Και ασφαλώς θα είναι εξοργισμένος μέσα στον δικό του τάφο ο μεγάλος Κάρολος, ο Σαρλ Ντε Γκώλ, που θα φωνάζει «σας τάλεγα εγώ», ο οποίος δεν ήθελε τους Βρετανούς στην ΕΚΑΧ, στην ΕΟΚ, στην Ενωμένη Ευρώπη, όπως εξελισσόταν γιατί ήξερε πρώτον, ότι ποτέ δεν ήθελαν την Ευρώπη κάτι περισσότερο από μία ενιαία ελεύθερη αγορά, δεύτερον, ότι δεν ποτέ δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους ευρωπαίους, τρίτον, ότι πάντα ήθελαν να επεμβαίνουν όταν έβλεπαν να συμφέροντά τους να απειλούνται, τέταρτον, γιατί είναι εξαιρετικά ζημιάρηδες. Στις Βρυξέλλες μάλιστα, από το 1973, που η Βρετανία έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έλεγαν ότι καλύτερα να έχεις όλους τους άλλους εταίρους εναντίον σου και το Λονδίνο με το μέρος σου, παρά το αντίθετο.
Τέλος πάντων η Βρετανία μπήκε με τη θέλησή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν την άφησε σε ησυχία. Ήθελε πάντα να έχει το ένα πόδι έξω, ζητούσε εξαιρέσεις και τις έπαιρνε, απαιτούσε και γκρίνιαζε, δεν συμμετείχε στη Σένγκεν. Με λίγα λόγια ήταν κακός μπελάς. Κανονικά δεν θα έπρεπε να να την δεχτούν, αλλά τώρα αν φύγει θα κάνει ζημιά. Ίσως περισσότερο στον εαυτό της, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην πραγματικότητα η ζημιά έχει ήδη γίνει, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της ερχόμενης Πέμπτης. Γιατί είναι βέβαιο πλέον ότι θα μπει φρένο για πολύ καιρό στις διαδικασίες ενοποίησης της Ευρώπης, με το ευρωσκεπτικιστικό κλίμα που επικρατεί στην ήπειρο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι άλλοι ευρωπαίοι καίγονται από επιθυμία να έχουν εταίρους τους βρετανούς. Οι Γάλλοι είναι υπέρ του Brexit, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί δηλώνουν αδιάφοροι λίγο – πολύ, αλλά οι Γερμανοί ανησυχούν, όπως και οι Πολωνοί, για διαφορετικούς λόγους. Οι Γερμανοί γιατί έχουν ακόμη τις ενοχές του Β Παγκοσμίου Πολέμου και φοβούνται ότι θα αναβιώσουν τα σύνδρομα εναντίον τους, οι Πολωνοί γιατί θεωρούν τους Βρετανούς προστάτες τους απέναντι στους Ρώσους, αλλά και τους Γερμανούς από τους οποίους έχουν αποσπάσει πολλά εδάφη, αλλά κυρίως γιατί πολλοί Πολωνοί και άλλοι Ανατολικοευρωπαίοι βρίσκουν δουλειά στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρο, φαίνεται ότι τώρα το πιθανότερο είναι να υπερισχύσει το «ναι» και να παραμείνει το Ηνωμένο Βασίλειο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ουάσινγκτον το θέλει, ο απερίγραπτος Κάμερον (αυτός ευθύνεται για το δημοψήφισμα γιατί το δικό του πρόβλημα με τους ευρωσκεπτικιστές στο κόμμα του το αναγόρευσε σε πρόβλημα της Ευρώπης με τα τερτίπια του και ένα τερτίπι ήταν η δέσμευση να κάνει δημοψήφισμα. Αφήστε που δεν τραβάει ο ίδιος μετά μάλιστα τις αποκαλύψεις στα λεγόμενα Panama Papers) το παλεύει, το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτό που είπε ένας μέσος Άγγλος «η καρδιά μου θέλει να φύγουμε, το μυαλό μου, όχι», γιατί ξέρει ότι εταιρείες θα φύγουν και η λίρα θα πέσει.
Θα μάθουμε τι θα γίνει το πρωί της Παρασκευής, αλλά όπως είπαμε , η ζημιά έγινε και δεν αποκλείεται να αυξηθεί, ειδικά αν το Λονδίνο συνεχίσει να απαιτεί εξαιρέσεις μετά το δημοψήφισμα, καθώς ούτε το «Όχι» θα είναι ακαριαίο. Μπελάδες φυσικά θα έχει και Κάμερον, αλλά αυτός δεν μας ενδιαφέρει και καλά να πάθει.