Και δεν μιλάμε μόνο για την επιβίωση ή όχι της κυβέρνησης, που μάλλον φαίνεται εξασφαλισμένη, εκτός και αν οι δημοσκοπήσεις, έστω και με την ρευστότητα που επικρατεί στις διαθέσεις των πολιτών, πέφτουν τραγικά έξω. Μιλάμε κυρίως για εσωκομματικές εξελίξεις, πιθανότατα σε όλα τα κόμματα, με εξαίρεση ίσως το ΚΚΕ. Είναι σαφές ήδη ότι υπάρχουν συγκρουόμενες τάσεις, ασάφειες, αντιφάσεις, δυσαρέσκειες, δυσφορίες και ζυμώσεις σε όλους τους κομματικούς χώρους, χώρια από τις συσπειρώσεις που αναμένεται να δούμε σε άλλους.
Αφού λοιπόν εξαιρούμε το ΚΚΕ, που δεν φαίνεται να βρίσκεται σε πορεία αναζήτησης άλλης γραμμής και άλλων προσεγγίσεων, είναι πολύ πιθανό να δούμε αναταραχή στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αν τα αποτελέσματα των εκλογών δεν είναι τα προσδοκώμενα. Αυτά δηλαδή που θα πείθουν ότι η γραμμή που είχε ακολουθηθεί μέχρι τώρα ήταν η ορθή, ότι οι χειρισμοί που έγιναν ήταν οι σωστοί, ότι είναι αποδεκτές οι διαφορές που εκδηλώνονται μεταξύ της προεδρικής πλειοψηφίας και της λεγόμενης Αριστερής Πλατφόρμας, ότι οι αντιφατικές δηλώσεις δεν κοστίζουν και ότι τα συνθήματα και οι διακηρύξεις απέδωσαν.
Παρ’ όλο που με την τελευταία διακήρυξη εν όψει των εκλογών γίνεται σαφές ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α αμφισβητεί έντονα τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας ( σε συνδυασμό με την άρνηση του Αλ. Τσίπρα να πάρει μέρος στο debate με τους άλλους συνυποψήφιους που διεκδικούν την προεδρία της Κομισιόν) , πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ηγετικών στελεχών του κόμματος προς αυτή την κατεύθυνση, θα επικρατήσει εσωστρέφεια, άσκηση κριτικής, θα τεθούν ερωτήματα και μπορεί να βγουν και «μαχαίρια» αν τα αποτελέσματα είναι κατώτερα προσδοκιών και στόχων. Και τότε μπορεί να δούμε απομακρύνσεις ηγετικών στελεχών από θέσεις ευθύνης, άλλους να αποστασιοποιούνται από το κόμμα και ίσως και διασπάσεις. Υπάρχει φυσικά και το ενδεχόμενο τα αποτελέσματα να μην είναι ικανοποιητικά, αλλά να επιχειρηθεί να αλλοιωθεί επικοινωνιακά η πραγματικότητα. Δύσκολο θα είναι όμως να πεισθούν άπαντες σε τέτοια περίπτωση…
Στο χώρο της Κεντροαριστεράς τοποθετούνται από τους πολιτικούς παρατηρητές το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, Το Ποτάμι, παρ’ όλο που αποφεύγει να αυτοπροσδιοριστεί, οι «58» αν επανεμφανιστούν, διάφορες κινήσεις και πρωτοβουλίες πρώην Πασόκων, ο Γ. Παπανδρέου που με τις παρεμβάσεις του τελευταία φωνάζει «παρών». Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών είναι ότι θέλουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, άρα πρόκειται για ευρωπαϊστές και φαίνεται να επιθυμούν να ενταχθούν υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Τα αποτελέσματα των εκλογών αναμένεται και ελπίζεται να λειτουργήσουν σαν αφετηρία ενωτικών ζυμώσεων, ειδικά αν η ΔΗ.ΜΑΡ πάθει στραπάτσο και η θέση του Φ. Κουβέλη στην ηγεσία του κόμματος εξασθενίσει σημαντικά. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Ευ. Βενιζέλο, αν η Ελιά – ΠΑΣΟΚ δεν πάρει σχετικά ικανοποιητικά ποσοστά, με τη διαφορά ότι ο τελευταίος φαινομενικά θέλει την ενότητα του χώρου.
