σε συνεχή υποβάθμιση τις ανώτατες σχολές. Γι’ αυτό και αντιστέκονται με κάθε μέσο. Αντιστάθηκαν στη Γιαννάκου, ακύρωσαν ουσιαστικά το νόμο Διαμαντοπούλου και τώρα πολεμούν με λύσσα για να μη βγουν σε διαθεσιμότητα 1300 περίπου διοικητικοί υπάλληλοι. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να βάζουν λουκέτο, οι απερίγραπτοι, στα ΑΕΙ, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις πάνω στους φοιτητές και τους γονείς τους.
Και ξέρετε γιατί γίνεται αυτό; Γιατί προστατεύουν έτσι συγγενείς και φίλους που τους έβαλαν οι καθηγητάδες με διάφορους τρόπους και τους καθιέρωσαν ως διοικητικούς υπαλλήλους. Είτε απ’ ευθείας από πόρτες, παράθυρα και δίχως ΑΣΕΠ, είτε μεταφέροντας ονομαστικά επιστημονικούς συνεργάτες τους στο διοικητικό σκέλος για να αποκτήσουν μονιμότητα. Πρωταθλητής στο άθλημα το Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, η διαθεσιμότητα να προστατεύει τους κατ’ επίφαση διοικητικούς υπαλλήλους με διδακτορικά και άλλους τίτλους που μεταπήδησαν από θέσεις επιστημονικών συνεργατών και να πλήξει τους άλλους με χαμηλότερα προσόντα, αλλά πρακτικά είναι πιο απαραίτητοι. Μύλος. Μύλος, που οι μυλόπετρές του αλέθουν τα παιδιά του κόσμου που θέλουν να σπουδάσουν.
Ολα αυτά γιατί η Εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι μεγάλος ασθενής.
Άγγελος Στάγκος