Αλλά από την άλλη πλευρά θα πρέπει να περιμένουμε για να διαπιστωθεί πρώτον, αν η Τουρκία θα εφαρμόσει αυτά που θα συμφωνήσει, δεύτερον, αν οι ευρωπαϊκές χώρες θα συμφωνήσουν μεταξύ τους τον αριθμό των προσφύγων που θα απορροφήσει η κάθε μία και τρίτον, τι θα προκύψει από αυτή την ιστορία της εμπλοκής του ΝΑΤΟ.
Ας αφήσουμε στην άκρη τις παπαροανοησίες που λέγονται και συμβαίνουν στην Ελλάδα αυτές τις μέρες για το πρόβλημα, κυρίως από τον Τσίπρα και την κυβέρνηση. Από την περιβόητη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών την περασμένη Παρασκευή από την οποία βγήκε ένα κοινό ανακοινωθέν για εσωτερική κατανάλωση, μέχρι τις «υπερήφανες» δηλώσεις του πρωθυπουργού στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, με τις οποίες καλυμμένα και έντεχνα παρουσίασε την προσαρμογή της κυβέρνησης στην πραγματικότητα.
Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα λέει (α) ότι τυπικά και επίσημα κλείνουν τα βόρεια σύνορα, όπως ακριβώς το εξήγγειλε τις προάλλες ο Τούσκ μπροστά στον Τσίπρα, (β) ότι στην Ελλάδα θα μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα εγκλωβισμένοι πολλές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, (γ) ότι δημιουργούνται πολλά και διάφορα στρατόπεδα (όπως και να τα πούμε) για τη διαμονή τους (δ) ότι επιτέλους η κυβέρνηση δέχτηκε τον διαχωρισμό μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών (ε) ότι η απορρόφησή των προσφύγων επαφίεται στην καλή διάθεση των ευρωπαίων και θα είναι βασανιστικά αργή (στ) ότι η επαναπροώθηση των μεταναστών στην Τουρκία θα είναι επίσης βασανιστικά αργή, (ζ) υπάρχει ζήτημα για το που θα βρεθούν τα λεφτά, πόσα θα είναι και με ποια διαδικασία θα διανέμονται. Με λίγα λόγια θα πρέπει πια να δεχθούμε και να προσαρμοστούμε στο γεγονός ότι οι πρόσφυγες θα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας στο ορατό μέλλον.
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό αποκάλυψε πάρα πολλές αδυναμίες της Ευρώπης και ιδιαίτερα την υποκρισία που επικρατεί. Μόνον η Μέρκελ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αποδεικνύοντας ότι είναι η κορυφαία πολιτική ηγέτης στην Ευρώπη την εποχή μας. Ο φόβος όμως είναι ότι πέρα από τα οικονομικά ανταλλάγματα που διεκδικεί η Τουρκία ανεβάζοντας μάλιστα θεαματικά και συνεχώς τα ποσά που απαιτεί, μήπως η Ευρώπη κλείσει τα μάτια στις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το καθεστώς Ερντογάν, σε συνδυασμό με την παροχή στήριξης της πολιτικής της Άγκυρας στη Συρία και στο Κουρδικό. Γιατί αυτό μπορεί να συμπληρωθεί από ικανοποίηση των τουρκικών επιδιώξεων στο Αιγαίο. Το χαρτί με τις τουρκικές θέσεις στο Αιγαίο εν όψει της απροσδιόριστης επιχείρησης του ΝΑΤΟ, που αποκάλυψε την Κυριακή η «Καθημερινή», είναι χαρακτηριστικό.
Είναι πολλές και μεγάλης διάρκειας οι αμαρτίες που περιλαμβάνονται στο προσφυγικό – μεταναστευτικό. Τοσο για την Ευρώπη, όσο και για την Ελλάδα!
Σε πρώτη φάση, απολαμβάνουμε τις νέες κυβερνητικές κωλοτούμπες…