Αυτά, για να μη ξεχάσουμε τη γκρίνια σαν καλοί έλληνες, έστω και μέρες που είναι. Από την άλλη πλευρά βγαίνουν σημαντικά συμπεράσματα από τα αποτελέσματα των χθεσινών νεοδημοκρατικών εκλογών, τόσο για το κόμμα, όσο και για τη χώρα. Και ξεκινώντας ανάποδα, το γεγονός ότι πήγαν και ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές περί τις 400.000 άτομα, δεν είναι ένα χαρμόσυνο μήνυμα μόνο για τη Ν.Δ., καθώς δείχνει ότι παραμένει ζωντανή, αλλά και ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση. Ένα μήνυμα που λέει στον Τσίπρα και την παρέα του ότι η χώρα δεν είναι αιχμάλωτή τους, ότι είναι πολλοί οι πολίτες που δεν γουστάρουν την κυβέρνησή τους και είναι έτοιμοι να το δείξουν με φανατισμό. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πήγαν να ψηφίσουν για νέο αρχηγό στη Ν.Δ. ήταν από σχετικά μεγάλης ηλικίας μέχρι πολύ μεγάλης και αυτό δεν είναι πολύ παρήγορο για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Τώρα, τα αποτελέσματα, (χοντρικά 40% ο Μεϊμαράκης, 28 - 30% ο Μητσοτάκης, 20% ο Τζιτζικώστας, 10 - 12% ο Γεωργιάδης) ήταν λίγο – πολύ αναμενόμενα, με μία διαφορά. Αναμενόταν ότι ο Μεϊμαράκης θα ήταν πρώτος και με 40τόσο, ήταν γνωστό ότι ο Μησοτάκης κέρδιζε έδαφος τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά δεν ήταν αναμενόμενο ότι θα κέρδιζε με τόση άνεση τον Τζιτζικώστα, ερχόμενος δεύτερος. Φυσικά, ήταν αναμενόμενο επίσης ότι ο Άδωνις θα ερχόταν τέταρτος. Με λίγα λόγια, ο χαμένος της εκλογικής αναμέτρησης ήταν ο Τζιτζικώστας που έκανε την αρνητική έκπληξη και μαζί του ο Σαμαράς, αν πραγματικά τον στήριζε όπως ψιθυριζόταν. Και μαζί τους χαμένη βγήκε η δεξιά πτέρυγα της Ν.Δ., τύπου Βορίδη, Μπαλτάκου, Αθανασίου και όσοι βασιλικοί έχουν απομείνει, που έσπευσαν να πάνε με τον Τζιτζικώστα. Επομένως, το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι η κυρίαρχη τάση στη Ν.Δ. είναι η κεντροδεξιά την οποία εκπροσωπούν οι Μεϊμαράκης και Μητσοτάκης, αλλά και ο Γεωργιάδης σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Είναι λάθος να τοποθετείται σούμπιτος ο Άδωνις στην ακροδεξιά.
Από εκεί και πέρα, το υπόγειο και αφανές διακύβευμα των χθεσινών εκλογών ήταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας. Αν δηλαδή θα παραμείνει στην ιδιοκτησία του Καραμανλέικου, που εκπρόσωπός του είναι ο Μεϊμαράκης, ή αν θα τους αφαιρεθεί η ιδιοκτησία. Όλοι οι άλλοι υποψήφιοι, Μητσοτάκης, Τζιτζικώστας, Γεωργιάδης, ουσιαστικά εκπροσωπούν έναν κομματικό πληθυσμό που θέλει να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Αυτό θα γίνει ακόμη πιο φανερό και έντονο στις επαναληπτικές εκλογές, στις 10 Ιανουαρίου, όπου αντίπαλοι θα βρεθούν οι Μεϊμαράκης και Μητσοτάκης, αφού πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο Γεωργιάδης θα ταχθεί ανοιχτά υπέρ του Κυριάκου (δεν ξέρουμε βέβαια αν θα τον ακολουθήσουν και σε ποιο βαθμό οι ψηφοφόροι του), ενώ πολύ δύσκολα οι ψηφοφόροι του Τζιτζικώστα (όσοι από αυτούς θα πάνε να ξαναψηφίσουν) θα ψηφίσουν τον Βαγγέλα. Να μη ξεχνάμε ότι η πιο χοντρή αντιπαράθεση προεκλογικά ήταν μεταξύ Μεϊμαράκη και Τζιτζικώστα.
Μένει λοιπόν να δούμε ποιος τελικά θα επικρατήσει αφού το αποτέλεσμα δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Αν πάντως επικρατήσει ο Μητσοτάκης, τα όποια σχέδια του Κ. Καραμανλή για επάνοδο ως «παράκλητος» πάνε περίπατο και το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος που πήγε να ψηφίσει χθες δεν μπορεί να μυρίσει την κυβέρνηση και θέλει άσκηση δυναμικής αντιπολίτευσης.