Πιο συγκεκριμένα, την σελίδα την άλλαξε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα που έκανε στο Γιούρογκρουπ, στις Βρυξέλλες, σπάζοντας ακόμη και το ρεκόρ του Σαμαρά. Γιατί ο Σαμαράς έκανε τη δική του κωλοτούμπα επανερχόμενος στα ίσα του, ως αρχηγός ενός κόμματος που διαλαλούσε ότι είναι ευρωπαϊκό και μάλιστα ότι εκείνο έβαλε τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ ο Τσίπρας έκανε τη δική του, πολύ μεγαλύτερου βαθμού δυσκολίας, ως αρχηγός ενός κόμματος που απέπνεε και αποπνέει αντιευρωπαϊσμό, που πήρε την εξουσία διακηρύσσοντας τον αντιευρωπαϊκό λαϊκισμό, που αμφισβητούσε συνεχώς τον πατριωτισμό όλων εκείνων που λειτουργούσαν με στόχο να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και που τώρα έχει να αντιμετωπίσει την οργή και την αμφισβήτηση μεγάλου μέρους του αχταρμά που συνιστά τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Επρόκειτο δηλαδή περί κωλοτούμπας πολύ πιο επικίνδυνης από εκείνη του Σαμαρά και δικαίως ο σημερινός πρωθυπουργός αναγορεύεται πρωταθλητής. Δεν έχει καμία σημασία δε αν άλλαξαν οι ονομασίες και αν συνεχίζεται η διαπραγμάτευση, όπως τονίζει το τσαμπιόνι της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής Νίκος Παππάς, κωλοτούμπα είναι και ευτυχώς. Αν δεν γινόταν αυτή η κωλοτούμπα, σήμερα θα μιλάγαμε για κλειστές τράπεζες, για όρια στις αναλήψεις από τα ΑΤΜ και για περιορισμούς στη διακίνηση των κεφαλαίων και αύριο θα κλαίγαμε για την καταστροφή. Όποιος δεν πιστεύει, ας ανατρέξει στην πρωτοφανή στα ιστορικά χρονικά επίσημη ανακοίνωση της ΕΚΤ που φρόντισε να τη στείλει παντού μετά τη συμφωνία της Παρασκευής, για να διαβεβαιώσει ότι δεν θα μπουν περιορισμοί στις αναλήψεις από τις ελληνικές τράπεζες! Φυσικά, έπεται συνέχεια, καθώς η Αθήνα Βάζει πάλι θέματα … εθνικής κυριαρχίας για να υλοποιήσει εξαγγελίες και υποσχέσεις της. Χθες γλυτώσαμε , αλλά όχι οριστικά και τίποτα δεν εγγυάται ότι θα γλυτώσουμε αύριο.
Παράλληλα, είναι μάλλον σαφές ότι στην επικοινωνία που είχε ο Τσίπρας με τη Μέρκελ, την οποία επιζήτησε ο ίδιος ρίχνοντας τα μούτρα του, άκουσε λογάκια που του προκάλεσαν ρίγη. Αν προσθέσουμε τις συνομιλίες «εκ του σύνεγγυς» που επέλεξε ο Σόϊμπλε τη βραδιά του Γιούρογκρουπ, καθώς δεν θέλει να μυρίσει τον Βαρουφάκη, τα τηλεφωνήματα του Ντάϊσελμπλουμ στον ίδιο για να του εκθέτει την πραγματικότητα και την τρομακτική εμπειρία που είχε αποκτήσει και δεν είχε αντέξει ο Δραγασάκης στο προηγούμενο Γιούρογκρουπ –γι αυτό δεν πήγε στο τελευταίο κρύβοντας την ουρά κάτω από τα σκέλια – γίνεται αντιληπτό το σκηνικό μέσα στο οποίο έκανε την κυβιστική περιστροφή ο Τσίπρας.
