Ίσως και πριν από τις ευρωεκλογές, αλλά σίγουρα μετά, αλλάζοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό, αν όχι πλήρως, το πολιτικό σκηνικό. Με λίγα λόγια, έγινε φανερό ότι η Χρυσή Αυγή πάει για διάλυση, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες πάνε για διάλυση, το ΠΑΣΟΚ πάει για διάλυση, η ΔΗΜΑΡ πάει για διάλυση, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει ήδη εσωκομματικό πρόβλημα, που δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να τον οδηγήσει σε διάλυση και η Νέα Δημοκρατία πάει να γίνει Νέα Ελλάδα, αφενός για να αποφύγει τη διάλυση και αφετέρου για να ξαναγεννηθεί το κόμμα της κεντροδεξιάς πως κάποτε ο Εθνικός Συναγερμός. Μόνο το ΚΚΕ θα μείνει αναλλοίωτο, αλλά και πιστό στο δόγμα «τόσα τα κόμματα, δύο οι πολιτικές», μία όλων των άλλων και μία η δική του.
Ο όρος «διάλυση» ακούγεται υπερβολικός και μπορεί να είναι. Η πραγματική έννοια είναι ότι οδεύουν προς αποχωρήσεις, διασπάσεις, αποχωρήσεις, προσχωρήσεις, αποκαθηλώσεις, αποκεφαλισμούς, καταγγελίες και γενικά κρίσεις που θα τα κάνουν αγνώριστα. Αυτό το βλέπουμε ήδη. Στην Χρυσή Αυγή οι μισοί είναι στη φυλακή και περιμένουν τους υπόλοιπους, ενώ δύο έχουν αποχωρήσει καταγγέλλοντας. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες φυλλορροούν συνεχώς και αποκλείεται ο Καμένος να συγκρατήσει τους υπόλοιπους. Στο ΠΑΣΟΚ συμπλέκονται με κάθε αφορμή και τρέμουν τι τους επιφυλάσσουν οι κάλπες στις ευρωεκλογές, την ίδια ώρα που κάνουν ό,τι μπορούν οι ίδιοι για να τα πάνε χάλια. Στη ΔΗΜΑΡ είναι σαφές ότι υπάρχει αντίδραση απέναντι στον Κουβέλη και στη γραμμή του και αν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών είναι καταστρεπτικά, όπως διαφαίνεται, θα δούμε ταρατατζούμ.
Οσο και να μη θέλουν να το παραδεχθούν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανησυχούν. Ανησυχούν γιατί δεν βλέπουν να έχουν δυναμική, επιμένουν σε πρακτικές και ρητορική που ανέβασαν σαν κόμμα λόγω κρίσης, αλλά μόνον αυτές ξέρουν και δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις ανάγκες κόμματος εξουσίας. Αν η καθήλωσή τους σε ποσοστά που δεν θα είναι ικανοποιητικά και σύμφωνα με τις προσδοκίες τους, επαληθευτούν στις ευρωεκλογές, καθώς μάλιστα στις αυτοδιοικητικές είναι βέβαιο ότι δεν θα πάνε καλά οι υποψήφιοί του, τότε θα ξεσπάσουν εσωτερικά όλα αυτά χαλιναγωγούνται σήμερα εξαιτίας της προοπτικής της εξουσίας.
Και στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν θέματα. Ο Νικήτας Κακλαμάνης ήταν ο τελευταίος υπέρμαχος της λαϊκής δεξιάς (και του εαυτού του βέβαια) που απομακρύνθηκε από το κόμμα και δεν ξέρουμε αν απομένουν άλλοι, πλην του Μπαλτάκου. Που σημαίνει πιθανώς ότι το κόμμα κάνει μία στροφή προς το κέντρο, αν και δεν είναι σίγουρο αυτό, καθώς τα σημάδια είναι αντικρουόμενα γιατί από την άλλη πλευρά ο Σαμαράς τοποθέτησε τον υπερήλικα και πολύ δεξιό Ζαχαράκη στον ΟΠΑΔ, ας πούμε. Ο πρωθυπουργός πάντως έχει κατά νου να μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία σε Νέα Ελλάδα, με σαφώς ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αν του το επιτρέψουν οι Καραμανλήδες και οι δικοί τους. Λογικά, θα πρέπει να κάνει και άνοιγμα προς το κέντρο, γιατί στα δεξιά του επικρατεί διάλυση μεν, αλλά επικρατεί και αντιμνημονιασμός και αντιευρωπαϊσμός. Άρα μπορεί να προκύψει και κόμμα αλά Λεπέν, που θα απορροφήσει μέρος της Χρυσής Αυγής, με αρχηγό πιο σοβαρό από τον Καμένο.
Άρα ο Σαμαράς θα δει τι θα κάνει, ανάλογα με τη διαμόρφωση του νέου χάρτη στη Βουλή. Φαίνεται ότι μάλλον αποκλείονται οι τριπλές εκλογές, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται μετά από τις ευρωεκλογές. Όπως δεν αποκλείεται να επιχειρήσει να ξεπεράσει και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να εξαντλήσει την τετραετία. Γιατί οι εκλογές κρύβουν και κίνδυνο. Τα αποτελέσματα να είναι τέτοια που να μην επιτρέπουν την διακυβέρνηση της χώρας, αν δεν μπορούν να γίνουν αναγκαίες συμμαχίες.
Άγγελος Στάγκος