Το ερώτημα λοιπόν που απομένει να απαντηθεί είναι γιατί ο πρωθυπουργός επεδίωξε την πραγματοποίηση αυτής της συνάντησης και μάλιστα περ μάρε – περ τέρα, με τηλεφώνημα από το Ισραήλ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που βρισκόταν στην Ιταλία. Την απάντηση πρέπει να την ψάξουμε να τη βρούμε προς το παρόν στη λεγόμενη επικοινωνιακή πολιτική που ασκεί - σε αυτή και μόνο σημειώνει κάποια επιτυχία, κυρίως γιατί αυτή η κυβέρνηση είναι τάλε κουάλε με ένα πολύ μεγάλο μέρος του λαού, δηλαδή το εκπροσωπεί επάξια… -, αλλά δεν αποκλείεται αργότερα να τη δούμε και επί της ουσίας. Με την έννοια ότι δεν αποκλείεται να αποτελεί προετοιμασία κάποιας εξέλιξης στη βάση της στήριξης της κυβέρνησης στα πολύ δύσκολα που έρχονται και ιδιαίτερα του Ασφαλιστικού κα της φορολόγησης των αγροτών που τα θέλουν όλα τζάμπα. Γιατί μόνη της η κυβέρνηση δεν τα βγάζει πέρα αυτά, όσο ανοχή και να δείχνουν οι δανειστές προσφέροντας παρατάσεις γιατί ξέρουν ότι προς το παρόν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
Ξέραμε λοιπόν όλοι ότι δεν επρόκειτο να βγει τίποτα από τη σύναξη των λεγόμενων πολιτικών αρχηγών, αλλά η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε ότι θα γινόταν κάποια συζήτηση για το προσφυγικό και τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις σχέσεις με την Τουρκία που επρόκειτο να γίνει την επόμενη μέρα. Πιθανώς και να το είπε κάποια πράγματα ο Τσίπρας αλλά με συμφωνία να μη βγουν στη δημοσιότητα, καθώς αποκλείεται να μην είχε ενημέρωση, αφού συνήθως τα κοινά ανακοινωθέντα και η διατύπωσή τους προαποφασίζονται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η συγκεκριμένη σύνοδος κορυφής όντως έγινε και τα αποτελέσματά της βγάζουν κερδισμένη σε πρώτη ανάγνωση την Τουρκία. Οι ευρωπαίοι καίγονται κυριολεκτικά με το Προσφυγικό, θέλουν να σταματήσει η ροή προσφύγων και ξέρουν ότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα το κλειδί το κρατάει η Τουρκία. Με αυτή την έννοια της έδωσαν 3 δις. ευρώ και άφησαν ανοιχτή την πιθανότητα να της δώσουν και άλλα για να κρατήσει τους πρόσφυγες (κοντά στα 2,5 εκατομμύρια) στο έδαφός της και εδώ που τα λέμε αυτά τα δικαιούται. Από εκεί και πέρα όμως της έδωσαν και κάποιες υποσχέσεις για να πανηγυρίζει η Άγκυρα. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις θα αρχίσουν πάλι από κάποια κεφάλαια που δεν προσδιορίστηκαν και ίσως να εννοούν τα πέντε στα οποία είχε θέσει βέτο η Κυπριακή Δημοκρατία, θα γίνονται δύο σύνοδοι κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας το χρόνο και να μη ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας είχε πει το «ναι» κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία. Παράλληλα από τον επόμενο Οκτώβριο του 2016 θα καταργηθεί η Συνθήκη Σένγκεν για την Τουρκία, δίχως να προσδιορίζεται πάλι ποιους και πόσους Τούρκους θα αφορά.
Στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι και δεν θα είναι τόσο απλά. Οι ευρωπαίοι προφανώς είπαν στη Λευκωσία και στην Αθήνα να βγάλουν το σκασμό, από την άλλη πλευρά δεν εννοούν τίποτα περισσότερο από τα τρία δις. Έθεσαν κάποιες προϋποθέσεις σεβασμού ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταπατά το καθεστώς Ερντογάν και πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι δεν έχουν καμία όρεξη να εντάξουν την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε να απελευθερώσουν την Σένγκεν για τους Τούρκους. Οι διαπραγματεύσεις θα κρατήσουν πάρα πολύ, θα ατονούν και θα επαναλαμβάνονται οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, θα θέτει κάθε τόσο βέτο η Κυπριακή Δημοκρατία και όλα τα συναφή. Περισσότερη μάλλον σημασία είναι έχει ότι κάπου στο ανακοινωθέν αναφέρεται η συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία για τη διαχείριση του Προσφυγικού και εκεί έρχεται η δική μας η σειρά. Γιατί το επόμενο βήμα είναι η τριμερής συνάντηση Τουρκίας – Ελλάδας – Γερμανίας με το μεγάλο κουμπί να είναι η συνεργασία στο Αιγαίο. Ποια όμως συνεργασία;
Η συνέχεια έπεται…