Μπόλικα “θα”, μπόλικα “προγράμματα” για μεταρρυθμίσεις, πολλά ψέματα, στα οποία έχει μεγάλη έφεση και ευκολία, ο αρχηγός. Μέχρι και σε μεγάλες επιτυχίες στην “πολυδιάστατη” εξωτερική πολιτική αναφέρθηκε (κάπου τον έχουμε ξανακούσει αυτό τον όρο) μόνο και μόνο επειδή συναντήθηκε με δύο - τρεις ξένους ηγέτες στα όρθια στη Νέα Υόρκη. Αλλά ας μην τα πάρουμε τοις μετρητοίς όλα αυτά. Τοις μετρητοίς να παίρνουμε τις προθέσεις του, που πασχίζει να τις κουκουλώνει πίσω από μεγαλοστομίες περί αναμόρφωσης του κράτους, κράτους δικαίους και άλλα συναφή. Οταν μάλιστα η μέχρι σήμερα συμπεριφορά του ίδιου και των συντρόφων του οδηγεί σε αντίθετα συμπεράσματα. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στόχος του είναι η μετατροπή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε αρχηγικό προσωπικό κόμμα και η δημιουργία κομματικού κράτους, τηρώντας τις παραδόσεις του έθνους. Και σε αυτό τον τομέα είναι πολλές οι παραδόσεις, παλιότερες και πιο πρόσφατες.

Ολα αυτά, αν το επιτρέψουν οι συγκυρίες. Οι δυσκολίες είναι τεράστιες και οι στεναγμοί φέτος τον χειμώνα θα γεμίσουν τους αιθέρες. Οι απαιτήσεις του μνημονίου δεν είναι παίξε - γέλασε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν δείχνουν διατεθειμένα να βάλουν πλάτη. Επιπλέον, το διεθνές περιβάλλον, γαιοπολιτικό και οικονομικό είναι πολύ ασταθές, κρίνοντας από όσα συμβαίνουν στη Συρία, στην Ουκρανία, ακόμη και στα Βαλκάνια, αλλά και από την έκθεση του ΔΝΤ που φοβάται τις αναδυόμενες αγορές και τις επιπτώσεις παγκοσμίως από τα προβλήματά τους. Με λίγα λόγια, μπορεί ο Τσίπρας να είναι παντοδύναμος πια στο κόμμα του, μπορεί να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή, αλλά δεν αποκλείεται καθόλου οι εξελίξεις και οι δυσκολίες να τον υπερβούν. Και αυτόν και τα σχέδιά του, καθώς επικρατεί αστάθεια.