Είναι εντελώς απερίγραπτα όλα τα παραπάνω μαζί, γιατί αποτελούν ένα φοβερό μείγμα μπουρδολογίας, άγνοιας, ιδεοληψίας, ψεμάτων, παραπλάνησης, ανικανότητας, ίντριγκας, κρυφής ατζέντας, διατυπώσεων κομουνιστικής ερμηνείας (που σχεδόν όλες καταλήγουν τώρα ότι βρίσκονται με “το όπλο παρά πόδα” περιμένοντας την επόμενη μάχη κατά της Ευρώπης), λανθασμένων υπολογισμών και εκτιμήσεων, που τελικά κόστισαν τη μάνα τους και τον πατέρα τους στον κόσμο, πέρα από την ταλαιπωρία και το άγχος που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν.

Τα παραπάνω απαιτούν ίσως ανάλυση, αλλά το θέμα είναι τώρα τι γίνεται, μετά την ήττα που υπέστη ο Τσίπρας από τους δικούς του, σε συνδυασμό με τη διαπίστωση ότι ούτε το κόμμα του ελέγχει κρίνοντας από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Κεντρική Επιτροπή σχετικά με τη συμφωνία που υπέγραψε. Άλλωστε, το πρώτο πράγμα που έγινε φανερό μετά την προχθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, είναι ότι οι Λαφαζαναίοι και οι λοιποί δεν έχουν καμία διάθεση να εγκαταλείψουν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στα χέρια του “εξωμότη” Τσίπρα. θεωρούν ότι αυτοί είναι “η ψυχή” του κόμματος και μάλλον έχουν δίκιο...

Εχουν και μία δεύτερη πονηρή σκέψη όμως, αφού πιστεύουν ότι ο Τσίπρας δεν έχει ούτε τα ούμπαλα, ούτε τις ψήφους για να τους διώξει. Υπολογίζουν ότι μένοντας στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα συνεχίζουν να μη ψηφίζουν οι ίδιοι τους εφαρμοστικούς νόμους, οπότε θα αναγκάζεται η αντιπολίτευση να τους ψηφίζει, εισπράττοντας και την φθορά. Άγνωστο αν θα τους βγει, καθώς Ν.Δ., Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ έδειξαν ότι δεν έχουν καμία τέτοια διάθεση και επομένως αυτή η τακτική δεν μπορεί να πάει μακριά. Ηδη οι πιστοί του Τσίπρα μισολένε ότι Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο θα έχουμε εκλογές και ανάλογη είναι η εκτίμηση των αναλυτών. Το ερώτημα ωστόσο είναι πως θα πάει ο Τσίπρας για εκλογές, με τα βαρίδια των Λαφαζαναίων και της Ζωής, ή χωρίς αυτούς; Και οι ξένοι που δίνουν τα λεφτά και έδειξαν συνεπείς χθες, θέλουν εκλογές τόσο γρήγορα, με την οικονομία σε τέτοια κατάσταση;

Από την άλλη πλευρά, αν γίνουν εκλογές ο Τσίπρας είναι φαβορί. Ο άνθρωπος κάνει ακόμη “γκελ” στον κόσμο, παρά τα δείγματα ανεπάρκειας που έχει δώσει. Και εδώ που τα λέμε του ανήκει η ευθύνη να ανέβει τον Γολγοθά της προσαρμογής της χώρας. Αλλά μπορεί να εφαρμόσει τη συμφωνία, όταν τονίζει συνεχώς ότι δεν την πιστεύει και με ποιους; Ενδεχομένως μία κυβέρνηση Τσίπρα και κομμάτων αντιπολίτευσης, με τον ίδιο πρωθυπουργό και με χρονικό ορίζοντα την εξάντληση της τετραετίας να είναι προτιμότερος για τη χώρα. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει να το θέλουν εκείνοι που θα κληθούν να συμμετάσχουν ως κόμματα και ως πρόσωπα. Και για να μη γελιόμαστε, η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και καλό είναι να το γνωρίζουν όλοι.

Προς το παρόν, περιμένουμε από τον Τσίπρα να σταματήσει τον πεντοζάλη με τη χώρα σε εκκρεμότητα και να τολμήσει τουλάχιστον ανασχηματισμό και απομάκρυνση της Ζωής από την προεδρία της Βουλής.