Που σημαίνει ότι οι αρχηγοί -και αυτό αφορά κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ - θα καταρτίσουν τα ψηφοδέλτια και τη σειρά των υποψηφίων σε αυτά. Που επίσης σημαίνει την αναγκαστική πια αποχώρηση των Λαφαζαναίων, της Ζωής, του Μπαρουφάκη και των άλλων ξωτικών, που όμως δεν αποκλείεται να δώσουν μία μάχη οπισθοφυλακών ζητώντας τις λίστες να τις καταρτίσει η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, όπου πιστεύουν ότι διατηρούν την πλειοψηφία.
Περιττό να επαναλάβουμε ότι ο Τσίπρας, οι σημερινοί πιστοί, αλλά και οι σημερινοί αντίπαλοί του, όλοι μαζί δηλαδή, τα έκαναν μαντάρα. Τα γεγονότα μιλούν μόνα τους, αλλά το κακό είναι ότι συνεχίζουν απτόητοι. Το βλέπουμε στο μεταναστευτικό, στις Σκουριές που τις έκλεισαν παραμονές εκλογών για να χαϊδέψουν τα αυτιά των μπαχαλάκηδων, αφήνοντας δύο χιλιάδες οικογένειες στην αβεβαιότητα, όπως και σε κάθε τομέα. Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν τα capital controls που ήταν και συνεχίζουν να αποτελούν την κορυφαία... επιτυχία τους. Με λίγα λόγια, δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Ακόμη και την έννοια της Αριστεράς ξεφτίλισαν, κάνοντας συγκυβέρνηση με τους Καμένους, οι απερίγραπτοι.
Δεν ξέρουμε πως θα υποδεχθούν οι δανειστές την απόφαση για εκλογές (το πιθανότερο είναι ότι πείστηκαν ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς και συνέστησαν να γίνουν γρήγορα) και σίγουρα δεν είναι η καλύτερη εξέλιξη για την οικονομία, στην κατάσταση που βρίσκεται. Ο Τσίπρας πάντως είχε καταφέρει να φέρει τον εαυτό του σε αδιέξοδο και προφανώς έσπευσε για να προλάβει τα χειρότερα (για τον εαυτό τους και το κόμμα που του απέμεινε). Προφανώς πιστεύει ότι έχει ακόμη το πάνω χέρι και θα φέρει το κόμμα του πρώτο, άρα θα πάρει και το μπόνους των 50 εδρών, θα φτιάξει όπως θέλει τα ψηφοδέλτιά του, δεν θα αφήσει χρόνο στους Λαφαζαναίους να οργανωθούν, δεν θα είναι αισθητές ακόμη οι συνέπειες από την άθλια διακυβέρνησή του και από τα μέτρα του μνημονίου, θα μπορεί να παίζει το θέατρο του αντιμνημονιασμού και ο σοφός λαός θα παραμείνει αγκυλωμένος στις δοξασίες, τις οπτασίες και τις σαχλαμάρες, άρα θα του δώσει την ψήφο του.
Επιπλέον θεωρεί και όντως έτσι είναι, ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκονται σε αδυναμία και δεν έχουν συνέλθει από τη φθορά που υπέστησαν την τελευταία πενταετία, οπότε είναι εύκολη λεία. Ολα αυτά πάντως είναι θεωρητικά και θα δούμε τι θα προκύψει από τις κάλπες, γιατί μπορεί να μην επαληθευτεί το γνωστό “στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”. Στη δική μας περίπτωση τα αδιέξοδα ίσως συνεχιστούν και μετά τις εκλογές γιατί τα προβλήματα είναι τεράστια και ούτε η πολιτική τάξη, ούτε η κοινωνία έχουν δείξει βούληση και ικανότητα να τα λύσουν.