Να εξηγηθούμε από την αρχή. Η συμφωνία που επετεύχθη στις Βρυξέλλες για το προσφυγικό μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας είναι ασφαλώς καλύτερη από τη μη επίτευξη συμφωνίας.
Αν δεν υπήρχε συμφωνία η Τουρκία θα μας γέμιζε με πρόσφυγες και μετανάστες μέχρι τα αυτιά. Τόσο που δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα και όσοι υποστηρίζουν ακόμη ότι τα ελληνικά σύνορα πρέπει να είναι ανοιχτά για κάθε κατατρεγμένο αυτής της γης, δεν έχουν κουκούτσι μυαλό, ή είναι πολύ άρρωστοι. Για προφανείς λόγους που είναι γελοίο ακόμη και να τους αναφέρουμε. Και όποιος δεν τους αντιλαμβάνεται μόνος του, καλά να πάθει!
Από εκεί και πέρα, η συμφωνία που υπογράφηκε δεν είναι πανάκεια. Ακόμη περισσότερο, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα αδειάσει από πρόσφυγες και μετανάστες μέσα σε μία μέρα. Κάθε άλλο. Θα περάσουν πολλά χρόνια πριν συμβεί κάτι τέτοιο, αν συμβεί ποτέ. Ήδη σε ελληνικό έδαφος βρίσκονται πάνω από 50.000 –σιγά σιγά η κυβέρνηση ανέβασε και ανεβάζει το νούμερο, χωρίς να λέει την αλήθεια – και για όποιον ξέρει να διαβάζει οι όροι της συμφωνίας το λένε καθαρά. Άλλωστε, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στη Συρία και πως θα εφαρμοστεί η συμφωνία από την αναξιόπιστη Τουρκία και τους απρόθυμους εταίρους.
Στην καλύτερη περίπτωση, οι διαδικασίες επαναπροώθησης οικονομικών μεταναστών και προσφύγων στην Τουρκία ή στις χώρες τους θα είναι βασανιστικά αργή. Στο μεταξύ η ελληνική πλευρά θα πρέπει να φροντίσει να δημιουργήσει αξιοπρεπείς χώρους υποδοχής και φιλοξενίας, ενώ για λόγους που έχουν να κάνουν με το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες του ΟΗΕ, η επαναπροώθηση θα γίνεται σε ατομική βάση και όχι μαζικά. Που σημαίνει ότι το αίτημα όσων ζητούν πολιτικό άσυλο θα εξετάζεται και θα επανεξετάζεται, θα πρέπει να προσαρμοστεί η σχετική νομοθεσία και εδώ και στην Τουρκία, να κλειστούν μάτια και αυτιά για όσα γίνονται στη γειτονική χώρα ώστε να χαρακτηριστεί «ασφαλής» και άλλα διάφορα. Ευτυχώς, που η διαχείριση θα περάσει στα χέρια ευρωπαίων, καθώς θα έλθουν γι΄ αυτόν τον σκοπό περί τις 2.500 ξένοι ( της Φρόντεξ, της Γιούροπολ και του Ευρωπαϊκού Γραφείου Υποστήριξης του Ασύλου για να κάνουν τη δουλειά, γιατί αν περιμέναμε από την κυβερνησάρα και την ανύπαρκτη κρατική μηχανή, δεν θα τα καταφέρναμε ποτέ. Ευτυχώς επίσης που θα πέσουν και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια για να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν οι κατάλληλες υποδομές.
Όλα αυτά θα αφορούν τους νέους πρόσφυγες και μετανάστες που θα φτάνουν στα νησιά από σήμερα (χθες). Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που έγινε το Σαββατοκύριακο μία προσπάθεια να αδειάσουν τα νησιά από όσους είχαν φτάσει τις προηγούμενες μέρες για να αρχίσει το μέτρημα από την αρχή. Οι προηγούμενοι θα εγκατασταθούν σε διάφορα οργανωμένα στρατόπεδα, «χοτσποτς», χώρους υποδοχής, ή όπως αλλιώς λέγονται , στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Το ερώτημα είναι φυσικά αν όλα αυτά θα βάλουν ένα φρένο στις ροές και αν η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί. Αυτό θα το δούμε. Να μη ξεχνάμε επίσης ότι η Ελλάδα παραμένει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα για κάποιους το να φτάσουν εδώ θα θεωρείται βήμα, έστω και αν δεν θέλουν να μείνουν εδώ τελικά. Αδιευκρίνιστο είναι και το πόσους θα θελήσουν να δεχθούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες για μετεγκατάσταση, καθώς κυκλοφορούν διάφορα νούμερα, που ξεκινούν από τις 18.000, ανεβαίνουν στις 72.000 και φτάνουν τις 160.000. στις οποίες όμως περιλαμβάνονται και οι δυστυχισμένοι που έφτασαν στην Ιταλία. Το βέβαιο είναι ότι η μετεγκατάσταση θα γίνεται σε εθελουσία βάση, όσον αφορά τους εταίρους. Δηλαδή μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν θα δέχονται πρόσφυγες.
Με λίγα λόγια, η λύση του προσφυγικού – μεταναστευτικού έχει μέλλον ακόμη και η αριστερή (αλά γκρέκα) κυβέρνηση θα πρέπει να ξεχάσει τη ρητορική της, ή μάλλον να την φάει, και σε αυτό το θέμα. Μπορεί;