Όλοι οι πρωθυπουργοί είχαν και έχουν κάποιους «κολλητούς», είτε με τη μορφή συμβούλων, είτε ως υπουργούς.
Στη σημερινή όμως κυβέρνηση το «σύστημα» του Μαξίμου παρουσιάζεται πλέον ως «τριανδρία» ουσιαστικά. Ίσως επειδή ακόμη δεν έχειολοκληρωθεί η διαδρομή από αριστερο – λενινιστικό κόμμα (έστω και αλά γκρέκα) σε αρχηγικό, αυτή τη στιγμή η εξουσία ασκείται από τρία πρόσωπα, τον Τσίπρα στο μέσον, με τους Φλαμπουράρη και Παππά να τον πλαισιώνουν. Κάτι σαν αλατιέρα δηλαδή…
Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο δεν έχουμε ξαναδεί. Οι Φλαμπουράρης και Παππάς ως υπουργοί Επικρατείας μπορούν να τσαλαβουτούν παντού, να αναλαμβάνουν ειδικές αποστολές, γνωστές ή άγνωστες και σε μεγάλο βαθμό να συναποφασίζουν μαζί με τον Πρωθυπουργό.
Στην πραγματικότητα αυτό δεν πηγάζει από τις αρμοδιότητές τους, αλλά αυτό γίνεται και το διαπιστώνουμε καθημερινά. Άλλωστε συνδέονται με τον Αλ. Τσίπρα από παλιά και εκτός κυβέρνησης, Ο μεν Φλαμπουράρης είναι κυριολεκτικά «παππούς» για τα παιδιά του Τσίπρα και εμφανίζεται με αυτή την ιδιότητα ακόμη και σε παιδικά πάρτυ. Ο δε Παππάς ήταν ανέκαθεν το alter ego του Τσίπρα και υπάρχουν φωτογραφίες από προηγούμενα χρόνια μαζί σε εκδρομές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και οι τρεις ξέρουν πράγματα που κανείς άλλος δεν γνωρίζει. Που σημαίνει ότι όπως μαζί ανεβαίνουν, μαζί και θα πέσουν…
Το ερώτημα είναι βέβαια αν τέτοια διαχείριση είναι σωστή για τη χώρα και αν μπορεί να τη βγάλει από τα αδιέξοδα. Μάλλον όχι, κυρίως όμως επειδή αποκλειστικός στόχος και των τριών είναι η διατήρηση και η παραμονή στην εξουσία.
Η αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων έρχεται δεύτερη, κρίνοντας από τη μέχρι τώρα συμπεριφορά της κυβέρνησης που συνεχίζει να καταφεύγει στον ρητορικό λαϊκισμό και στην απραξία. Υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τον Τσίπρα από αυτά που λέει, αλλά από αυτά που κάνει (η περίφημη σύσταση του Μόντηγκλ Στερνς, πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα το 1981, στο Στέητ Ντπάρτμεντ, σχετικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που ο Τσίπρας επιθυμεί τόσο πολύ να του μοιάσει), αλλά δεν ξέρουμε αν η εξίσωση θα βγει, καθώς οι καιροί είναι εντελώς διαφορετικοί.
Ο Τσίπρας και οι κολλητοί του, δηλαδή όλη η τριανδρία θα πρέπει να καταλάβει ότι αν η χώρα δεν προσελκύσει επενδύσεις και δεν παράξει πλούτο, κανένα πρόβλημα δεν θα λυθεί, προ παντός το ασφαλιστικό, και κανείς Ολάντ δεν θα τον σώσει, που να κτυπιούνται καταγής και μαζί τους και οι απανταχού Κατρούγκαλοι.
Απλούστατα, δεν βγαίνουν οι αριθμοί, τελεία και παύλα.
Ούτε η καρατόμηση της Σαββαϊδου, ούτε οι περίεργες ρυθμίσεις στα ΜΜΕ, ούτε οι επιθετικές αναφορές σε δημοσιογράφους, ούτε χύνοντας άφθονο αίμα στην αρένα για αντιπερισπασμό, προκειμένου να ευχαριστιέται το πόπολο, θα βοηθήσουν. Ακόμη και η ρύθμιση του χρέους δεν θα διορθώσει τα πράγματα, παρά τον θόρυβο που γίνεται. Εκείνο που θα διορθώσει τα πράγματα είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος φιλικού για τους επενδυτές και σταθερού για την οικονομία, δίχως ράβε ξήλωνε στη φορολογία.
Αλλά όταν ο πρωθυπουργός συναντά τους «ακτιβιστές» των Σκουριών και όχι τους εργαζόμενους, ένα τέτοιο περιβάλλον δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Και αν δεν το αντιλαμβάνεται ο ίδιος, θα μπορούσαν να τον συμβουλέψουν τα άλλα δύο μέλη της τριανδρίας. Αν είχαν διαφορετικά μυαλά φυσικά…
Άγγελος Στάγκος