Μερικοί από εκίνους που των γνώριζαν καλά το απέδιδαν ότι στα νεανικά του χρόνια ήταν φίλος και οπαδός του Σίμου του υπαρξιστή και άλλωστε ο ίδιος άφησε να εννοηθεί κάποτε ότι του άρεσε να αναποδογυρίζει την καρδάρα με το γάλα. Οπότε, περί ορέξεως…. κολοκυθόπιτα.
Παράλληλα γινόταν αντιληπτός ο κυνισμός του, τον οποίο έτρεφε σε ένα βαθμό με την τάση του προς την παραδοξολογία. Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά όμως οδήγησαν στην οριστική διάγνωση. Ο Πάγκαλος πάσχει από ακατάσχετο αλκιβιαδισμό (ο συγκεριμένος ένδοξος ημών πρόγονος που δεν δίστασε να συμμαχήσει με τους εχθρούς της πόλης του, έκοψε την ουρά του σκύλου του για να προκαλέσει θόρυβο γύρω από τον εαυτό του) και είναι έτοιμος να πει οτιδήποτε που θα τον κρατήσει στο επίκεντρο του γενικού ενδιαφέροντος, ακόμη και σε ρόλο διασκεδαστή. Ρόλο που έχει προφανώς και συνειδητά αναλάβει να παίξει από τότε που άφησε την ενεργό πολιτική.
Σε αυτή τη νέα φάση της ζωής του ασκεί, μεταξύ άλλων, κριτική (σωστή πολλές φορές, άδικη άλλες) επί παντός επιστητού, λησμονώντας τις δικές του ευθύνες για όσα λάθη έγιναν στο παρελθόν, εμφανίζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του ως πρωταγωνιστή σε όλα τα σωστά και τα επιτεύγματα. Τελευταίο παράδειγμα η ανοιχτή επιστολή που απηύθυνε στον πρώην Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου, με την ευκαιρία της παρουσίασης βιβλίου με τα απομνημονεύματά του.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο Πάγκαλος αυτοπαρουσιάζεται ως ο ένας και μοναδικός που είχε την ιδέα και την προώθηση της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ΟΝΕ, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του μακαρίτη Γιάννου Κρανιδιώτη. Οταν οι πάντες γνωρίζουν πόσο ένθερμος ήταν υπέρ της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με πόση επιμονή αγωνίστηκε ο Γ. Κρανιδιώτης για να πραγματοποιηθεί. Και μαζί του, οι Γ. Παπαδημητρίου και Ν. Θέμελης, μακαρίτες πλέον και αυτοί δυστυχώς, για να αμφισβητήσουν τους ισχυρισμούς του Παγκάλου…
Μιλάμε για απίστευτη παράσταση έλλειψης σεβασμού και αφιλίας, προκειμένου να εξυπηρετήσει την φιλαυτία του.
Τις προάλλες πάντως ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό του, σπάζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ της ανευθυνότητας, ίσως και της δημόσιας μ…ς. “Αποκάλυψε” ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, δηλαδή περί το 1996, οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις του τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, του όντως αντιπαθέστατου Μπερνς, και ο ίδιος διασκέδαζε με όσα έλεγε συνομιλώντας με τους συναδέλφους του στην Άγκυρα και την Λευκωσία. Ολα αυτά με αφορμή τον θόρυβο που έχει δημιουργηθεί λόγω των παρακολουθήσεων των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ηγετών ευρωπαϊκών χωρών από την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (ΝSA).
Για πολλούς καχύποπτους, ο Πάγκαλος τα ξεστόμισε αυτά για να κάνει “σέρβις” στους αμερικανούς που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, με την έννοια ότι δεν είναι μόνον θύτες, αλλά και θύματα κατασκοπείας, αφού όλες οι μυστικές υπηρεσίες του κόσμου τούτου ασχολούνται με την κατασκοπία και την αντικατοσκοπία. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν. Το πιθανότερο ωστόσο είναι ότι έκανε τις “αποκαλύψεις” –αν λέει αλήθεια, γιατί είναι εύκολος και στο ψέμα – λόγω αγνού και ακατάσχετου αλκιβιαδισμού. Ζήλεψε δηλαδή ο άνθρωπος ότι γινόταν τόσος θόρυβος παγκοσμίως για τις υποκλοπές και θέλησε να βρεθεί σε περίοπτη θέση στο επίκεντρό του και ο ίδιος.
Αλλά αυτή τη φορά έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ της ανευθυνότητας, όπως είπαμε. Γιατί αποτελεί ασυγχώρητη ανευθυνότητα και φτάνει στα όρια της εθνικής προδοσίας, όταν αξιωματούχος, πρώην ή εν ενεργεία, και ακόμη περισσότερο πολιτικός, αποκαλύπτει συνειδητά μυστικά της χώρας του που ήλθαν σε γνώση του κατά τη διάρκεια της θητείας του σε κάποιο πόστο ή υπουργείο. Οσο για το επιχείρημα ότι πέρασαν 20 χρόνια από τότε που έγιναν οι υποκλοπές –αν έγιναν, επαναλαμβάνουμε – και επομένως το όποιο “αδίκημα” έχει παραγραφεί, δεν έχει νόημα για διάφορους λόγους.
Κατ’ αρχήν, δεν μιλάμε για “αδίκημα” που τιμωρείται από κάποιο διεθνές δικαστήριο, όταν μία χώρα κατασκοπεύει κάποια άλλη. Αν όμως ήταν “αδίκημα”, όπως έμμεσα προσπάθησε να το παρουσιάσει ο Πάγκαλος όταν αντελήφθη ότι ξεπέρασε τα εσκαμμένα, δεν έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που τελέστηκε και επομένως θα μπορούσε να διωχθεί η ΕΥΠ που υποτίθεται ότι το διέπραξε. Και πάντως, το θέμα δεν είναι τι έκανε η ΕΥΠ το 1996, αλλά τι “αποκάλυψε” τώρα ο Πάγκαλος και αυτό δεν παραγράφεται βεβαίως, αφού μόλις συντελέστηκε. Άρα είναι υπόλογος, αν όχι κατηγορούμενος, μετά τη μήνυση του δικηγόρου και την ανάληψη της υπόθεσης από εισαγγελέα. Με λίγα λόγια, η αποκάλυψη είναι το θέμα και όχι οι υποκλοπές!
Ολα αυτά τα χρόνια, ο Πάγκαλος είχε καταφέρει να χαίρει ασυλίας για όσα έλεγε. Αυτή τη φορά η υπόθεση δεν μπορεί να περάσει στο “ντούκου” και αυτό το ξέρει. Γι’ αυτό αποφάσισε να δώσει εξηγήσεις σήμερα.
Άγγελος Στάγκος