Είναι σαφές ότι τα πράγματα είναι σκούρα, πρώτα για την κυβέρνηση και μετά για όλους μας. Ο Τσίπρας ξέρει πολύ καλά ότι αναγκάστηκε να πέσει στα τέσσερα, να παρουσιάσει αυτός μία πρόταση με πολύ βαριά μέτρα -είτε είναι δική του, είτε του την επέβαλλαν -, είναι βέβαιο ότι αυτή η πρόταση είναι αντιαναπτυξιακή και θα τσακίσει ακόμη περισσότερο τη μεσαία τάξη και την επιχειρηματικότητα, πολύ δύσκολα θα οδηγήσει τη χώρα σε εξυγίανση, έχει μυρωδιά κρατισμού, αφού κτυπάει αλύπητα την ιδιωτική πρωτοβουλία και ήδη αντιμετωπίζει αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., για λόγους όμως ιδεοληπτικούς κυρίως και όχι πραγματικής ανησυχίας για το μέλλον. Ήδη βγήκαν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις διάφοροι Συριζαίοι και Ανελίτες που αποδομούν ουσιαστικά τη διαφαινόμενη συμφωνία, έστω και αν στο τέλος ψηφίσουν για να μη χαθεί η εξουσία, εφόσον φτάσει στη Βουλή.
Με αυτή την έννοια, μπορούμε να κάνουμε μερικές σκέψεις. Πρώτον, δεν είναι δεμένη ακόμη η συμφωνία και δεν ξέρουμε τι θα κάνει ο Τσίπρας, αν δεν του δώσουν ένα δωράκι για το χρέος, για να μπορεί να παρουσιάζει σαν δόλωμα, παρόλο ότι επί της ουσίας δεν έχει σημασία αφού ήδη έχουμε μία περίοδο χάριτος κατά την οποία πληρώνουμε μόνο τόκους, όχι τοκοχρεωλύσια. Δεύτερον, δεν ξέρουμε πως θα συμπεριφερθεί ο Τσίπρας στη συνέχεια, αν τελικά υπογραφεί συμφωνία, γιατί μπορεί να συντηρήσει την αντιευρωπαϊκή ρητορική, θεωρώντας ότι σταδιακά θα στρέφει τον κόσμο κατά του ευρώ, καθώς θα δοκιμάζεται όλο και περισσότερο από τα μέτρα. Γιατί δεν είναι σίγουρο και τώρα ότι ο στόχος του είναι η παραμονή στο ευρώ και όχι η έξοδος, αλλά απλά θέλει αυτό να προκύψει με ευθύνη των άλλων επικοινωνιακά. Τρίτον, δεν μπορούμε πια να είμαστε σίγουροι και για τον στόχο τον ξένων, αν δηλαδή και αυτοί έχουν στο μυαλό τους έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, αλλά με καθαρή ευθύνη της ελληνικής πλευράς επικοινωνιακά. Δεν μπορεί να μη ξέρουν ότι αυτή η συμφωνία δεν οδηγεί πουθενά και γι αυτό φρόντισαν αμέσως να πουν ότι οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης αποτελούν “βάση διαπραγμάτευσης”. Ίσως πάλι να θέλουν να ξευτελίσουν εντελώς των Τσίπρα και την κυβέρνησή του στα μάτια της ελληνικής και της ξένης κοινής γνώμης, για να πέσει σαν ώριμο φρούτο, αλλά αυτό είναι επικίνδυνο παιχνίδι, γιατί κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να επακολουθήσει.
Φυσικά, παραμένουμε στην άποψη ότι είναι καλύτερη για τη χώρα και τους πολίτες της η παραμονή στην Ευρωζώνη, καθώς έξω κυκλοφορούν πολλά και μεγάλα φίδια, έστω και με τρομερά επαχθείς όρους. Η ελπίδα της βελτίωσης πεθαίνει τελευταία, όσο παραμένουμε στην Ευρωζώνη. Από την άλλη πλευρά, είναι τρομερά δύσκολη η όποια πρόβλεψη για τις επόμενες μέρες. Τι θα κάνει ο Τσίπρας, πως θα συμπεριφερθούν τα όργανα του κόμματος, ποια θα είναι η στάση των ψεκασμένων και του ίδιου του Καμένου, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του ξαφνικά άφαντου Βαρουφάκη, τι θα σκαρφιστεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή, πόσο μακριά ή πόσο κοντά είναι οι εκλογές, πως θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό και άλλα πολλά .Έχουμε δηλαδή μπροστά μας μακρύ και δύσκολο δρόμο με αβέβαιο τέλος.
Άγγελος Στάγκος