Φυσικά, θα αποτελούσε λαϊκισμό η αυθαίρετη σύγκριση βρετανικού δημοψηφίσματος με εθνικές εκλογές στην Ισπανία, αλλά μπροστά στην κυνική, απαξιωτική, φοβική και ολοκληρωτική επίθεση τους εθνολαϊκισμού σε όλη την Ευρώπη πρέπει να βρούμε όπλα να τον πολεμήσουμε με κάθε τρόπο.

Όπλα και όχι θεωρίες περί ανάγκης αυτοκριτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή διακηρύξεις του τύπου ότι η Ευρώπη πρέπει να γίνει καλύτερη, έτσι αόριστα. Πως δηλαδή αντιμετωπίζονται ο Τσίπρας, ο Παπαδημούλης, ο Βούτσης και τα άλλα αστέρια του Σύριζα, όταν υποστηρίζουν ότι το Brexit οφείλεται στην πολιτική της λιτότητας και στα κλειστά σύνορα απέναντι στους πρόσφυγες και μετανάστες, όταν η Βρετανία δεν ανήκει στην ΟΝΕ, δεν μετέχει στη Σένγκεν, απολάμβανε ένα σωρό εξαιρέσεις, η ανεργία της ήταν μόλις 5% και η ίδια ήταν σημαιοφόρος του νεοφιλελευθερισμού. Επομένως ποια ήταν η απειλή από την Ευρώπη;

Τέλος πάντων, ας μη περιμένουμε τίποτα καλύτερο από εκπροσώπους του εθνολαϊκισμού στη χώρα μας που βεβαίως ξορκίζουν τα ίδια φαινόμενα σε άλλες χώρες, μόνο που εκεί προέρχονται από την άκρα δεξιά, αλλά στην ουσία ταυτίζονται. Άλλωστε συνεχίζουν την ίδια συνταγή. Λένε ότι δεν τους ανήκει η ιδιοκτησία του τρίτου μνημονίου, ενώ το υπέγραψαν και είναι έτοιμοι να διαλύσουν το σύμπαν, ή μάλλον, ό,τι έχει απομείνει, με τον εκλογικό νόμο που είναι έτοιμοι να προτείνουν. Ψήφος στους 17ρηδες (γιατί όχι στους οκτάχρονους;) επειδή πιστεύουν ότι θα ψηφίζουν Σύριζα και χωρίς να ενδιαφέρονται ότι παράλληλα πρέπει να αλλάξει μία νομοθεσία σχετικά με την ενηλικίωση κλπ., αγνή και άδολη απλή αναλογική για να μη μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση και όλα αυτά στο όνομα της πολύπαθης Αριστεράς.

Α, το πιο ωραίο απ’ όλα είναι ότι στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, πούλησε νουθεσίες στην Ευρώπη ως μέγας και τρανός ευρωπαϊστής. Δεν παίζεται ο άνθρωπος. Δεν παίζουν όμως και οι άλλοι πια, κρίνοντας από το μήνυμα που έστειλαν να προχωρήσουν γρήγορα οι μεταρρυθμίσεις. Αυτό το κατάλαβαν οι φωστήρες; Μπα, στο πιασ’ τ’ αβγό και κούρευ’ το παραμένουν.