Λες και ήθελε να αποκαταστήσει την αλήθεια μετά από πολλούς μήνες άλλ’ αντ’ άλλων που έλεγε ο ίδιος και οι δικοί του, είτε στην αντιπολίτευση, είτε στην κυβέρνηση. Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι έλεγε εκείνη τη στιγμή την αλήθεια, κάθε άλλο.
Ειδικά όταν αναφερόταν στην παραπλάνησή του (και του Βαρουφάκη) από τους αναξιόπιστους εταίρους, όταν το ανακοινωθέν της 20ης Φεβρουαρίου τα είχε χαρτί και καλαμάρι πότε και με ποιους όρους θα έπαιρνε λεφτά η Ελλάδα.
Ούτε για εκείνες τις υποσχέσεις που υποτίθεται ότι είχε δώσει ο Ντράγκι έλεγε μάλλον την αλήθεια και σίγουρα δεν την έλεγε και για τις σχέσεις του με τον Καραμανλή, όπου παρά λίγο να κοκκινίσει και να αρχίσει να μεγαλώνει η μύτη του.
Τούτων λεχθέντων, ο Τσίπρας αποφάσισε να δώσει τη συνέντευξή του την επομένη της συνέντευξης που έδωσε ο Σαμαράς στην Τρέμη και στον Ευαγγελάτο. Προφανώς για να γοητεύσει τα πλήθη, καθώς είχε πια μηνύματα από δημοσκοπήσεις και άλλες ενδείξεις ότι η υποστήριξη προς την κυβέρνησή του έπεφτε.
Όχι ότι ανέβαιναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα η Νέα Δημοκρατία, αλλά ήταν σαφές ότι δεν ο αρχικός ενθουσιασμός δεν ήταν ο ίδιος. Τα όσα μεσολάβησαν από τότε με τα μπουγέλα στη Ρίγα και την απόσυρση του Βαρουφάκη από την πρώτη γραμμή επιβάρυναν την κατάσταση. Και φανταστείτε να έβγαινε ότι την περιθωριοποίηση του υπουργού Οικονομικών την απαίτησαν οι εταίροι και εκείνος, δηλαδή ο πρωθυπουργός, τους έκανε τη χάρη....
Η γενική εντύπωση, μέσα και έξω, από τη συνέντευξη είναι ότι η κυβέρνηση πάει για συμφωνία με τους δανειστές. Ας μην είμαστε όμως και σίγουροι. Ο Τσίπρας επιβεβαίωσε ότι η χώρα και του λόγου του είναι πολύ ζορισμένοι και ότι ψάχνει εναγωνίως για λεφτά, εξ ου και ξέχασε τα περί ΕΝΦΙΑ και αναγνώρισε ότι έχει πρόβλημα το ασφαλιστικό. Ωστόσο παρέμεινε στις γνωστές θέσεις του και τις κόκκινες γραμμές. Μόνο για τη Μέρκελ έσταζε μέλι και θα μπορεί στο εξής να συγκαταλέγεται στους ... μερκελιστές, ελπίζοντας ότι θα εξασφαλίσει την πολυπόθητη ενδιάμεση συμφωνία και τα δύσκολα θα πάρουν παράταση για τον Ιούνιο. Επιπλέον πέταξε και τη βόμβα του δημοψηφίσματος, αν η συμφωνία που θα του δίδουν ξεπερνάει τα εσκαμμένα, δηλαδή τις υποσχέσεις και τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης.
Με αυτό το πλευρό να κοιμάται. Η Μέρκελ έχει πει καθαρά ότι διαπραγματεύεται με κυβερνήσεις, όχι με κοινοβούλια και λαούς. Είναι πρόβλημα των κυβερνήσεων να πείθουν τα κοινοβούλια και τους λαούς τους.
Ο Τσίπρας δεν θα πάρει ποτέ συμφωνία - αν πραγματικά τη θέλει - λέγοντας ότι την τελική απόφαση θα την πάρει ο λαός με δημοψήφισμα. Δεν θα του δοθεί η ευκαιρία για πισωγυρίσματα και επίρριψη ευθυνών στο λαό. Ή θα φτάσει σε συμφωνία ή όχι και πριν από όλα θα έχει να αντιμετωπίσει τους δικούς του στο κόμμα και στην κυβέρνηση. Ήδη άρχισε το μασάζ, αλλά ο χρόνος τρέχει και δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία. Επομένως ας κρατάμε πισινή. Να δούμε τη συμφωνία, να περάσει από τη Βουλή και μετά τα ξαναλέμε!
Άγγελος Στάγκος