Ο ίδιος ο αρχηγός στη συνέντευξή του στο Σκάϊ όρθωσε πάλι το ανάστημά του απέναντι στο Βερολίνο, αφενός λέγοντας ότι η Γερμανία δεν είναι ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ενωση και επομένως θα διαπραγματευτεί με το σύνολο της Ευρωζώνης και όχι μόνο με τη Μέρκελ και αφετέρου τόνισε ότι δεν θα δώσει τη χαρά στη Καγκελάριο της Γερμανίας να του αρνηθεί συνάντηση αν της το ζητήσει. Σοφή στάση αυτή η τελευταία γιατί όντως η Μέρκελ δεν έχει δείξει καμία πρεμούρα ότι θέλει να τον συναντήσει, άλλο αν ο Τσίπρας προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση στους ιθαγενείς ότι αυτός διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων, σαν οιονεί πρωθυπουργός.
Από κοντά και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Κουρουμπλής, που είπε στον ΒΗΜΑ FM, ότι αν οι ευρωπαίοι δεν ενδώσουν στον Τσίπρα, όταν θα γίνει πρωθυπουργός, να συγκαλέσει εκείνος τη Βουλή και να κουρέψει κατά 70% το χρέος στον ιδιωτικό τομέα, ό,τι και να σημαίνει κάτι τέτοιο. Αν δηλαδή εννοεί το χρέος προς τους ιδιώτες δανειστές που υπολογίζεται σήμερα στο 17% του συνολικού, ή το χρέος των ιδιωτών προς τις τράπεζες... Ο,τι πάντως και να εννοούσε, σίγουρα δεν θα το άκουσαν ευχάριστα αυτοί που πριν μερικές μέρες συναντήθηκαν με τους Σταθάκη και Μηλιό στο Λονδίνο και τους σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Και που να μάθουν και όσα λέει η Αριστερή Πλατφόρμα μέσω του δημοσιογραφικού “οργάνου” της Ίσκρα, που υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να γίνει καμία διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα γιατί προκαλεί αυτόματα εξάρτηση ή κάτι ανάλογο.
Κατά τα άλλα, είναι σαφές ότι ο Τσίπρας επιμένει στις άμεσες εκλογές και δημιουργεί κλίμα ώστε όσοι ψηφίσουν “ναι” στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας να θεωρούνται ... αποστάτες, αλλά είναι φανερό επίσης ότι βρίσκεται σε αμηχανία όταν αντιμετωπίζει το ερώτημα με ποιους θα συνεργαστεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αν βγει πρώτο κόμμα. Δεν του βγαίνει η συνεργασία με τα κόμματα που προβλέπεται να βρίσκονται στην επόμενη Βουλή και γι’ αυτό διακηρύσσει ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επιδιώκει αυτοδυναμία για να μην αναγκαστεί να συνεργαστεί με δυνάμεις που θα λειτουργούσαν σαν τροχοπέδη. Πάνω σ’ αυτό να επισημανθεί ότι είναι ακατανόητη η άποψη διαφόρων - Θεοδωράκη, Χρυσοχοίδη, Ντόρας Μπακογιάννη, ίσως Παπαδημούλη και άλλων, μεταξύ τους και πολλοί δημοσιογράφοι - που προτείνουν συναίνεση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και συμφωνία που θα καθορίζει ημερομηνία πρόωρων εκλογών μετά. Μα αν πρόκειται οι εκλογές να είναι πρόωρες, ποιο το όφελος, καθώς το ζητούμενο είναι η πολιτική ομαλότητα;
Χθες έσκασε από την “Καθημερινή” και το σύνολο των προτάσεων της Αθήνας προς την Τρόϊκα, προκειμένου να την πείσει να έλθει για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Είναι μία απεγνωσμένη προσπάθεια, με αρκετές υποχωρήσεις, αλλά και γεμάτη ελιγμούς για να διαφυλαχθούν κάποιες κόκκινες γραμμές, που δεν ξέρουμε αν θα έχει αποτέλεσμα. Αν δηλαδή θα πείσει την Τροϊκα και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, Τρίτη απόγευμα, δεν πολυφαίνεται να συμβαίνει, αλλά και αν μπορούν να περάσουν μετά από τη Βουλή, που και αυτό αποτελεί ένα μεγάλο ερώτημα.
Αν ωστόσο ρωτάει κανείς ότι εφόσον φτάσει η κυβέρνηση στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι δυνατόν να βρεθούν οι πολυπόθητοι 180, η απάντηση είναι “Ναί, είναι δυνατόν”. Προς αυτή την κατεύθυνση βοηθάει ακόμη και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με όσα λέει και όπως τον αντιμετωπίζουν οι ξένοι, μαζί με τη ανελαστική στάση των δανειστών, πέρα φυσικά από τον δικαιολογημένο φόβο πάρα πολλών σημερινών βουλευτών ότι δεν θα επανεκλεγούν στην επόμενη Βουλή.
Αγγελος Στάγκος