Δεν έχει νόημα να παραθέσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι οι τέσσερεις μήνες, μέχρι τον Ιούνιο, μαζί με τους όρους και τις δεσμεύσεις οι οποίοι τους συνοδεύουν αποτελούν ουσιαστικά παράταση του μνημονίου που έληγε στις 31 Δεκεμβρίου και συμπληρώνουν το εξάμηνο που είχε προσφερθεί στο Σαμαρά. Εκείνος όμως δέχτηκε μόνο δύο μήνες, που λήγουν στις 28 Φεβρουαρίου, προκειμένου να δυσκολέψει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εφόσον έβγαινε νικητής από τις εκλογές, αλλά και σε συνδυασμό με την απαίτηση του τελευταίου να μην μπει καμιά υπογραφή εν όψει εκλογών. Με λίγα λόγια λοιπόν, ο στόχος είναι να συμπληρωθεί και να αξιολογηθεί το μνημόνιο - ως Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης με την καινούργια του ονομασία – ως τον Ιούνιο και να προετοιμαστεί μάλλον ένα νέο μνημόνιο από εκεί και πέρα, αφού τα δημόσια οικονομικά έχουν πάλι τα χάλια τους. Το πώς θα τη βγάλουμε το επόμενο τετράμηνο θα το δούμε, αλλά θα χρειαστεί μπόλικη προσευχή…
Τούτων λεχθέντων, μπράβο στον Τσίπρα που τελικά είδε το φως το αληθινό, με την έννοια ότι επί τέλους κατάλαβε ότι πηγαίναμε στα βράχια ως χώρα και αυτός θα είχε την ευθύνη που θα την κουβαλούσε όχι μόνο σ΄ αυτή, αλλά και στην άλλη ζωή του. Τώρα χρειάζεται στήριξη και από τους παλαιομνημονιακούς, αυτούς δηλαδή που έβριζε και λοιδορούσε, γιατί τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Δεν θα είναι εύκολοι αυτοί οι τέσσερεις μήνες, αρχίζοντας από τις αντιδράσεις μέσα στο κόμμα του και στην κυβέρνηση. Ήδη μεγάλη ζημιά κάνει εκείνος ο Γλέζος που δε λέει με τίποτα να μας παρατήσει ήσυχους στα 90τόσα του. Τον τιμήσαμε για τον ηρωϊσμό του, τον ξανατιμήσαμε για τα κατορθώματα και τις θυσίες του, ας αφήσει πια τις επόμενες γενιές να χειριστούν τα πράγματα, μια και έχει εξασφαλίσει το μισθό του στο Ευρωκοινοβούλιο. Άλλωστε ήρωας ήταν, όχι καμιά μεγαλοφυία της πολιτικής και αυτό το ήξεραν πάντα οι σύντροφοί του…
Πέρα από τον Γλέζο βγήκαν και άλλοι στο μεϊντάνι ως αντιστασιακοί κατά του μνημονίου, όπως εκείνος ο Κατρούγκαλος που έγινε ευρωβουλευτής και υπουργός αναπληρωτής περιφερόμενος στα κανάλια ως συνταγματολόγος, ενώ είναι του Δημοσίου Δικαίου και πουλώντας ακραίο λαϊκισμό. Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν είναι αν ο Τσίπρας θα μπορέσει να τους καθησυχάσει ή να απαλλαγεί από όλους αυτούς, αν θα πέσει από μέσα, ή αν θα πάει σε νέες εκλογές, αν όχι σε δημοψήφισμα. Εξαιρετικά δύσκολη η πρόβλεψη. Τα πάντα θα παίζονται βήμα – βήμα και το πρώτο είναι αυτή η λίστα των δεσμεύσεων που αναλαμβάνει η ελληνική πλευρά. Ας ελπίσουμε ότι η συνεχής τηλεφωνική επαφή και τα e-mails που ανταλλάσσει με τους εκπροσώπους των θεσμικών οργάνων (Τρόϊκα με μία λέξη) θα έχει εξασφαλίσει την αποδοχή της Κομισιόν, του Ντράγκι της Λαγκάρντ και των δανειστών, γιατί αυτό το χρειάζεται η κυβέρνηση και εσωτερικά.
Στο μεταξύ, έχουμε ξεχάσει ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να ασκήσει το ρόλο της και να ασχοληθεί με την εσωτερική καθημερινότητα. Ατή τη στιγμή τίποτα δεν γίνεται και τίποτα δεν κινείται. Ούτε καν έχουν καθοριστεί οι αρμοδιότητες των υπουργών και των υπουργών αναπληρωτών που είναι ένα πλήθος. Με την επισήμανση ότι τις αρμοδιότητες αυτές, των υπουργών και των υπουργών αναπληρωτών, τις δίνει ο πρωθυπουργός. Επειδή την είπαμε κυβέρνηση 13 υπουργών δεν σημαίνει ότι υπουργικό συμβούλιο δεν ξεπερνά τους 40 νοματαίους.
Άγγελος Στάγκος