Όσο για τη σημερινή συνάντηση των ηγετών της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Γιουνκέρ, το βασικό αντικείμενο ήταν η διαμόρφωση μίας κοινής στάσης απέναντι στον Κάμερον που δείχνει αποφασισμένος να σπάσει τα ούμπαλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να σταματήσει κάθε κίνηση προς οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Ά ρε μακαρίτη Ντε Γκώλ, δίκιο που είχες γι αυτούς τους ζημιάρηδες εγγλέζους…
Ενώ λοιπόν υποτίθεται ότι η συμφωνία είναι κοντά και με τον Τσίπρα να ξεσπαθώνει πάλι μέσω «Λε Μοντ» κατά της Λαγκάρντ, του Ντράγκι, του Σόϊμπλε (άλλη μία σοφή πολιτικά κίνηση, ταμάμ για να τους κάνει θηρία) και των άλλων σκοτεινών δυνάμεων που αρνούνται να του κάνουν τα χατίρια, ξέσπασε η υπόθεση Παναρίτη που έδειξε τι περιμένει τον πρωθυπουργό όταν τη φέρει, αν τη φέρει τελικά. Φυσικά, με τα χαρακτηριστικά που έχει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάτι διαφορετικό και έτσι ο πρωθυπουργός βρέθηκε και πάλι όμηρος της ρητορικής του, των αποφάσεων του κόμματος και της απερίγραπτης ασυναρτησίας που επικρατεί σε αυτό και την κυβέρνηση.
Οι αντιδράσεις στρέφονταν ουσιαστικά κατά του Μπαρουφάκη που αποφάσισε να στείλει την Παναρίτη σαν εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Είναι φανερό ότι δεν τον πάνε πια οι Συριζαίοι και θέλουν να τον φάνε, από τους Λαφαναζικούς και τους ψεκασμένους, μέχρι τους λεγόμενους «νεορεαλιστές» , που πλαισιώνουν τον πρωθυπουργό, αλλά ο Τσίπρας έχει τον υπουργό Οικονομικών σα παιδί του, γιατί απλούστατα φοβάται μήπως ανοίξει το στόμα του και κάνει ζημιά αν βρεθεί έξω από την κυβέρνηση. Αλλά και κρατώντας τον μέσα, ο Τσίπρας δεν μπορεί να είναι σίγουρος, με τα υπονοούμενα που έχει αφήσει και συνεχίζει να αφήνει ο Γιάνης. Για φανταστείτε, ας πούμε, να φέρει συμφωνία ο Τσίπρας και να μη την υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών επειδή δεν είναι προς το συμφέρον της χώρας… Ο κακός χαμός θα γίνει.
Από την άλλη πλευρά, οι αντιδράσεις κατά Παναρίτη ανέδειξαν εντελώς το κλίμα του δήθεν αριστερισμού και του φαρισαϊσμού που κυριαρχεί στο κυβερνητικό κόμμα και που το έφερε, εδώ που τα λέμε, στην εξουσία. Αυτοί όλοι κατάπιαν ολόκληρο Καμένο με τον Κουίκ και τους υπόλοιπους ΑΝΕΛίτες, κατάπιαν Πάκη Παυλόπουλο που όσο και να τον εξυμνούν, οι γνωρίζοντες…γνωρίζουν, κατάπιαν Λούκα Κατσέλη, κατάπιαν και πέντε δέκα ακόμη, αλλά τους κάθισε στο λαιμό η Παναρίτη. Όχι ότι είναι τίποτα σπουδαίο δαύτη και τόδειχνε από τότε που την έφερε στο προσκήνιο ο Γ. Παπανδρέου (άλλος γίγαντας στις επιλογές προσώπων). Όμως δεν είναι εκεί το θέμα, απλά βαράνε τον Μπαρουφάκη και στο βάθος τον Τσίπρα οι πιο δήθεν αριστερόφρονες και εκείνη η Σακοράφα με το σπινθηροβόλο βλέμμα, ενώ οι «νεορεαλιστές» τύπου Παπαδημούλη, Δραγασάκη, Φίλη, Παπά και σία, σαφώς δεν γουστάρουν τον υπουργό Οικονομικών.
Όλοι αυτοί δεν θα έλεγαν βέβαια τίποτα αν ο Μπαρουφάκης έστελνε στο ΔΝΤ τον Μηλιό, τον Λεουτσάκο, τον Πετράκο, την Καφαντάρη, την Ραχήλ, ή κάποιο ανάλογο «ούφο». Αντέδρασαν γιατί ο Βαρουφάκης έστειλε το δικό του «ούφο», που αναγκάστηκε να παραιτηθεί, αφού αυτό ζήτησε ο Τσίπρας από τον Βαρουφάκη και τώρα περιμένουμε τον… άξιο ή την άξια που θα την αντικαταστήσει και θα είναι απολύτως συμβατή με τις συριζαίικες προδιαγραφές. Αλλά αυτό αποτελούσε και προμήνυμα για το τι πρόκειται να γίνει αν και όταν φτάσει η συμφωνία στην Αθήνα. Η συνιστώσα της ΚΟΕ, ΚΟΑ, ΚΟΤΑ, ή όπως αλλιώς λέγεται, που είναι ενταγμένη στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. άρχισε τις καταγγελίες πριν καν φτάσει η συμφωνία. Και έπεται συνέχεια…
Άγγελος Στάγκος