Υποτίθεται ότι όλα αυτά θα πρέπει να ολοκληρωθούν αύριο το πρωί, ώστε μετά να αρχίσει η αξιολόγηση και το Σάββατο να αποφανθεί θετικά το Γιούρογκρουπ και να μη χρειαστεί η σύγκλιση της έκτακτης συνόδου κορυφής των 28 για να αποφασίσει αρνητικά για την τύχη της Ελλάδας. Γιατί αν φτάσουμε εκεί, περί αυτού θα πρόκειται και αλί και τρισαλί μας, είτε το καταλαμβανόμαστε, είτε όχι…
Μετά από αυτόν τον μακρύ σχετικά πρόλογο, η άποψη του υπογράφοντος είναι ότι για να πιστέψει ότι υπάρχει συμφωνία, θα πρέπει να τη δει. Είναι πολλές οι φορές που ο Τσίπρας και οι δικοί του κορόϊδεψαν τους πάντες, είναι άλλες τόσες ο φορές που οι πάντες διάβασαν λανθασμένα τα μηνύματα που εκπέμπονταν, είναι πάρα πολλοί εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει τι είδους κόμμα είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τι είδους κυβέρνηση είναι αυτή των Συριζανελιτών. Το γεγονός ότι ανακατεύονται οι Γάλλοι στη συγγραφή της ελληνικής πρότασης δεν λέει τίποτα. Και άλλοτε υπήρξαν τέτοιες συνεργασίες, όπως με την Κομισιόν, και ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης κλπ. τα τίναξαν στον αέρα.
Μακάρι όλα να πάνε καλά, αλλά δεν μπορεί να μη ληφθεί υπόψη το άρθρο του Καρτερού στη σημερινή «Αυγή» στη γνωστή γραμμή, περί κακών δανειστών που θέλουν να μας υποδουλώσουν επιμένοντας στις απόψεις τους γιατί δεν έχουν διδαχθεί τίποτα. Ούτε γίνεται να μη ληφθεί υπόψη το show του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες , όπου ήταν φανερή η εμμονή του στις περιβόητες γραμμές και στη λογική της φορομπηχτικής πρότασης των 47 σελίδων, χωρίς ή με καθυστερημένες μεταρρυθμίσεις, όταν μάλιστα η οικονομία καταρρέει.
Πέρα από αυτά όμως μπαίνουν και κάποια ερωτήματα λογικής. Όπως, πως είναι δυνατόν ο Τσίπρας, μετά από όλη αυτή την πεντάμηνη περιπέτεια της παραπλάνησης όλων, μέσα και έξω, της αντιευρωπαϊκής ρητορικής, των διχαστικών κινήσεων, με το δεδομένο κόμμα, μετά το αποτέλεσμα του «Όχι» και αφού έφερε τη χώρα και την οικονομία της στο χείλος της αβύσσου, να φέρει μία συμφωνία που εκ των πραγμάτων θα είναι πολύ χειρότερη από κάθε άλλη που θα μπορούσε να υπογραφεί πιο έγκαιρα, αν είχε βέβαια τη βούληση; Βάζοντας την υπογραφή του σε μία τέτοια συμφωνία, δεν θα ήταν σαν αναγνώριση της αποτυχίας της μέχρι τώρα πολιτικής του;
Αυτά τα ερωτήματα τίθενται με την προϋπόθεση ότι όλα τα προηγούμενα έγιναν τυχαία, πράγμα αδύνατον. Ακόμη και βλάκες με πατέντα έβλεπαν ότι η χώρα πήγαινε ταχέως στο γκρεμό. Άρα υπήρχε σχέδιο ρήξης που πολύ δύσκολα μπορεί να ανατραπεί. Ακόμη όμως και αν ανατραπεί (Μακάρι!!!!), το χάσμα εμπιστοσύνης με τους ευρωπαίους θα συνεχίσει να υπάρχει για πολύ μεγάλο διάστημα. Και τέλος, ποιος θα εφαρμόσει μία οδυνηρότατη συμφωνία από τη σημερινή κυβέρνηση. Άλλωστε η απαραβίαστη κόκκινη γραμμή είναι της παραμονής στην εξουσία και όχι της παρένθεσης.
Ξανά, για να τελειώνουμε. Είθε να υπογραφεί συμφωνία, αλλά μέχρι να τη δούμε, κρατάτε μικρό καλάθι.