Σημαίνει ότι η συμφωνία –αν υπάρξει συμφωνία, γιατί και αυτό παίζει – για την αξιολόγηση δεν θα προσφέρει την πολυπόθητη λύση στην τραγωδία της ελληνικής οικονομίας, αλλά θα είναι ένα ακόμη μπάλωμα, προϊόν συμβιβασμού. Κυρίως δεν θα είναι λύση γιατί ούτε η κοινωνία, ούτε η πολιτική ηγεσία αντέχουν να δουν την πραγματικότητα κατάματα, για την κυβέρνηση δεν το συζητάμε, καθώς ούτε θέλει, ούτε μπορεί να αντικρύσει την πραγματικότητα. Για την παραμονή της στην εξουσία και για την εγκαθίδρυση δικού της καθεστώτος νοιάζεται. Σε άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» ο Τάσος Γιαννίτσης τα λέει πολύ ωραία –και μάλιστα χωρίς να κτυπάει την κυβέρνηση – για ακόμη μία φορά, αλλά ποιος τον ακούει…
Υποτίθεται ότι η διαπραγμάτευση που γίνεται αφορά το μέγεθος των μέτρων, αν θα είναι 5,5 δισ., ή 8,5 – 9 δισ., με τα τρία επιπλέον να είναι σε κατάσταση αναμονής. Δηλαδή, αν δεν φτάσουν τα 5,5 δισ., τότε να εφαρμοστούν τα υπόλοιπα. Και φυσικά οι πάντες τονίζουν ότι καμία κυβέρνηση και καμία κοινωνία δεν μπορεί να τα αποδεχτεί. Μάλλον δίκιο έχουν, αλλά αυτό είναι το πρόβλημα, όταν με μέτρα εννοούμε την αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, χωρίς μεταρρυθμίσεις, δίχως μείωση των κρατικών δαπανών, χωρίς να γίνει μία γενναία αντιμετώπιση του Ασφαλιστικού που σήμερα τρώει ό,τι έχει απομείνει – που δεν είναι και πολύ - για τις μελλοντικές γενιές, με βασικό επιχείρημα ότι οι σημερινοί συνταξιούχοι πρέπει να ζήσουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους που δεν έχουν δουλειά, ή που δεν τα βγάζουν πέρα. Κανείς δεν ασχολείται με το ερώτημα μήπως θα ήταν καλύτερο να δημιουργηθούν δουλειές με την διευθέτηση του Ασφαλιστικού σε μία λογική βάση, ή με το ακόμη πιο σκληρό ερώτημα τι θα γίνουν τα παιδιά και τα εγγόνια όταν πεθάνουν οι γονείς και οι παππούδες, κάτι που είναι αναπόφευκτο.
Τέλος πάντων, επειδή δεν πρόκειται να διορθωθεί ουσιαστικά η κατάσταση και το σούρσιμο της χώρας θα συνεχίζεται και μπορεί να φτάσεις και στο Grexit, αφού αυτή είναι η κρυφή επιθυμία της κυβέρνησης (το λέμε για να μην εκπλαγείτε αν γίνει), τα πράγματα έχουν ως εξής, με λίγα λόγια, αυτή τη στιγμή: Η Λαγκάρντ δηλώνει ότι το ΔΝΤ θα επανέλθει στις διαπραγματεύσεις, ο Τσίπρας συνεχίζει να θεωρεί εχθρό της Ελλάδας το ΔΝΤ, μιλάει όμως ταυτόχρονα για συμφωνία πριν από το Πάσχα, ο Σόϊμπλε δεν πιστεύει ότι το χρέος αποτελεί αντικείμενο συζήτησης τώρα γιατί δεν επηρεάζει τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας και τις υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους, τα κόκκινα δάνεια εξακολουθούν να αποτελούν αγκάθι και η ΚΤΕ θέλει οπωσδήποτε ρύθμιση, ο Σταθάκης πατάει πόδι σε αυτό και ο Τσακαλώτος ονειρεύεται την επιβολή του Μαρξισμού. Οσο για σας, να είστε βέβαιοι ότι θα ξαναπούμε ακριβώς τα ίδια κάποια στιγμή!
Υ.Γ. Το καλό νέο είναι ότι ο Πάπας πήρε μαζί του στο Βατικανό 12 πρόσφυγες…