Πήρε την πλειοψηφία παρά τα όσα έγιναν και βούλιαξαν κυριολεκτικά τη χώρα από τον Ιανουάριο μέχρι τον Σεπτέμβριο, η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση ψάχνεται, είτε για να βρει αρχηγό (Ν.Δ.), είτε για να βρει ένα κοινό βηματισμό (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι), το ΚΚΕ βγήκε στο πεζοδρόμιο πάλι μπας και επωφεληθεί από τις ψήφους που πήγαν στη ΛΑ.Ε. και απογοητεύθηκαν ή τους άλλους που πιθανότατα θα αρχίσουν να διαρρέουν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ενώ οι Χρυσαυγίτες αποθρασύνονται, καθώς είδαν ότι η δίκη τους εκφυλλίζεται και ότι υπάρχει κόσμος που τους γουστάρει ό,τι και να κάνουν.
Έτσι, δεν έχει κανένα πρόβλημα ο Τσίπρας να λέει ότι δεν περιέχει νέα μέτρα το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε, ή να λούζει την αντιπολίτευση ως αντιμνημονιακή, αυτός ο όψιμος μνημονιακός, που τώρα δείχνει αποφασισμένος να περάσει τα πάντα, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή, σχετικά έγκαιρα, θα σταθεροποιηθεί η οικονομία και θα ξανακάνει περίπατο στις επόμενες εκλογές. Άλλωστε, δεν υπάρχει και κάποια άλλη εκλογική αναμέτρηση, ούτε ευρωεκλογές, ούτε τοπικές εκλογές, μέχρι το 2019. Από την άλλη πλευρά έχουμε τα περιβόητα «ισοδύναμα» δια πάσα νόσο και πάσα μαλ…
Τούτων λεχθέντων, να πούμε και μερικά πράγματα για τις εσωκομματικές εκλογές στη Νέα Δημοκρατία, που σε πολλά media προσπαθούν να τις απαξιώσουν με σχόλια του τύπου «τι πράγματα είναι αυτά, ντροπής… κλπ», ή «άντε να τελειώνουμε…» ή «ο διάλογος είναι χαμηλού επιπέδου…» και άλλα τέτοια ηθικοπλαστικά. Να θυμίσουμε ότι πάντα η μάχη είναι σκληρή στις εσωκομματικές εκλογές, όπως τότε που Αβέρωφ και Ράλλης διεκδικούσαν την εξουσία στο κόμμα και αργότερα όταν το ίδιο έγινε με Έβερτ και Μητσοτάκη, αλλά και πρόσφατα με Ντόρα και Σαμαρά. Σήμερα πάντως γίνεται προσπάθεια να τηρούνται τα προσχήματα και δεν παρατηρούνται ακραίοι χαρακτηρισμοί που δύσκολα θα μπορούσαν να ξεχαστούν μετά την ανάδειξη του νέου αρχηγού.
Στη Νέα Δημοκρατία λοιπόν προσπαθούν να βρουν έναν αρχηγό που θα συνδυάζει πολλές και διάφορες ιδιότητες, αρκετές αντιφατικές. ‘Όπως να είναι αντιτσίπρας, να ανανεώσει το κόμμα, να το ανασυγκροτήσει να παίξει συμβιβαστικό ρόλο ανάμεσα στα τζάκια, αλλά ταυτόχρονα να το απαλλάξει από αυτά (εξαιρετικά δύσκολο, σιγά μην το επιτρέψουν οι καραμανλικοί κυρίως), να είναι εκσυγχρονιστής και ταυτόχρονα παραδοσιακός, να αλλάξει τη νοοτροπία του κόσμου τη Ν.Δ., να θέλει την εξουσία, αλλά όχι για να αλώσει το κράτος όπως έχουν μάθει και περιμένουν τα περισσότερα κομματικά στελέχη, να μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό, να είναι αποφασισμένος να αλλάξει τη χώρα, να τον θέλει ως κάτι φρέσκο η κοινωνία, να, να ,να … Με λίγα λόγια θέλουν έναν Μεσσία που θα μπορεί να τα κάνει όλα. Δύσκολα θα τον βρουν σε αυτή την φάση και προς το παρόν ας συμφωνήσουν ότι όλοι αποδέχονται τη διαδικασία εκλογής. Μετά βλέπουν…
Μέχρι τότε ο Τσίπρας φροντίζει να εγκαθιδρύσει το δικό του κομματικό κράτος με βάση τον αριστερό αλά γκρέκα λαϊκισμό!