Αν θέλει –ενδεικτικά- να ψηφίσει τον Β. Λεβέντη για να εμπλουτίσει την νέα επιθεώρηση με νέους πρωταγωνιστές και νούμερα, ας το κάνει. Αν πάλι θέλει να ανταμείψει τη Ζωή (ειδικά αυτήν), τη Ραχήλ, τον Διαμαντόπουλο, τον Μιχελογιαννάκη και άλλους για τις ωραίες στιγμές που του πρόσφεραν το προηγούμενο επτάμηνο, έχει όλο το δικαίωμα να το κάνει, γιατί όχι; Και αν θέλει να ενισχύσει τη «Χρυσή Αυγή» γιατί τους είδε λίγο μαραμένους τους τελευταίους μήνες, για να βγουν πάλι στους δρόμους τα παλικάρια και να μοιράσουν μπουνοκλωτσιές, ας το κάνει κι αυτό. Τι διάολο δημοκρατία έχουμε, αν δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας καπνίσει, γ… τους ευρωπαίους και όλους τους αγίους τους με ένα τάλαρο;
Αφού λοιπόν ξεδώσαμε κάπως με όλα τα προηγούμενα ας δούμε τι μας έρχεται. Το τοπίο είναι θολό και από αυτά που μπορούμε να διακρίνουμε, μας έρχεται σίγουρα μία Βουλή δίχως αυτοδυναμία, με τον Τσίπρα εξασθενημένο και όχι βέβαιο για την πρωτιά και μία προεκλογική περίοδος που θα μοιάζει πολύ με μάχη φοιτητικών παρατάξεων, όχι κομμάτων. Ασχέτως με το τι λένε και υπόσχονται, το πρόγραμμα είναι ενιαίο και ίδιο, όποια κυβέρνηση προκύψει. Θα είναι το τρίτο μνημόνιο, αν θέλουμε να διατηρηθούν κάποιες ελπίδες επιβίωσης. Τελεία και παύλα. Άλλο αφήγημα δεν υπάρχει!
Επομένως, τα αποτελέσματα των εκλογών θα κριθούν:
1ον. Από το πόσο αντιμνημονιακός, αντιευρωπαϊστής, περιπετειώδης και θεατρόφιλος (με την έννοια του φίλου των επιθεωρήσεων) παραμένει ο ελληνικός λαός.
2ον. Από το πόσα κατάλαβε και έμαθε ο ελληνικός λαός το προηγούμενο επτάμηνο.
3ον. Από το πόσο συμπαθές παραμένει το «γελαστό παιδί» μετά τις απανωτές γκάφες και αντίθετα, πόσο συμπαθής είναι ο Βαγγέλας με το καφενειακό στυλ.
4ον. Από το ποια κόμματα θα είναι στην επόμενη Βουλή και πόσα από αυτά θα έχουν τις προδιαγραφές και τη βούληση για συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει περίπτωση να συμμετάσχει το ΚΚΕ σε κυβέρνηση συνεργασίας, όπως δεν υπάρχει περίπτωση μία τέτοια κυβέρνηση να περιλαμβάνει τη «Χρυσή Αυγή».
5ον. Από το ρόλο που θα παίξουν κατά την προεκλογική περίοδο τα μήντια, αν δηλαδή στην πλειοψηφία τους θα συνεχίσουν να πουλάνε λαϊκισμό, ή θα θέλουν να βοηθήσουν μπας και συνέλθει η χώρα.
Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι το πρώτο κόμμα παίρνει 50 έδρες δώρο από το εκλογικό σύστημα και είναι σχεδόν απίθανό να είναι δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας δίχως τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος.
Αντε και καλή διασκέδαση και να θυμάστε ότι ούτε ο χρόνος γυρίζει πίσω, ούτε ο χαρακτήρας των ανθρώπων αλλάζει μετά από μία (πολύ τρυφερή ηλικία), ακόμη και των πολιτικών. Και βεβαίως δεν αλλάζει εύκολα και το DNA των λαών…
Αγγελος Στάγκος