Σήμερα στην Ελλάδα η διάχυτη εντύπωση που επικρατεί είναι ότι η κυβέρνηση έχει φέρει σε κατάσταση ημιλιποθυμίας τους ευρωπαίους εταίρους δανειστές, ότι στο τέλος θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν στη βάση των δικών μας απαιτήσεων και φυσικά δεν τίθεται ζήτημα ότι η χώρα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη. Μακάρι και μπράβο στην κυβέρνηση αν τα καταφέρει χωρίς να κάνει βήμα πίσω από τις εξαγγελίες της, αλλά ίσως και να μην εξελιχθούν τα πράγματα ακριβώς έτσι. Είναι εμφανείς ήδη οι προσπάθειες να παρουσιαστούν συμβιβασμοί της Αθήνας με άλλη ονομασία για να δημιουργηθούν ψευδείς εντυπώσεις.
Τα πρόσωπα της Τρόϊκας ονομάστηκαν εκπρόσωποι θεσμών και παρέμειναν τα ίδια στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται στις Βρυξέλλες, ενώ το μνημόνιο αναζητεί ακόμη το νέο όνομά του, που σίγουρα θα το βρει αν και όταν οι δύο πλευρές συμφωνήσουν. Προς το παρόν μία τέτοια συμφωνία δεν φαίνεται και θα πρέπει να γίνουν θεαματικές κωλοτούμπες για να επιτευχθεί. Καμία πολιτική λύση δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα των αριθμών σε μία οικονομία, όπως η ελληνική, που δεν παράγει, η κρατική μηχανή είναι ανίκανη, η γραφειοκρατία βασιλεύει και γενικά η λειτουργία της καθορίζεται από ένα σωρό στρεβλώσεις. Ακόμη περισσότερο, από μία οικονομία που παλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, βρίσκεται δηλαδή συνεχώς στο όριο της χρεοκοπίας και έχει ανάγκη από στήριξη.
Είναι πρόωρο έως και απρόβλεπτο να πει κανείς τι πρόκειται να συμβεί. Πολύ δύσκολα όμως μπορεί να προκύψει συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, στις Βρυξέλλες. Θα χρειαστεί και άλλος ή και άλλοι γύροι για να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, αν ολοκληρωθούν. Γιατί αντίθετα με το κλίμα που καλλιεργείται, δεν είναι εύκολος ο όποιος συμβιβασμός και μπορεί να βρεθούμε ως χώρα στην καταστροφή χωρίς να το καταλάβουμε. Όχι τόσο γιατί θα μας σπρώξουν σ΄ αυτή, αλλά γιατί θα πέσουμε μόνοι μας. Προς το παρόν, ας εκφράσουμε την ανησυχία μας για κάποια σημάδια που είναι εντελώς ορατά μέσα στη χώρα.
Τίποτα καλό δεν προοιωνίζονται οι ακραίοι λαϊκισμοί όπως η οργάνωση των λαοσυνάξεων, τα εντελώς προσβλητικά σκίτσα κατά του Σόϊμπλε σε κομματική εφημερίδα της κυβέρνησης, οι αποτιμήσεις για την πολιτική στάση δημοσιογράφων και μήντια απέναντι στην κυβέρνηση που εμφανίστηκαν σε σάϊτ που υποτίθεται ότι ειδικεύεται σε ειδήσεις και σχόλια που αφορούν το δημοσιογραφικό συνάφι, οι εκφοβισμοί, οι διαχωρισμοί μεταξύ εθνοπατριωτών και εθνοπροδοτών, ανάλογα που στέκεται ο καθείς απέναντι στην κυβέρνηση, οι εκκλήσεις στον πατριωτισμό, σε πατριωτικά καθήκοντα και άλλα τέτοια. Αυτές ο μέθοδοι έχουν δοκιμαστεί από μαύρα ανελεύθερα καθεστώτα που έσπειραν τον τρόμο και την καταστροφή. Είναι πολύ μικρές οι αποστάσεις, όταν μάλιστα δεν ξεχωρίζουν πια οι αριστεροεθνικιστές από τους δεξιοεθνικιστές. Γιατί όλοι μαζί μπορούν εύκολα να καταλήξουν στον λεγόμενο εθνικοσοσιαλισμό! Στο μεταξύ, ας ετοιμάζεται για το οικονομικό χειρουργείο η λεγόμενη μεσαία τάξη…
Άγγελος Στάγκος