Παρά τις επανειλημμένες αποτυχίες, παρά το γεγονός ότι έχουν μείνει μόνοι και έρημοι στην Ευρώπη, παρ΄ όλο που οι άλλοι, Πορτογάλοι, Ιρλανδοί, Ισπανοί, Κύπριοι, βγαίνουν από το λούκι και δανείζονται με αρνητικά επιτόκια, οι δικοί μας αδυνατούν να «διαβάσουν» το περιβάλλον, αγκυλωμένοι και όμηροι της φαντασιακής πραγματικότητας που έπλαθαν. Της φαντασιακής πραγματικότητας που τους έφερε στην εξουσία, χάρις και στην ασυναρτησία ενός απερίγραπτου κόσμου που νομίζει ότι τα λεφτά φυτρώνουν και αν δεν φυτρώνουν όλοι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να του τα δίνουν χωρίς όρους και υποχρεώσεις από την πλευρά του. Της φαντασιακής πραγματικότητας που μπορεί να ήταν αποδεκτή στο εσωτερικό, αλλά δεν έχει καμία δυνατότητα να γίνει αποδεκτή στο εξωτερικό.
Με λίγα λόγια, καλώς ή κακώς, το διεθνές σύστημα αποκλείεται να επιτρέψει στην Ελλάδα να του χαλάσει τη σούπα. Ειδικά η Ευρώπη όμως, δεν πρόκειται να επιτρέψει στην κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Αν.Ελ να φτιάξει ένα χωριό του Αστερίξ που θα λειτουργεί με δικούς του κανόνες, σε βάρος όλων των άλλων εταίρων, αλλά και σε βάρος του εαυτού του. Τίποτα σχεδόν από όσα έχει εξαγγείλει, υποσχεθεί και θέλει να υλοποιήσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α έχει σχέση με τον ορθολογισμό και ακόμη χειρότερα, με τον σοσιαλισμό.
Σοσιαλισμός δεν σημαίνει να ζει μία χώρα πάνω από τις δυνατότητές της, να βολοδέρνει για να εξυπηρετεί συντεχνιακά συμφέροντα, να δημιουργεί συνθήκες ισοπέδωσης προς τα κάτω, να πορεύεται μόνη χωρίς πυξίδα, να αγνοεί το περιβάλλον. Ακόμη περισσότερο, τώρα που η Ευρώπη ξεφεύγει από την πολιτική της λιτότητας, με την ΕΚΤ να ρίχνει 1,15 τρις ευρώ στην αγορά μέσα σε 1,5 χρόνο και το ευρώ να πέφτει, ενώ γίνονται παράλληλα αποφασιστικά βήματα ενοποίησης, δεν πρόκειται να γίνει το χατήρι της ελληνικής κυβέρνησης. Ίσως και για λόγους παραδειγματισμού προς όσους απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, είτε από αριστερά, είτε από δεξιά.
Από εκεί λοιπόν τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Ο δανειστές δεν πρόκειται να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των Τσιπρο-Καμενο-Βαρουφακο-Λαφαζάνηδων και των λοιπόν. Επομένως το ερώτημα είναι γιατί αυτοί δεν καταφεύγουν στο ρητό «αν δεν μπορείς να τους νικήσεις πήγαινε μαζί τους», για να μη καταστραφείς προσθέτουμε εμείς. Είναι αλλοπαρμένοι, ανόητοι, απατεώνες, ή όλα μαζί; Την απάντηση θα την δώσει η ιστορία. Προς το παρόν, εκείνοι που προτρέπουν τον Τσίπρα να κάνει τη στροφή σαν υπεύθυνος πρωθυπουργός, για να σωθεί η χώρα, ας καταλάβουν τα εξής:
Ο Τσίπρας και πολλοί από εκείνους που αποτελούν τον πυρήνα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν μία πολιτική καταγωγή. Είτε προέρχονται από το ΚΚΕ, είτε ανδρώθηκαν στα χέρια του Αλέκου Αλαβάνου, είτε ανήκαν σε ακραία γκρουπούσκουλα που παρέπαιαν μεταξύ παραφυάδων του μαρξισμού, του αναρχισμού και του αντιεξουσιαστικού ακτιβισμού. Ολοι μαζί έφτιαξαν ένα κόμμα δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, με Κεντρική Επιτροπή και κυρίως με Πολιτική Γραμματεία. Αυτή η Πολιτικής Γραμματεία που κάποτε λεγόταν Πολίτμπυρο, Πολιτικό Γραφεί ή Εκτελεστικό Γραφείο, κρατάει τα ηνία στο πλαίσιο των πολιτικών κειμένων. Με λίγα λόγια, δεν αποφασίζει ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός, όπως ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους, αλλά η Πολιτική Γραμματεία, σύμφωνα με τα ήθη των κομμάτων του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και ο Τσίπρας ως Πρόεδρος είναι πρώτος μεταξύ ίσων. Αρα ο Τσίπρας πρέπει να κάνει μεγαλειώδη προσπάθεια για να ξεφύγει από ένα παρελθόν στο οποίο γαλουχήθηκε, να στραφεί κατά συντρόφων με τους οποίους πορεύτηκε και προβεί στην αναγκαία κωλοτούμπα.
Μήπως του ζητάμε πολλά του συγκεκριμένου ανθρώπου; Που σημαίνει ότι πιθανότατα δεν πρόκειται να κάνει την κωλοτούμπα και άρα…ποιος γκρεμόοοοοοοοος;