Μετά τις εκλογές «Το Ποτάμι» δεν θα μπορεί να παίζει κρυφτό σχετικά με τον αυτοπροσδιορισμό του και σίγουρα θα αρχίσουν συζητήσεις και ζυμώσεις για την περαιτέρω πορεία του, είτε τα αποτελέσματα είναι αρκούντως θετικά, είτε όχι. Δεν ξέρουμε που θα καταλήξουν αυτές οι «ποταμίσιες» συζητήσεις, ούτε και οι συζητήσεις γενικότερα για τον χώρο, καθώς υπάρχουν και οι προσωπικές φιλοδοξίες, όπως και οι προσωπικές αντιπάθειες και αντιπαλότητες. Οι αισιόδοξοι της ευρύτερης παράταξης πιστεύουν ότι θα γίνει αντιληπτό από όλους ότι η Κεντροαριστερά πρέπει να σχηματοποιηθεί σε ένα πόλο, αν θέλει να επιζήσει. Στις συζητήσεις όμως θα παίξουν καθοριστικό ρόλο πρώτον, αν θα συνεχιστεί η στήριξη της σημερινής κυβέρνησης και μέχρι πότε και δεύτερον, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις, αν ο Α. Σαμαράς επιχειρήσει να επαναλάβει το πετυχημένο (τότε) πείραμα του Εθνικού Συναγερμού με τη Νέα Ελλάδα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία και τον Α. σαμαρά σχετικά ασφαλείς, αφού ακόμη και αν έλθει πρώτος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις ευρωεκλογές, η διαφορά θα είναι στα όρια του στατιστικού λάθους. Αν επαληθευτούν λοιπόν οι δημοσκοπήσεις, δεν θα υπάρξει πρόβλημα για την κυβέρνηση. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι καραδοκούν οι λεγόμενοι «καραμανλικοί» (Παυλόπουλος, Στυλιανίδης, Αντώναρος και λοιποί δυσαρεστημένοι συγγενείς), είτε ως αυτόνομη ομάδα, είτε με την ενθάρρυνση του Κ. Καραμανλή. Αν τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά για τη Ν.Δ., αυτοί θα εκδηλωθούν μόνον αν ο Α. Σαμαράς επιχειρήσει να μετουσιώσει το κόμμα σε Νέα Ελλάδα για να εκπροσωπεί όλους τους ευρωπαϊστές, όπως είπαμε πιο πάνω. Γιατί τότε θα σημαίνει ότι η Ν.Δ. παύει να είναι ένα κόμμα των καραμανλήδων και γίνεται ως Νέα Ελλάδα κόμμα των Σαμαράδων. Όπως και νάχει το πράγμα, ο Σαμαράς είναι υποχρεωμένος να κάνει κάποια κίνηση μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, γιατί εδώ που τα λέμε το «success story» μπορεί να αποδειχθεί λιγότερο «success» από αυτό που διαφημίζεται και από την ίδια τη ζωή (ήδη υπάρχει θέμα στον τουρισμό με τους ρώσους λόγω Ουκρανίας και κυρώσεων). Το ερώτημα είναι αν θα πάει προς το κέντρο ή προς τα δεξιά.
Η λογική λέει ότι πρέπει να κινηθεί προς το κέντρο, αλλά ο πειρασμός είναι μεγάλος να βαδίσει προς τα δεξιά. Αφενός λόγω νοοτροπίας, αλλά είναι φανερό ότι επικρατεί κονφούζιο στο χώρο της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς, που κάποτε στεγαζόταν υπό την σκέπη της Νέας Δημοκρατίας και σήμερα ένα μέρος της έχει αποσπαστεί και είναι κατακερματισμένη μεταξύ Ανεξάρτητων Ελλήνων, διαφόρων κομματιδίων και Χρυσής Αυγής. Τα προγνωστικά, αν είναι δυνατόν να υπάρχουν ασφαλή προγνωστικά στη σημερινή συγκυρία, είναι ότι η βάση των Ανεξάρτητων Ελλήνων θα συρρικνωθεί και αν αυτό γίνει, θα αμφισβητηθεί ακόμη περισσότερο ο Πάνος Καμμένος ως αρχηγός, κάποιοι θα φύγουν και ίσως το κόμμα φτάσει στη διάσπαση ή και την διάλυση. Οπότε τίθεται το ερώτημα που θα πάνε οι «λαϊκοι δεξιοί». Θα βρουν άλλον αρχηγό, θα επανέλθουν στη Νέα Δημοκρατία, ή θα προσχωρήσουν στην Χρυσή Αυγή; Το πιθανότερο είναι να μετακινηθούν οπαδοί προς όλες τις παραπάνω κατευθύνσεις, ενδεχομένως και σε άλλες. Πολλά όμως θα εξαρτηθούν και από το τι θα γίνει στη Χρυσή Αυγή.
Το πρώτο ερώτημα για τη Χρυσή Αυγή είναι αν θα κηρυχθεί παράνομη πριν τις εκλογές. Το δεύτερο είναι αν θα φυλακιστούν και άλλοι βουλευτές της με την κατηγορία της συμμετοχής τους σε εγκληματικές δραστηριότητες του κόμματος, συμπεριλαμβανομένου του Ηλία Κασιδιάρη. Το τρίτο ερώτημα, αν δεν συμβεί τίποτα από τα δύο προηγούμενα, είναι ποιες θα είναι οι εκλογικές επιδόσεις της, υπό την ουσιαστική ηγεσία του Ηλ. Κασιδιάρη. Το τέταρτο ερώτημα είναι αν ο Ηλ. Κασιδιάρης «θα φάει» τον Ν. Μιχαλολιάκο και ποιες θα είναι οι συνέπειες (διάσπαση;). Το πέμπτο ερώτημα είναι αν η Χρυσή Αυγή μεταλλαχθεί από φανερά ναζιστικό που είναι σήμερα, σε εθνικιστικό ακροδεξιό κόμμα, ή αν διαλυθεί ως παράνομη, τι θα γίνει με τους οπαδούς της;
Θα την ακολουθήσουν, θα βρουν αλλού στέγη, η μετουσίωση θα την καταστήσει πόλο για τη λαϊκή δεξιά, ή θα εξαχνωθεί. Κάποιοι, όπως ο Β. Πολύδωρας, ο Γ. Καρατζαφέρης, ίσως αύριο ο Π. Μπαλτάκος, ελπίζουν να συσπειρώσουν υπό την ηγεσία τους αυτούς τους ψηφοφόρους (λαϊκούς δεξιούς, ακροδεξιούς, νεοναζιστές), θα τα καταφέρουν όμως; Πάντως κάτι θα γίνει στο χώρο…
Σμπέρασμα: Μετά τις ευρωεκλογές και πριν από τις επόμενες βουλευτικές εκλογές το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει. Σε κάποιες περιπτώσεις απότομα, αλλού σταδιακά. Θα είναι τεράστια έκπληξη αν παραμείνει το ίδιο.
Αγγελος Στάγκος